Dames wat vinden jullie en hoe doen jullie het?

Hi dames, ik heb net gereageerd op een topic uit een ander forum en wil graag weten hoe jullie er tegenaan kijken.
Het ging er over of er mensen waren die hun kinderen lieten huilen, ik bedoel ook echt huilen en niet jammeren of mopperen.

Ik vind het gewoon zielig dat er mensen zijn die hun kind laten huilen, ik bedoel niet mopperen dat doet de mijnes ook, maar ik bedoel echt huilen. Dat is toch helemaal nergens voor nodig?
Misschien wil de kleine wel gewoon even bij je zijn, en dan zeg je als moeder, ja pech gehad, kom straks maar weer.
Ik vind het gewoon echt heel zielig. Ik laat Lynn nooit huilen, wel mopperen of een beetje jammeren, maar nooit huilen.
Als mijn meisje huilt wilt ze gewoon iets zeggen, moet ik haar dan maar aan haar eigen lot over laten, nee toch.

Een anderhalf uur geleden was mijn meisje aan het huilen, ik haal haar eruit, niks aan de hand en leg haar weer terug, ik weer naar beneden en dame begint weer te brullen, ik til haar op en neem mee naar beneden en tien minuten later laat ze een grote boer. Het is echt niet zo dat alle boeren meteen gelaten zijn en misschien heeft ze wel krampjes ofzo.
Ik kan niet in haar kijken en laat haar dus ook echt niet aan haar lot over. Voor hetzelfde geld had ik haar laten brullen, had ze een half uur haar longen uit haar lichaam gekrijst, nou dat doe je toch niet, vind ik mishandeling.
Maar ja zo zie je maar weer, iedereen doet het anders.
X
 
Wij doen hier aan rust en regelmaat, in het begin was Lotte ook zo ontzettend aan het huilen en doen vreselijk. Ik dacht echt waar ben ik aan begonnen.
Wij doen dus sinds dat ze 9 weken was ongeveer aan rust en regelmaat. Dat betekend elke keer alles in dezelfde volgorde.
Huilen, uit bed halen drinken geven, knuffelen met mama of papa, even alleen spelen in de box, moe worden dan direct naar boven luier verschonen en wakker in bed leggen.
In het begin was ze het er echt niet mee eens huilen en huilen, maar na 10 min. huilen (leek echt veel langer) sliep madame tevreden. Werd ze weer wakker en huilen hetzelfde doen als daarvoor. De eerste 4 dagen meer flessen gekregen dan normaal totdat ze doorhad dat als ze ging huilen ze eerst ging drinken. Nu huilt ze bijna nooit meer alleen als ze honger heeft of als ze moe begint te worden. Van het weekend was ze ontzettend verkouden helemaal benauwd enzv dus van de regelmaat was niets meer over.
Nou huilen en nog meer huilen, ze was zelf de draad kwijt, Papa stonk er elke keer weer in want ging hij haar eruit halen was ze weer aan het lachen. Ik heb sinds maandag weer de regelemaat erin en soms moeten ze gewoon even huilen om in slaap te komen. Als het echt te wordt of 20 min. lang echt huilen dan halen we haar er weer uit en geven weer een fles.
Ze is bijna 6 maanden en ze weet precies hoe het werkt en geniet er dan ook met volle teugen van als wij er weer instinken.

Liefs lilian mv een slimme meid Lotte 25 weken
 
Ik vind het zelf ook heel moeilijk om mijn meisje (nu 6 maanden) te laten huilen, maar de 1e 3 maanden heeft ze heeeel veel gehuild. Op een gegeven moment ben je het zat en heb je zo iets van laat nou maar even huilen hoor. Ze huilde in de box, in de wandelwagen ging het nog wel, maar om nou de hele dag te wandelen.

Op het CB zeiden ze ook dat je haar een half uur moest laten huilen en gewoon wat anders moet gaan doen, zodat je het niet hoort. En dan na een half uur kijken en als ze weer begint te huilen gaat de tijd opnieuw in. Ik heb dat geprobeerd en vond het zoooo moeilijk. Maar... het werkte op een gegeven moment wel. Ik heb een beetje geschipperd daarin. Niet te lang laten huilen, soms werd ze helemaal overstuur en dan ging ik toch echt wel naar haar toe. Maar ze kunnen dus ook huilen omdat ze niet in bed willen liggen. Nu heb ik nergens meer problemen mee, ze slaapt in haar eigen bedje zonder te huilen. Nu huilt ze bijna niet meer alleen als ze moe is.
 
