de baby doe je samen. toch?

A

ANONYMOUS_USERNAME

hallo meiden,

ik ben 3 weken geleden bevallen van een mooie gezonde dochter. Naomi. na wat onwennige dagen ben ik helemaal in me hum met dr en het is onvoorstelbaar hoe veel je meteen van zo n klein wezentje houd. Ik heb een snelle(5 uur!) en prima bevalling gehad en stond dus ook al snel weer op de benen en hing zelfs de 2e dag al de was op(tot ergenis van de kraamhulp)na 6 dagen mocht ik naar buiten voor een wandelingetje en met die kleine ging het ook super dus die ging mee. al met al mag ik niet klagen dus!! maar mijn herstel ging zo vlot dat mijn vriend eigenlijk na een paar dagen leek te vergeten dat ik een hels karwij had geklaard en hielp mij ook niet zoveel meer met boodschappen enzo, hij liet mij veel zelf doen en achteraf vond ik dat toch verevelend want hoe flink ik ook was de kraamperiode duurt toch 6 weken.ben na anderhalve week toch maar rustig aan gaan doen en heb om hulp gevraagd bij hem en verteld dat ik t toch wel zwaar vond. mijn man schrok hiervan want hij dacht t gaat zo goed met an en ze wil dingen zelf doen, ik laat dr maar... nou het is goed gekomen hoor we doen nu samen de baby en verdelen de huishoudelijke taken. wel ben ik benieuwd of iemand dit herkent en ook zo flink wou zijn naar de buitenwereld. liefs anne
 
Nee, niet herkenbaar, maar wel vervelend voor je dat je in deze valkuil bent getrapt! De eerste keer heb ik meer dan 2 liter bloed verloren en heb ik 2 weken in bed gelegen. De tweede keer heb ik met mezelf afgesproken dat ik lekker de hele week in bed bleef (tot ergernis van de kraamhulp hihi) Heerlijk, zelfs voor het bezoek kwam ik niet beneden. Die mochten van mij zelf de moeite nemen de trap op te komen. Spreek dit met jezelf ook af de tweede keer!
 
Hoi,
ik herken het ook niet, want ik was blij dat ik na 8 dagen mijn eigen tenen na het douchen kon afdrogen. Pas na een week of 3 was ik weer redelijk mobiel. De eerste weken heeft papa dus bijna alles gedaan.
Op dit moment doe ik veel, aangezien ik nog de hele dag thuis ben. Dat zal dadelijk ook veranderen. Moet over 2 weken alweer werken.
Meid, geniet er van en doe het rustig aan. Je hebt al een hele klus geklaard en de tijd gaat zo snel dat je zo weer alles aan het doen bent. Dan ben je blij als je even rust hebt. Ik tenminste wel. Enne... het huishouden kan best wel wachten, want deze tijd krijg je nooit meer terug en die strijk etc. die wacht wel.
Groetjes Veerle
mama van Quinn 22-01
 
Hoi Anne,

Wat jij schrijft had ik ook kunnen schrijven! Ook een snelle bevalling, snel weer naar buiten, enz. In de kraamweek was ik al mijn oude spijkerbroeken aan het uitzoeken, de was aan het ophangen, eten aan het koken, enz. Manlief moest/ging meteen naar de kraamweek weer fulltime aan het werk, en ook op vrijdag avond en zaterdagochtend. Ik wilde laten zien dat ik dat best kon, moeder zijn, en gaf bv op verzoek (in de praktijk was dat iedere 1,5 à 2 uur), deed het hele huishouden, ontving de visite, ging iedere dag wandelen. En na een paar weken was ik gesloopt.... Ook ik heb toen even een goed gesprek gevoerd met mijn man en die begreep het wel. Hij helpt nu veel meer en probeert ook vooral veel meer thuis te zijn, dat scheelt. En ik maak me nu veel minder druk en vind het belangrijker dat ik me goed voel dan dat alles steeds af en perfect is. En inderdaad: een baby doe je samen!

Groetjes,

Eveline
 
Hoi,

Ik heb ook een snelle bevalling gehad (4,5 uur) zonder complicaties en een voorspoedige kraamweek. Manlief was er veel, dus was erg lekker in het begin. En ik ook vol aan de slag gegaan: voeden, verschonen, kolven (helaas alle voedingen), huishouden... Af en toe wel erg vermoeiend. Zeker nu ik ook nog veel last blijf houden van mijn rug en bekken. (en ik dus genoeg rust moet nemen, maar ook in beweging moet blijven )
De laatste weken betrap ik mezelf en mijn man erop dat we wel eens vergeten dat ik 6 weken geleden pas bevallen ben en nog volop aan het ontzwangeren ben...
"Oh, je bent toch de hele dag thuis, dan kun je ook even dit en dat!" Nou, nee, dat kan toch niet! En als ik dan een keertje vraag of hij Christian in bad wil doen, krijg ik soms zo'n blik van: nee he, ik ben moe, nu even geen zin in.  Nee, 6 keer per dag kolven doe ik voor mijn lol...!
Vorige week flinke huilbui gehad en manlief is daar wel van geschrokken, geloof ik. Hebben het er samen over gehad en hij heeft beloofd niet meer te mopperen als ik iets van hem vraag. Want hij was het toch wel met mij eens dat ik niet alle zorg van Christian op mij hoefde te nemen...

Nu moet ik alleen zelf nog accepteren dat ik geen superwoman ben

Groetjes, Karin
Mama van Christian (6 wkn)
 
ja dat herken ik: niemand verlangt het van me maar ik vind zelf dat ik alles moet doen, ik ben toch de hele dag thuis? De strengste eisen leggen we onszelf op volgens mij. Stom hè, dat je zelf vind dat je het supergoed moet doen terwijl we voor een ander vaak milder zijn.
Gr Irene
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan