Hoi allemaal,
Christian en ik zijn vanochtend voor de tweede keer naar het CB geweest! Moest hem wakker maken uit zijn ochtendslaapje (helaas) om op tijd te komen. We waren meteen aan de beurt en hij was redelijk goed aangekomen, nu 5470 gram. Lengte werd niet gedaan vanwege de heupjes, dus ik heb maar niet gezegd dat ik thuis al had proberen te meten (ongeveer 59 cm)...
Hoe is het met Christian? Goed, prima, niets op aan te merken.
Mijn kereltje lag lekker vrolijk om zich heen te kijken en flink te trappelen en maaien met zijn armpjes en beentjes... en hij was flink aan het knorren want het was bijna etenstijd. (hij is net een klein biggetje!)
Oh, zegt die verpleegkundige, hij is goed verkouden zeg! (HUH???)
Nee, zeg ik, hij heeft gewoon honger, hoor.
Verpleegkundige bekijkt mij met een vreemde blik, zo van ja, ja... Heb ik nog nooit meegemaakt, zegt ze dan.
Vervolgens wordt Christian goed bekeken, doet alle dingetjes die hij moet doen, heeft zelfs een glimlach over voor die stugge verpleegkundige.
Hij heeft wel een erg droog huidje, he, zegt ze dan en ik knik. (Tell me something I don't know...)
Doe je er wat aan, vraagt ze dan op strenge toon waar de twijfel vanaf druipt.
Ik voel me meteen in de verdediging gedrongen en ik begin uit te wijden over wat ik allemaal wel niet doe: om de 3 dagen maar in bad, met extra vettende medicinale olie, dagelijks smeren met extra vettende creme en de schrale plekjes zelfs 3 keer per dag. En dat werkt ook erg goed, alleen juist vandaag (zul je altijd zien... ) zag zijn huidje er iets droger en schilferiger uit dan normaal, omdat ik hem een keer extra in bad had moeten doen. (drie maal raden waarom... Was helemaal vies!)
Ik ben nauwelijks uitgesproken, onderbreekt ze me meteen met strenge, belerende blik.
Je moet olijfolie gebruiken, niet te dik, niet te dun (???), dat werkt pas goed.
Pardon? Komt ze dan ook bij mij langs om de vetvlekken uit zijn kleertjes te wassen? Of moet ik gewoon hem een half uur naakt op de commode laten, wachtend tot het is ingetrokken? Het gaat toch prima zoals ik het nu doe??? Ik zeg maar niets.
Dan komen de prikjes te voorschijn. Ik ben gespannen als een veer, harde knoop in mijn buik en kan echt niet kijken als de naald erin gaat, maar Christian huilt eigenlijk niet eens zo hard. Grote kerel!! Hij krijgt wat pleistertjes en we mogen weer gaan.
Ik begin hem aan te kleden en ik zie plotseling een vrij grote bloedvlek op de omslagdoek. Verschrikt kijk ik naar zijn beentje en daar welt opnieuw een dikke druppel bloed uit. Naast de verkeerd geplakte pleister...
We zijn nu lekker thuis en ik merk nog niet zoveel aan Christian wat betreft de prikjes. Hij heeft zelfs tien keer zo veel gelachen als anders! Ik heb hem voor de zekerheid toch maar met een kleine zetpil paracetamol in bedje gelegd, voor het geval dat dit stilte voor de storm is...
Leuk he, zo'n CB...
Groetjes Karin
Mama van Christian (9 weken)
Christian en ik zijn vanochtend voor de tweede keer naar het CB geweest! Moest hem wakker maken uit zijn ochtendslaapje (helaas) om op tijd te komen. We waren meteen aan de beurt en hij was redelijk goed aangekomen, nu 5470 gram. Lengte werd niet gedaan vanwege de heupjes, dus ik heb maar niet gezegd dat ik thuis al had proberen te meten (ongeveer 59 cm)...
Hoe is het met Christian? Goed, prima, niets op aan te merken.
Mijn kereltje lag lekker vrolijk om zich heen te kijken en flink te trappelen en maaien met zijn armpjes en beentjes... en hij was flink aan het knorren want het was bijna etenstijd. (hij is net een klein biggetje!)
Oh, zegt die verpleegkundige, hij is goed verkouden zeg! (HUH???)
Nee, zeg ik, hij heeft gewoon honger, hoor.
Verpleegkundige bekijkt mij met een vreemde blik, zo van ja, ja... Heb ik nog nooit meegemaakt, zegt ze dan.
Vervolgens wordt Christian goed bekeken, doet alle dingetjes die hij moet doen, heeft zelfs een glimlach over voor die stugge verpleegkundige.
Hij heeft wel een erg droog huidje, he, zegt ze dan en ik knik. (Tell me something I don't know...)
Doe je er wat aan, vraagt ze dan op strenge toon waar de twijfel vanaf druipt.
Ik voel me meteen in de verdediging gedrongen en ik begin uit te wijden over wat ik allemaal wel niet doe: om de 3 dagen maar in bad, met extra vettende medicinale olie, dagelijks smeren met extra vettende creme en de schrale plekjes zelfs 3 keer per dag. En dat werkt ook erg goed, alleen juist vandaag (zul je altijd zien... ) zag zijn huidje er iets droger en schilferiger uit dan normaal, omdat ik hem een keer extra in bad had moeten doen. (drie maal raden waarom... Was helemaal vies!)
Ik ben nauwelijks uitgesproken, onderbreekt ze me meteen met strenge, belerende blik.
Je moet olijfolie gebruiken, niet te dik, niet te dun (???), dat werkt pas goed.
Pardon? Komt ze dan ook bij mij langs om de vetvlekken uit zijn kleertjes te wassen? Of moet ik gewoon hem een half uur naakt op de commode laten, wachtend tot het is ingetrokken? Het gaat toch prima zoals ik het nu doe??? Ik zeg maar niets.
Dan komen de prikjes te voorschijn. Ik ben gespannen als een veer, harde knoop in mijn buik en kan echt niet kijken als de naald erin gaat, maar Christian huilt eigenlijk niet eens zo hard. Grote kerel!! Hij krijgt wat pleistertjes en we mogen weer gaan.
Ik begin hem aan te kleden en ik zie plotseling een vrij grote bloedvlek op de omslagdoek. Verschrikt kijk ik naar zijn beentje en daar welt opnieuw een dikke druppel bloed uit. Naast de verkeerd geplakte pleister...
We zijn nu lekker thuis en ik merk nog niet zoveel aan Christian wat betreft de prikjes. Hij heeft zelfs tien keer zo veel gelachen als anders! Ik heb hem voor de zekerheid toch maar met een kleine zetpil paracetamol in bedje gelegd, voor het geval dat dit stilte voor de storm is...
Leuk he, zo'n CB...
Groetjes Karin
Mama van Christian (9 weken)