Huilen blijft een moeilijk onderwerp. Ook of je ze dmv oppakken kunt verwennen....
Tot 6 maanden huilen ze nooit zonder reden is mij gezegt. Maar ja als mijn dochter  (van 5 maan)  ligt te krijsen in bed en ik haar op pak en ze dan stil is. Denk mijn man toch dat ze gewoon verwent is. Ik heb zoiets van het kan niet dus er zal vast een reden zijn...misschien was ze bang?
Bij cb en in vele boekjes lees/hoor je dat een kind een inslaaphuiltje van hooguit 10minuten heeft. Mijn kinderen (haar broer was ook zo) Huilen hysterisch...krijsen gillen alsof ze vermoord worden.....het langst wat ik ze heb laten huilen is 1,5 uur. Gewoon om te proberen. Daarna zijn ze bezweet rood en over de toeren en vallen dan snikkend bij mij op de arm in slaap. Ja dat vind ik zielig. Dus dat gebeurd niet vaak. Ik wieg ze nog liever in slaap dan dat ik ze laat krijsen tot ze hysterisch zijn. En dat is tot 6 maand.
Hoe zit het erna? Mijn zoon ging al vrij snel over op overgeven als je hem liet huilen. Moet je hem hem er dan inlaten zitten? Vind ik smerig...dus haalde hem eruit maakte hem schoon. En weer erin. Soms hield het zo aan dat ik niets schoons meer had voor op zijn bed. Tja dan mocht hij in ons bed. Is dat belonen? Geen idee.
Wat ik wel weet is dat het overgaat. Mijn zoon  is nu 2,5jaar (bijna 3) en hij slaapt al sinds hij 1,5 is zonder moeite meer. Naar bed liggen en slapen, niks huilen niks piepen. 1,5 jaar is lang maar ik heb het er graag voor over gehad.
 
Lastig huilen, ik kan Linde niet lang laten huilen maar af en toe heeft ze het nodig om in slaap te komen. Gelukkig duurt dat niet langer dan een paar minuten, maar ik vind een paar minuten vaak al lang.Heb mezelf aangeleerd om dan maar iets te gaan doen,wasje strijken ofzo dan lijkt het wat minder lang.
Ik hoor wel eens verhalen van mijn schoonouders dat ze mijn man gewoon ver weg legden zodat ze hem niet hoorden, nou dat zou ik echt nooit doen.Ben dan ook blij dat mijn ouders oppassen.
groetjes Danielle en Linde -die heb ik net uit haar bedje geplukt wil vandaag niet slapen heeft ook een knalrood wangetje, tandjes we wachten af!!!
 
Ik merk wel dat ik het bij de tweede makkelijker vindt dan bij de eerste. Soms heb ik ook gewoon geen tijd om haar even op te pakken omdat de oudste ook graag aandacht wil. Voor hem is het ook niet fijn als ik hij altijd de aandacht moet delen met zijn zusje.

