Hallo meiden,
Ik wil het volgende gedicht al een tijd met jullie delen, nu ik zelf een kind heb merk ik dat dit gedicht waarheid is. (Het is een best pittig gedicht, je kan hem misschien het best opslaan en een aantal keer lezen, ik ga hem namelijk steeds mooier vinden)
Ik werk op een KDV en daar werken wij volgens Reggio Emilia, dit is een bepaalde werkwijze die zegt dat het kind centraal staat! Kinderen worden geboren vol potenties en mogelijkheden. Kinderen zijn rijk aan capaciteiten, krachtig en creatief.
Het kind heeft honderd talen, hiermee wordt bedoeld dat een kind heel veel manieren heeft om zich uit te drukken: muziek, beweging, dans, klei, papier, draad, gebaren, toneel, poppenspel, gesproken en geschreven woord. (geef een kind bv niet altijd een kleurplaat maar geef hem kosteloos materiaal, lijm en een kwast)
Kinderen hebben van jongs af aan gedachten, ideeen en gevoelens. Ze nemen waar, denken, bewegen en construeren een beeld van zichzelf en anderen. Alle talen zijn gelijk waardig en belangrijk.
Het kind
bestaat uit honderd
Het kind heeft
honderd talen
honderd handen
honderd gedachten
honderd manieren van denken
spelen en praten
Honderd alsmaar honderd
manieren van luisteren
Verbazen, liefhebben
Honderd vreugdes
om te zingen en te begrijpen
Honderd werelden
om uit te vinden
Honderd werelden om te dromen
Het kind heeft
honderd talen (en nog eens honderd, honderd, honderd)
maar ze stelen er negenennegentig
De school en de cultuur
scheiden het hoofd van het lichaam
Ze zeggen hem:
te denken zonder handen
te doen zonder hoofd
te luisteren en niet te praten
te begrijpen zonder vreugde
lief te hebben en zich te verbazen
alleen met Pasen en met Kerstmis
Ze zeggen hem: dat spel en werk
realiteit en fantasie
wetenschap en verbeelding
hemel en aarde
verstand en droom
dingen zijn die niet bij elkaar horen
Kortom, ze zeggen hem
dat de honderd er niet is
Het kind zegt:
Zeker, de honderd is er wel!
(Loris Malaguzzi. Grondlegger Reggio Emilia)
Vooral het stukje: lief te hebben en zich te verbazen!
Ik merk nu aan Jente dat hij van zoveel simpele dingen kan genieten, zich kan verwonderen en verbazen om een doosje, een ring om je vinger, een lieveheersbeestje, om van alles eigenlijk. Hij heeft gister een half uur met de wasmand en een blokje gespeeld.
Dit vind ik echt heerlijk, zo blij en gelukkig met kleine dingen.
Hoop dat jullie het gedicht net zo begrijpen en opvatten zoals ik dat doe.
Groetjes Fennie en Jente (15-08-2006)
Ik wil het volgende gedicht al een tijd met jullie delen, nu ik zelf een kind heb merk ik dat dit gedicht waarheid is. (Het is een best pittig gedicht, je kan hem misschien het best opslaan en een aantal keer lezen, ik ga hem namelijk steeds mooier vinden)
Ik werk op een KDV en daar werken wij volgens Reggio Emilia, dit is een bepaalde werkwijze die zegt dat het kind centraal staat! Kinderen worden geboren vol potenties en mogelijkheden. Kinderen zijn rijk aan capaciteiten, krachtig en creatief.
Het kind heeft honderd talen, hiermee wordt bedoeld dat een kind heel veel manieren heeft om zich uit te drukken: muziek, beweging, dans, klei, papier, draad, gebaren, toneel, poppenspel, gesproken en geschreven woord. (geef een kind bv niet altijd een kleurplaat maar geef hem kosteloos materiaal, lijm en een kwast)
Kinderen hebben van jongs af aan gedachten, ideeen en gevoelens. Ze nemen waar, denken, bewegen en construeren een beeld van zichzelf en anderen. Alle talen zijn gelijk waardig en belangrijk.
Het kind
bestaat uit honderd
Het kind heeft
honderd talen
honderd handen
honderd gedachten
honderd manieren van denken
spelen en praten
Honderd alsmaar honderd
manieren van luisteren
Verbazen, liefhebben
Honderd vreugdes
om te zingen en te begrijpen
Honderd werelden
om uit te vinden
Honderd werelden om te dromen
Het kind heeft
honderd talen (en nog eens honderd, honderd, honderd)
maar ze stelen er negenennegentig
De school en de cultuur
scheiden het hoofd van het lichaam
Ze zeggen hem:
te denken zonder handen
te doen zonder hoofd
te luisteren en niet te praten
te begrijpen zonder vreugde
lief te hebben en zich te verbazen
alleen met Pasen en met Kerstmis
Ze zeggen hem: dat spel en werk
realiteit en fantasie
wetenschap en verbeelding
hemel en aarde
verstand en droom
dingen zijn die niet bij elkaar horen
Kortom, ze zeggen hem
dat de honderd er niet is
Het kind zegt:
Zeker, de honderd is er wel!
(Loris Malaguzzi. Grondlegger Reggio Emilia)
Vooral het stukje: lief te hebben en zich te verbazen!
Ik merk nu aan Jente dat hij van zoveel simpele dingen kan genieten, zich kan verwonderen en verbazen om een doosje, een ring om je vinger, een lieveheersbeestje, om van alles eigenlijk. Hij heeft gister een half uur met de wasmand en een blokje gespeeld.
Dit vind ik echt heerlijk, zo blij en gelukkig met kleine dingen.
Hoop dat jullie het gedicht net zo begrijpen en opvatten zoals ik dat doe.
Groetjes Fennie en Jente (15-08-2006)