Hai Susan en andere mama's,
Lief hoe je die topic opent en dát je hem opent.
Inderdaad lezen wel, alles in één keer, en dan reageren. Maar dan is het de energie en goede woorden die ontbreken vaak en dan zie ik mijn reactie en vraag mij meteen af wat de meerwaarde is.... en tuurlijk "maakt het niet uit want het komt uit een goede bedoeling".
Doordat ik in het bestuur zit van kinderopvang en dat ik 4 dagen werk heb ik het KILLING. Soms geen tijd om adem te halen. Moet de fysio regelmatig af bellen, vreselijk toch?!
Maar goed! Susan vraagt hoe het met Meike haar slapen is. Nou best aardig op het moment, zo de afgelopen twee nachten.. De maand hiervoor was niet best. Meike was verkouden en kon op de één of andere manier na het wakker worden niet meer in slaap komen. We maken er geen woord meer over vuil, ondergaan het en het leven gaat zo door.
Gelukkig heeft Meike een goede kinderarts dus waarschijnlijk krijgt ze volgende winter onderhoudsmedicatie om zonder opname de wintertijd door te komen. Nog maar niet gesproken over de ouders een rustige winter te bezorgen.
Het is gewoon zwaar, een kind dat veel ziek is. Dat snapt iedereen en omdat onze muppet daarnaast bijzonder slecht slaapt is de combi niet fijn.
Verder gaat het eigenlijk wel heel goed. Meike ontwikkelt zich goed, heeft een behoorlijke inhaal slag gemaakt. Isa gaat super. Echt een meid waar we héél trots op zijn want die heeft ook best wat meegemaakt met haar zusje. Op 29 mei alweer vijf!!!!
Ook tussen mijn man en mij gaat het goed. De gebroken nachten, de zorg, de werkzaamheden, het draagt allemaal niet bij om alles in harmonie te houden maar we doen wel ons best. En dat is natuurlijk de basis.
Dus al met al kan ik best heel tevreden zijn. Het enige wat ik moeilijk vind is dat de sociale omgeving, de vrienden wel wat op de achtergrond zijn gekomen. Maar het cliché is wel waar, je echte vrienden ontdekt je zo: als het minder gaat in het leven. Dus liever een handje vol veel goeds dan armen vol van een beetje..
Veel liefs van een toch echt wel gelukkige Rens.
Lief hoe je die topic opent en dát je hem opent.
Inderdaad lezen wel, alles in één keer, en dan reageren. Maar dan is het de energie en goede woorden die ontbreken vaak en dan zie ik mijn reactie en vraag mij meteen af wat de meerwaarde is.... en tuurlijk "maakt het niet uit want het komt uit een goede bedoeling".
Doordat ik in het bestuur zit van kinderopvang en dat ik 4 dagen werk heb ik het KILLING. Soms geen tijd om adem te halen. Moet de fysio regelmatig af bellen, vreselijk toch?!
Maar goed! Susan vraagt hoe het met Meike haar slapen is. Nou best aardig op het moment, zo de afgelopen twee nachten.. De maand hiervoor was niet best. Meike was verkouden en kon op de één of andere manier na het wakker worden niet meer in slaap komen. We maken er geen woord meer over vuil, ondergaan het en het leven gaat zo door.
Gelukkig heeft Meike een goede kinderarts dus waarschijnlijk krijgt ze volgende winter onderhoudsmedicatie om zonder opname de wintertijd door te komen. Nog maar niet gesproken over de ouders een rustige winter te bezorgen.
Het is gewoon zwaar, een kind dat veel ziek is. Dat snapt iedereen en omdat onze muppet daarnaast bijzonder slecht slaapt is de combi niet fijn.
Verder gaat het eigenlijk wel heel goed. Meike ontwikkelt zich goed, heeft een behoorlijke inhaal slag gemaakt. Isa gaat super. Echt een meid waar we héél trots op zijn want die heeft ook best wat meegemaakt met haar zusje. Op 29 mei alweer vijf!!!!
Ook tussen mijn man en mij gaat het goed. De gebroken nachten, de zorg, de werkzaamheden, het draagt allemaal niet bij om alles in harmonie te houden maar we doen wel ons best. En dat is natuurlijk de basis.
Dus al met al kan ik best heel tevreden zijn. Het enige wat ik moeilijk vind is dat de sociale omgeving, de vrienden wel wat op de achtergrond zijn gekomen. Maar het cliché is wel waar, je echte vrienden ontdekt je zo: als het minder gaat in het leven. Dus liever een handje vol veel goeds dan armen vol van een beetje..
Veel liefs van een toch echt wel gelukkige Rens.