Toch blijft het moeilijk om haar te laten huilen

Sandra mv Nick en Tess
 
hoi hoi,

Ik ben er van overtuigd dat je een baby de eerste 3 maanden niet kan verwennen, dat ze niet huilen om aandacht te krijgen, maar huilen omdat er iets is...dat betekend niet perse dat het ook slecht is om eventjes te huilen, sommige kinderen hebben dat even nodig.
Mijn zoontje heeft de 1e 3 maanden eigenlijk praktisch gezien niet gehuild, alleen als hij honger had en dan wachtte hij daarna geduldig op de fles, of als hij in een sprongetje zat, dan kon hij moeilijker in slaap komen. Ik ging dan elke keer wel gelijk naar hem toe, gaf het speentje, aaide over zijn bolletje en ging weer weg, ik liet hem niet huilen, maar hij wist ook dat ik hem er niet uit haalde.
Nu is hij 4,5 maand...en een dikke dondersteen, nog steeds een hele makkelijke baby, maar hij krijgt pit!Hij begon op een avond in bed gek te doen, hoog gillen, gekke geluidjes maken enz., wij vonden dat zooo lief dat we elke keer gingen kijken...hij begon ineens de link te leggen tussen huilen/aandacht vragen en papa of mama komt.
Nu huilt hij bijna elke keer voor het slapen gaan, hij klinkt dan echt hysterisch, als je hem niet zou kennen zou je denken dat hij vreselijke pijn had, in het begin renden wij er dan ook naar toe...maar wat doet meneer...hij keek ons straaaaaaalend aan en dacht "yes, het is gelukt!"erg schattig, maar dit moeten we ook snel afleren tegenwoordig laat ik hem 5 minuten huilen, ik kijk op de klok en ook al schreeuwt hij moord en brand, ik ga er niet eerder heen, dan geef ik zijn speentje en kijkt hij me nog even lief aan en gaat gelijk slapen, soms wordt hij dan na 3 kwartier wakker en in het begin haalde ik hem er dan uit, maar ook wij proberen het scema van rust en regelmaat en hij was dan nog veel te moe en had helemaal geen zin in de fles, dus ook als hij na 3 kwartier wakker wordt, laten we hem liggen, lopen er na 5 minuten heen, geven speentje, aai over zijn hoofdje en hij slaapt weer verder, meestal nog wel 1,5 uur!Dit is nu sinds 2 weken (daarvoor sliep hij zonder problemen)en in het begin vond ik het echt vreeeselijk om hem zo te horen huilen, maar nu ik weet dat er niks is, heb ik er geen moeite meer mee (tuurlijk het is nooit leuk)ik probeer in mijn achterhoofd te houden dat het voor hm het beste is.

Ook is het zo dat kinderen vaak hun dag moeten verwerken en dit gebeurd meestal vlak voor het slapen gaan, voor kinderen is het ook wel eens fijn om zich te kunnen uiten!Wat ik zelf wel belangrijk vind, is dat ik laat merken dat ik er voor hem ben, door dan na 5 minuten naar hem toe te gaan (soms moet ik dit wel 3 x herhalen)Ik moet wel zeggen dat ik het geluk heb dat het een makkelijke baby is, die veel slaap nodig  heeft, maar ik denk dat als ik hem in het begin bij elk kikje er uit had gehaald,dat hij dan misschien wel gewend was geraakt aan het korte slapen.

Wat helemaal grappig is, is dat hij tegenwoordig ook even stopt met huilen en dan echt gaat luisteren of hij al iemand hoort!en hij valt weer steeds vaker zonder huilen in slaap en 2,5 uur achter elkaar!

Hetzelfde doe ik in de box, als hij al na 5 of 10 minuten gaat piepen, reageer ik gewoon niet, of bied ik een ander speeltje aan, hij speelt namelijk altijd erg goed in de box en ook sinds die 2 weken kijkt hij of wij reageren als hij gaat piepen...waar ik altijd op let, is dat als hij erg leuk speelt dat ik dan heel overdreven ga vertellen hoe goed hij speelt enz.hij glundert dan helemaal!Ook bied ik hem regelmatig wat anders aan, zoals op het speelkleed, in de wipstoel en ik knuffel na de fles altijd heeerlijk met hem!Het is echt een scheetje om op te vreten!Alleen helpt het bij hem dus wel om af en toe hem even te laten!

groetjes!
 
Idd wordt je wel makkelijker bij de tweede (of in mijn geval de derde) Maar langer dan een paar minuten laat ik haar niet huilen.

Mijn man heeft daar overigens minder moeite mee. Hij wil 's avonds rustig kunnen eten en van onze andere dochters genieten, dus als Marin onder etenstijd huilt dan trekt hij gewoon de stekker van de babyfoon eruit. Ben ik het niet altijd mee eens, maar kan me voorstellen waarom hij het doet. Hij maakt lange dagen en ziet de meiden dus alleen tijdens het avondeten. Na het eten gaan Nadia en Céline naar bed en dan is Marin aan de beurt.
Gelukkig komt het niet vaak voor dat ze rond die tijd huilt. Zal wel over zijn als ze mee-eet.

Liefs Annemarie
 
Terug
Bovenaan