Hallo iedereen
Ik ben hier om mijn verhaal te vertellen.
Met de 20 weken echo word er bij onze baby iets gezien
in het hoofdje. Iets dat zeker niet goed is.
De volgende dag moeten we naar het ziekenhuis voor verder
onderzoek. Hier word het zelfde gezien als de dag ervoor.
Dan volgen er 2 hele moeilijke weken van onderzoeken en afwachten...
We krijgen te horen dat ze op de MRI-scan een hersenakwijking hebben
gevonden....dit noemen ze het Dandy-Walker Syndroom.
We weten niet wat ons overkomt.
Dan begint de kinderneuroloog te vertellen.
Ons kindje, het is een jongetje,heeft de ergste vorm van dit syndroom.
Bij het Dandy-Walker Syndroom zijn de kleine hersenen niet volgroeit
en de ruimte die dan overblijft word gevuld door een ciste.
Dit allemaal met nare gevolgen vandien: waterhoofd,drain, epelepsie
en hersenoperaties. En ook verstandelijk gehandicapt,
of niet kunnen slikken dus ook niet zelf kunnen eten...
de spieren niet kunnen sturen...en nog meer nare dingen...
Dus jullie begrijpen wel dat we voor een hele moeilijke keuze stonden.
De moeilijkste in onze leven want dit kindje was erg gewenst maar we wilde
zeker niet dat ons kindje veel pijn zou krijgen.
En daar hebben we ook voor gekozen met heel veel pijn en verdriet hebben
we besloten de zwangerschap te stoppen.
O wat was dat moeilijk, we hadden hem al voelen schoppen en we
hielden al zoveel van hem....
In een roes hebben mijn man en ik dit samen allemaal beleefd.
Ik ben op 16 december 2006 bevallen van een prachtige zoon,
in het L.U.M.C in leiden.
Het was heel dubbel want alles zat erop en eraan en hij was echt
een mooi mannetje om te zien en hij lijkt erg op zijn zus.
Maar we wisten heel goed dat hij geen menswaardig leven had gehad.
We zijn dankbaar dat we ons kindje een hoop ellende en pijn hebben kunnen besparen hoe moelijk de beslissing ook was voor ons.
Het was een onmenselijke beslissing maar we moesten een keuze maken....
Onze dochter is 2 dus die heeft er gelukkig niet zoveel van gemerkt.
Later als zij groter is zullen we haar vertellen dat ze een broertje heeft,
dat hij een sterretje is hoog boven in de blauwe lucht.
We hebben ook een mooi fotoboek gemaakt van hem en die laten we haar zien
als ze daar aan toe is.
Lief klein ventje we houden alle drie heel erg veel van jouw en jij
zult altijd in onze harten wonen.
voor altijd zullen we van jouw blijven houden
Ik ben hier om mijn verhaal te vertellen.
Met de 20 weken echo word er bij onze baby iets gezien
in het hoofdje. Iets dat zeker niet goed is.
De volgende dag moeten we naar het ziekenhuis voor verder
onderzoek. Hier word het zelfde gezien als de dag ervoor.
Dan volgen er 2 hele moeilijke weken van onderzoeken en afwachten...
We krijgen te horen dat ze op de MRI-scan een hersenakwijking hebben
gevonden....dit noemen ze het Dandy-Walker Syndroom.
We weten niet wat ons overkomt.
Dan begint de kinderneuroloog te vertellen.
Ons kindje, het is een jongetje,heeft de ergste vorm van dit syndroom.
Bij het Dandy-Walker Syndroom zijn de kleine hersenen niet volgroeit
en de ruimte die dan overblijft word gevuld door een ciste.
Dit allemaal met nare gevolgen vandien: waterhoofd,drain, epelepsie
en hersenoperaties. En ook verstandelijk gehandicapt,
of niet kunnen slikken dus ook niet zelf kunnen eten...
de spieren niet kunnen sturen...en nog meer nare dingen...
Dus jullie begrijpen wel dat we voor een hele moeilijke keuze stonden.
De moeilijkste in onze leven want dit kindje was erg gewenst maar we wilde
zeker niet dat ons kindje veel pijn zou krijgen.
En daar hebben we ook voor gekozen met heel veel pijn en verdriet hebben
we besloten de zwangerschap te stoppen.
O wat was dat moeilijk, we hadden hem al voelen schoppen en we
hielden al zoveel van hem....
In een roes hebben mijn man en ik dit samen allemaal beleefd.
Ik ben op 16 december 2006 bevallen van een prachtige zoon,
in het L.U.M.C in leiden.
Het was heel dubbel want alles zat erop en eraan en hij was echt
een mooi mannetje om te zien en hij lijkt erg op zijn zus.
Maar we wisten heel goed dat hij geen menswaardig leven had gehad.
We zijn dankbaar dat we ons kindje een hoop ellende en pijn hebben kunnen besparen hoe moelijk de beslissing ook was voor ons.
Het was een onmenselijke beslissing maar we moesten een keuze maken....
Onze dochter is 2 dus die heeft er gelukkig niet zoveel van gemerkt.
Later als zij groter is zullen we haar vertellen dat ze een broertje heeft,
dat hij een sterretje is hoog boven in de blauwe lucht.
We hebben ook een mooi fotoboek gemaakt van hem en die laten we haar zien
als ze daar aan toe is.
Lief klein ventje we houden alle drie heel erg veel van jouw en jij
zult altijd in onze harten wonen.
voor altijd zullen we van jouw blijven houden