Hai lieve meiden,
ik moet even mijn verhaal kwijt.
Vandaag hebben we echt een diptepunt bereikt.
dit hadden we niet verwacht en helemaal niet aan zien komen.
en dit was dan ook de dag dat ik brak.
het werd me teveel.
maar ik zal even bij het begin beginnen.
Wij zijn al heel erg lang bezig voor ons eerste kindje, en zouden vorige maand begonnen zijn met onze eerste IUI behandeling. Helaas had de gyn mijn eisporng gewist en moetsen we een ronde wachten.
Eindelijk was de maand voorbij en begin van de week zijn ze begonnen met FM, en ben ik iedere dag terug geweest voor een FM. het zag er goed uit. had met de gyn afgesproken dat ze 's ochtends zouden meten en ik 's avonds een ovu test zou doen zodat ze mijn eisprong deze rond niet zouden missen.
Gisteren morgen ( had 's middgs een afspraak ) dacht ik even voor de zekerheid een ovu test doen. en die was positief. 's middags naar de gyn, eitje was groot genoeg en de eerste IUI stond gepland voor vandaag.
om 9.00 netjes de zwemmers van mijn man ingeleverd en in het ziekenhuis ( bang om te laat te komen ) gewacht tot half 11. tot ik aan de beurt was.
het duurde een half uurtje langer, en om 11 uur werd ik geroepen door de gyn.
een kamertje werd me toegewezen, zonder gyn-stoel. ik voelde de bui al hangen.
de gyn begon te vertellen dat ze voor een IUI 1 miljoen goede zaadjes over moesten houden ( nadat het zaad bewerkt was ) om de IUI een kans van slagen te geven.
er zijn er maar 300.000 gevonden. da's dus een derde van wat er nodig was. veel te weinig. dus hebben ze de IUI afgeblazen. IUI is voor ons geen mogelijkheid.
te weinig goede zwemmers.
ze verteld dat nu dus IVF of ICSI de enige mogelijkheden zijn om zwanger te raken.
de grond zakte onder mijn voeten weg....................
Mijn man kon helaas niet mee en zou thuis wachten tot ik terug was......
ben naar huis gescheurd........... en brak toen ik hem zag staan.
wat een verdriet en teleurstelling kwam er los!
ik weet het even niet meer.
mijn hoofd barst bijna uit elkaar van de hoofdpijn en ik krijg geen hap door mijn keel.
wat een ellende zeg.
we weten het allebei nu even niet meer.
saarj
ik moet even mijn verhaal kwijt.
Vandaag hebben we echt een diptepunt bereikt.
dit hadden we niet verwacht en helemaal niet aan zien komen.
en dit was dan ook de dag dat ik brak.
het werd me teveel.
maar ik zal even bij het begin beginnen.
Wij zijn al heel erg lang bezig voor ons eerste kindje, en zouden vorige maand begonnen zijn met onze eerste IUI behandeling. Helaas had de gyn mijn eisporng gewist en moetsen we een ronde wachten.
Eindelijk was de maand voorbij en begin van de week zijn ze begonnen met FM, en ben ik iedere dag terug geweest voor een FM. het zag er goed uit. had met de gyn afgesproken dat ze 's ochtends zouden meten en ik 's avonds een ovu test zou doen zodat ze mijn eisprong deze rond niet zouden missen.
Gisteren morgen ( had 's middgs een afspraak ) dacht ik even voor de zekerheid een ovu test doen. en die was positief. 's middags naar de gyn, eitje was groot genoeg en de eerste IUI stond gepland voor vandaag.
om 9.00 netjes de zwemmers van mijn man ingeleverd en in het ziekenhuis ( bang om te laat te komen ) gewacht tot half 11. tot ik aan de beurt was.
het duurde een half uurtje langer, en om 11 uur werd ik geroepen door de gyn.
een kamertje werd me toegewezen, zonder gyn-stoel. ik voelde de bui al hangen.
de gyn begon te vertellen dat ze voor een IUI 1 miljoen goede zaadjes over moesten houden ( nadat het zaad bewerkt was ) om de IUI een kans van slagen te geven.
er zijn er maar 300.000 gevonden. da's dus een derde van wat er nodig was. veel te weinig. dus hebben ze de IUI afgeblazen. IUI is voor ons geen mogelijkheid.
te weinig goede zwemmers.
ze verteld dat nu dus IVF of ICSI de enige mogelijkheden zijn om zwanger te raken.
de grond zakte onder mijn voeten weg....................
Mijn man kon helaas niet mee en zou thuis wachten tot ik terug was......
ben naar huis gescheurd........... en brak toen ik hem zag staan.
wat een verdriet en teleurstelling kwam er los!
ik weet het even niet meer.
mijn hoofd barst bijna uit elkaar van de hoofdpijn en ik krijg geen hap door mijn keel.
wat een ellende zeg.
we weten het allebei nu even niet meer.
saarj
);