A
Anoniem
Guest
Eindelijk krijgen de families door waar we met Tjerk voor staan. En de schrik zit er nu goed in bij ze. Maar bij mij ook. Alle vragen die gesteld worden, ik geef antwoord en ga weer verder met mijn ding. Ik heb wat makkelijke pyjama's en kleertjes gekocht. Kan geen overslagrompertjes vinden, dus ga maar wat vermaken. Koen is het weekend en vandaag flink ziek geweest. Dan zit je nog even wat informatie door te nemen, en bam, daar is het ineens. Wat ze allemaal met je kind gaan doen. Bloedtransfusie, centrale lijn, aan beide handen een infuus, de vele hechtingen, alle toeters en bellen op de ic. Maar bovenal dat ze gewoon alles van zijn schedel gaan verbouwen. De angst voor het onbekende, de zorgen van wat er allemaal mis kan gaan. En dan voel je je ineens heel klein.