Dani is geboren!
Ik was op 28 september uitgerekend.
Op woensdag 20 september had ik nog wat onkruid uit de tuin gehaald en nog wat klusjes gedaan. Ik me super goed.
’s Nachts werd ik om 03.00 uur wakker. Ik voelde mijn vliezen breken. Ik sprong uit bed en pakte een maandverband en zag dat het vruchtwater bruin, groenig was. Dit viel mij zwaar tegen vooral ook omdat er mijn hele zwangerschap niks mis was gegaan. Ik voelde totaal geen weeen. Direct de verloskundige (al zittend op de toilet) gebeld. Zij vertelde dat het nu aan een verloskundige over gegeven werd van het ziekenhuis. Erg jammer ook want je hebt met die verloskundige toch een band opgebouwd. Het was toch al wel de bedoeling dat ik in het ziekenhuis zou bevallen. Zij vertelde dat ze het ziekenhuis zou informeren dat ik eraan zou komen en dat ik niet hoefde te haasten maar gewoon alles rustig moest pakken. Alles stond ingepakt dus de rit naar het ziekenhuis kon beginnen. Het was allemaal redelijk relaxed want ik had nog steeds geen weeen.
In het ziekenhuis aangekomen werd ik begeleid naar een kamer en moest op bed gaan liggen. Daar deden ze mijn bloeddruk meten en werd de hardslag van de kleine en mijn weeen gemeten. De hardslag was goed, maar mijn weeen waren erg zwak. Toen was het wachten op de weeen. Die kwamen niet. We kregen nog een gelegenheid om wat te slapen, maar op dat moment kon ik echt de slaap niet vatten. Om 10.00 uur (7 uur later) de volgende ochtend bleek dat de weeen echt te zwak waren en ik kreeg weeopwekkers. Toen werden ze heftiger en moest ik ze wegpuffen. Rond 11.30 uur werden deze zo heftig dat ik echt niet meer kon. De kleine zijn hartslag werd een moment wat minder en er kwam een gynacologe kijken. Ik moest anders gaan liggen en het hartje ging weer goed. Ik heb haar om een pijnstiller gevraagd. Deze kreeg ik (in mijn been). Toen kreeg ik nog 2 weeen en de 3e was een perswee. Deze herken je dus wel want deze geeft een enorme druk op je onderkant. Ik werd direct overgebracht naar de verloskundekamer. Daar mocht ik persen. Binnen korte tijd zagen ze het hoofdje van de kleine. Bij mijn laatste pers kreeg ik een knip (bleek achteraf ik voelde alleen een enorme pijn bij mijn anus) en na een half uurtje persen was daar (op 21 september om 14.00 uur) Dani!! Een gezonde mooie lieve jongen. Wat een gelukkig moment!
Al met al is het toch nog allemaal snel gegaan. Het persen was een half uurtje heftig, maar dan ga je naar het einde toe.
En waarom hij in zijn vruchtwater had gepoept weten ze niet. Zijn navelstreng zat op een normale plaats alles was gewoon goed. Ik ben nog wel een nachtje in het ziekenhuis gebleven, want alle kinderen die geboren worden moeten nog even door de kinderarts onderzocht worden en die was er pas weer de volgende dag. De volgende dag zijn we naar huis gegaan.
Met Dani gaat het bijzonder goed. Ik geef borstvoeding, deze kwam pas na 3 dagen op gang. Ik vond het in begin vervelend. Ik heb best gevoelige borsten. Maar ik heb doorgezet en ben er nu blij om.
Ik heb zelf (nog steeds wel een beetje maar het gaat beter) wel last gehad van mijn hechtingen vooral met zitten en lang staan. Ik kon wel gewoon plassen zonder dat het pijnlijk was.
Dit is het verhaal van de geboorte van Dani!
Groetjes Jojo37
Ik was op 28 september uitgerekend.
Op woensdag 20 september had ik nog wat onkruid uit de tuin gehaald en nog wat klusjes gedaan. Ik me super goed.
’s Nachts werd ik om 03.00 uur wakker. Ik voelde mijn vliezen breken. Ik sprong uit bed en pakte een maandverband en zag dat het vruchtwater bruin, groenig was. Dit viel mij zwaar tegen vooral ook omdat er mijn hele zwangerschap niks mis was gegaan. Ik voelde totaal geen weeen. Direct de verloskundige (al zittend op de toilet) gebeld. Zij vertelde dat het nu aan een verloskundige over gegeven werd van het ziekenhuis. Erg jammer ook want je hebt met die verloskundige toch een band opgebouwd. Het was toch al wel de bedoeling dat ik in het ziekenhuis zou bevallen. Zij vertelde dat ze het ziekenhuis zou informeren dat ik eraan zou komen en dat ik niet hoefde te haasten maar gewoon alles rustig moest pakken. Alles stond ingepakt dus de rit naar het ziekenhuis kon beginnen. Het was allemaal redelijk relaxed want ik had nog steeds geen weeen.
In het ziekenhuis aangekomen werd ik begeleid naar een kamer en moest op bed gaan liggen. Daar deden ze mijn bloeddruk meten en werd de hardslag van de kleine en mijn weeen gemeten. De hardslag was goed, maar mijn weeen waren erg zwak. Toen was het wachten op de weeen. Die kwamen niet. We kregen nog een gelegenheid om wat te slapen, maar op dat moment kon ik echt de slaap niet vatten. Om 10.00 uur (7 uur later) de volgende ochtend bleek dat de weeen echt te zwak waren en ik kreeg weeopwekkers. Toen werden ze heftiger en moest ik ze wegpuffen. Rond 11.30 uur werden deze zo heftig dat ik echt niet meer kon. De kleine zijn hartslag werd een moment wat minder en er kwam een gynacologe kijken. Ik moest anders gaan liggen en het hartje ging weer goed. Ik heb haar om een pijnstiller gevraagd. Deze kreeg ik (in mijn been). Toen kreeg ik nog 2 weeen en de 3e was een perswee. Deze herken je dus wel want deze geeft een enorme druk op je onderkant. Ik werd direct overgebracht naar de verloskundekamer. Daar mocht ik persen. Binnen korte tijd zagen ze het hoofdje van de kleine. Bij mijn laatste pers kreeg ik een knip (bleek achteraf ik voelde alleen een enorme pijn bij mijn anus) en na een half uurtje persen was daar (op 21 september om 14.00 uur) Dani!! Een gezonde mooie lieve jongen. Wat een gelukkig moment!
Al met al is het toch nog allemaal snel gegaan. Het persen was een half uurtje heftig, maar dan ga je naar het einde toe.
En waarom hij in zijn vruchtwater had gepoept weten ze niet. Zijn navelstreng zat op een normale plaats alles was gewoon goed. Ik ben nog wel een nachtje in het ziekenhuis gebleven, want alle kinderen die geboren worden moeten nog even door de kinderarts onderzocht worden en die was er pas weer de volgende dag. De volgende dag zijn we naar huis gegaan.
Met Dani gaat het bijzonder goed. Ik geef borstvoeding, deze kwam pas na 3 dagen op gang. Ik vond het in begin vervelend. Ik heb best gevoelige borsten. Maar ik heb doorgezet en ben er nu blij om.
Ik heb zelf (nog steeds wel een beetje maar het gaat beter) wel last gehad van mijn hechtingen vooral met zitten en lang staan. Ik kon wel gewoon plassen zonder dat het pijnlijk was.
Dit is het verhaal van de geboorte van Dani!
Groetjes Jojo37