A
Anoniem
Guest
Hallo Allemaal..
ik heb een downday en moet het even kwijt...
We zijn nu bezig met de tiende ronde,
ik zit nu rond mn ei denk ik, want mn cyclus is nog niet regelmatig. Dus we proberen te klussen waar we kunnen.
Ik schreef in mn eerste onderwerp dat het klussen niet van harte ging.. nu heb ik me erbij neergelegd dat ik natuurlijk niet hoef klaar te komen, dat hij dat doet is veel belangrijker
.
Daarbij heb ik nu een middel gevonden om mezelf meer zin in het klussen te laten krijgen, en dat werkt goed. Nu nog meer tijd maken voor elkaar, eens zien of dat vanavond gaat lukken!
Ik ben vorige maand naar de HA geweest. Eigenlijk een beetje op aandringen van mijn collega. Ik werd toen weer ongesteld, en was weer zo verdrietig, zoals ook de maanden daarvoor. Zij gaf aan gewoon naar de HA te gaan, wie niet waagt wie niet wint zegt ze, en dan weet hij iig van jullie situatie af en word je bij je volgende bezoek misschien sneller doorverwezen. Ik heb toen mn stoute schoenen aangetrokken en ben gewoon gegaan.
Nu is het zo dat wat ooms van mn man onvruchtbaar zijn, dus dat heb ik ook natuurlijk verteld in mijn verhaal bij de HA. Na 9 maanden proberen, en ik kwam al thuis met een potje en papieren voor een spermaonderzoek. Ik besef me dat ik hier veel geluk mee heb gehad, maar ben er natuurlijk wel erg blij mee.
Nu het volgende waar ik dus heel moe van word.. mn man wil dat onderzoek nog niet doen ....
Whaaa ik word er gewoon gek van! We hebben het erover gehad, hoeveel geluk we hebben dat we dit nu al mogen, en dat wanneer het goed is we nog 3 mnd door moeten klussen, en wanneer het fout is we ermee verder kunnen maar dan wrs in de medische molen.
Ik heb hem er een aantal x opgewezen en gevraagd of ie al wist wanneer hij het zou doen. Maar hij is aan het stoppen met roken, sinds 2 weken slikt hij tabletten en vanaf morgen moet hij er ook helemaal afblijven. Hij denkt dat dat al direct invloed op zijn sperma heeft en daarom wacht hij ermee...
De laatste x dat ik erover begon werd hij heel boos, dus ik laat het nu maar voor wat het is, maar wel met pijn in mn hart. Elke maand is er één denk ik, en met dat onderzoek kunnen we al wel duidelijk krijgen.
Pff ik word er zo moe van, maar afwachten is het enige wat ik kan doen toch? Ik kan hem niet dwingen dat onderzoek te laten doen, en denk ook dat het wel heel gevoelig ligt... Dat een man gaan twijfen aan zn mannelijkheid ofzo.. Bah ik weet niet wat het is, maar we hadden al wel een maand de uitslag kunnen hebben, toch blijf ik maar geduldig wachten tot hij zover is.. ik hoop dat dat niet lang meer duurt...
ik heb een downday en moet het even kwijt...
We zijn nu bezig met de tiende ronde,
ik zit nu rond mn ei denk ik, want mn cyclus is nog niet regelmatig. Dus we proberen te klussen waar we kunnen.
Ik schreef in mn eerste onderwerp dat het klussen niet van harte ging.. nu heb ik me erbij neergelegd dat ik natuurlijk niet hoef klaar te komen, dat hij dat doet is veel belangrijker
. Daarbij heb ik nu een middel gevonden om mezelf meer zin in het klussen te laten krijgen, en dat werkt goed. Nu nog meer tijd maken voor elkaar, eens zien of dat vanavond gaat lukken!
Ik ben vorige maand naar de HA geweest. Eigenlijk een beetje op aandringen van mijn collega. Ik werd toen weer ongesteld, en was weer zo verdrietig, zoals ook de maanden daarvoor. Zij gaf aan gewoon naar de HA te gaan, wie niet waagt wie niet wint zegt ze, en dan weet hij iig van jullie situatie af en word je bij je volgende bezoek misschien sneller doorverwezen. Ik heb toen mn stoute schoenen aangetrokken en ben gewoon gegaan.
Nu is het zo dat wat ooms van mn man onvruchtbaar zijn, dus dat heb ik ook natuurlijk verteld in mijn verhaal bij de HA. Na 9 maanden proberen, en ik kwam al thuis met een potje en papieren voor een spermaonderzoek. Ik besef me dat ik hier veel geluk mee heb gehad, maar ben er natuurlijk wel erg blij mee.
Nu het volgende waar ik dus heel moe van word.. mn man wil dat onderzoek nog niet doen ....
Whaaa ik word er gewoon gek van! We hebben het erover gehad, hoeveel geluk we hebben dat we dit nu al mogen, en dat wanneer het goed is we nog 3 mnd door moeten klussen, en wanneer het fout is we ermee verder kunnen maar dan wrs in de medische molen.
Ik heb hem er een aantal x opgewezen en gevraagd of ie al wist wanneer hij het zou doen. Maar hij is aan het stoppen met roken, sinds 2 weken slikt hij tabletten en vanaf morgen moet hij er ook helemaal afblijven. Hij denkt dat dat al direct invloed op zijn sperma heeft en daarom wacht hij ermee...
De laatste x dat ik erover begon werd hij heel boos, dus ik laat het nu maar voor wat het is, maar wel met pijn in mn hart. Elke maand is er één denk ik, en met dat onderzoek kunnen we al wel duidelijk krijgen.
Pff ik word er zo moe van, maar afwachten is het enige wat ik kan doen toch? Ik kan hem niet dwingen dat onderzoek te laten doen, en denk ook dat het wel heel gevoelig ligt... Dat een man gaan twijfen aan zn mannelijkheid ofzo.. Bah ik weet niet wat het is, maar we hadden al wel een maand de uitslag kunnen hebben, toch blijf ik maar geduldig wachten tot hij zover is.. ik hoop dat dat niet lang meer duurt...