Ha Daycey,
Héél herkenbaar, elke maand en elke ongesteldheid is er eentje te veel. Zeker omdat iedereen op dit forum zo vreselijk graag wil.
Maar, het is natuurlijk wel fijn om te horen dat er veel goede hoop is.
Sinds wij bij het ziekenhuis zijn geweest op 16 november kan ik het ook echt veel meer loslaten. Precies zoals jij het beschrijft: ik weet dat er serieus naar ons wordt gekeken, dat er onderzoeken gaande zijn en dat 'er aan gewerkt wordt'. Is een fijn gevoel.
Ben nu toch wel een beetje zenuwachtig, want wij krijgen morgen de uitslag van het bloedonderzoek, chlamydiakweek (is verplicht onderzoek in ons ziekenhuis) en het sperma. Ik ben zo benieuwd wat de uitslag is. En wat de eventuele vervolgstappen zijn. Het 'bangste' ben ik dat ze gaan zeggen 'Probeer het eerst nog maar een half jaar'. Volgens mijn man zullen ze dat echt niet doen, maar het is toch een kleine angst...
En afgelopen vrijdag ben ik ongesteld geworden. Op dag 36, dat is voor mijn doen erg vroeg. Natuurlijk balen dat ik ongesteld ben geworden, maar als het dan toch 'moet', dan maar liever nu, want de 20e gaan we lekker voor twee weken naar Tenerife. En dan wil ik natuurlijk niet ongesteld zijn. En hopelijk wel een vruchtbare periode hebben, zodat we misschien wel een 'Tenerife-kindje' gaan krijgen. Nou ja, dat is misschien wel te mooi om waar te zijn. Het is in ieder geval fijn dat we twee weken niets aan ons hoofd hebben en heerlijk de tijd voor elkaar hebben.
Ik ben het trouwens met je eens dat het fijn is om hier je verhaal kwijt te kunnen. Iedereen snapt elkaar en leeft mee. Scheelt zeker een boel!
Want ja, ik heb op mijn werk nu twee zwangeren op mijn gang rondlopen (gelukkig is het een heel lange gang ;-)) en mijn beste vriendin is zwanger van een tweeling. Ik ben vreselijk blij voor haar en gun haar al het geluk van de wereld, maar ik moest best even slikken toen ze het vertelde. Nou ja, ik kan alleen maar hopen dat ik snel na haar een kleintje krijg. Zou erg leuk zijn, want mijn vriendin en ik schelen ook maar vier weken. Houden we dat mooi in stand...
Maar goed, ik moet niet op de zaken vooruitlopen, eerst morgen maar eens afwachten. Duimen jullie mee!
Veel liefs, Marieke
