De knollen op hebben..

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo Allemaal!

Ik schrijf zelf eigenlijk niet zoveel maar lees wel veel mee.
Ik zit met een dingetje en ben wel benieuwd of meerdere zwangeren dit hebben.
Sinds een paar dagen ben ik niet mezelf voel me helemaal niet lekker en ben veel aan het huilen.
Het begon allemaal met een rotopmerking van iemand waardoor ik nu al een paar nachten niet goed slaap en overdag veel pieker. Diegene bedoelde het vast niet zo maar het heeft me wel geraakt.
Verder hoef ik nog maar een paar weekjes dus de laatste afrondingen kwa werk ben ik nu mee bezig. Dit geeft door sommige mensen ook wat weerstand waardoor ik me vaak moet verdedigen dat ik in mijn verlof gewoon echt vrij wil hebben en geen verplichtingen wil hebben.
Ook op werkdagen of s avonds plan ik niks want ik hou dat simpel weg niet vol en ook word dat niet begrepen door sommige mensen dus de constante verdediging breek me op.
Misschien snappen jullie niet helemaal omdat ik de voorbeelden niet wil opnoemen maar het gaat mij erom dat ik me zo klote voel. Ik kom (waarschijnlijk door de hormonen) niet van dit gevoel af. Het liefst vlucht ik weg en kom ik niet meer terug..zo'n rotgevoel.. Kan niet ophouden met huilen en heb geen zin om iets te ondernemen.

Help wil van dit gevoel af!

Xxx
 
Heel herkenbaar hoor. Tja, die hormonen, het ook spannend vinden, moe zijn, kwaaltjes etc..het combineert niet zo fijn.
Je kan niet meer doen dan duidelijk aangeven waarom je op dit moment nu even niet anders kan. En geef aan wanneer je denkt dat je wel weer wat kan doen. Verder...jezelf regelmatig verwennen, gewoon je rust nemen, lekker je pyama aan, kopje thee, wat lekkers en onder een dekentje een jankfilm kijken. Als je even wat tijd voor jezelf hebt genomen kan je meestal later weer wat meer betekenen voor een ander.
Dus...gewoon ff lekker snotteren, uiteindelijk stopt dat ook echt wel weer een keer.
Sterkte
 
ja ik ken het hoor, ben nu bijna 36 weken, werk niet maar heb wel 5 kinderen om voor te zorgen. Moet her en der " op komen draven" (rapportbespreking, cursus, clupjes van de kids, verloskundinge enz) Voel af en toe of je geleefd word en elk dingetje "krietiek" vliegt in het verkeerde keelgat. Jammer dan als ze het niet begrijpen, maar smorgens als de kids naar school zijn gaat mijn tel uit, ben ik voor niemand bereikbaar tot een uurtje of 10 half 11. heb mijn energie nodig voor straks de bevalling...
 
Ik zou toch op je werk aangeven dat je het nu al niet meer trekt en of je misschien de laatste weekjes wat minder kan werken. Je stevent gewoon op overwerkt af als ik het zo hoor en zo ga je echt niet lekker je verlof in. Ik heb de laatste 2 weken op m'n werk tot half 3 ipv tot 5 kunnen werken en dat betekende dat ik iedere middag even kon ontspannen. Dat heeft me erg goed gedaan en ik geloof dat jij dat nu ook gewoon nodig hebt. Gewoon aan de bel trekken dat je het niet redt zo en je voor die paar uurtjes ziekmelden.
 
Halloo!

Dank jullie voor de berichtjes!

Judithmb1; Het is inderdaad alles bij elkaar, ga ook meer tijd voor mezelf nemen. Dit probeer ik al wel maar blijkbaar niet genoeg.

Goldwinggirl; Jeetje 5 kinderen! Zeker dan heb jij ook veel verplichtingen. Denk ook wel dat je die grens moet trekken anders red je het gewoon niet! En ja inderdaad elk dingetje van kritiek vliegt in het verkeerde keelgat! Denk ook dat dat het probleem was maar baal ervan dat het me zo bezig houd. Hormonen he..

Bilsbanaan; Het werkprobleem heb ik inmiddels opgelost! Bijna verlof dus de laatste loodjes zijn best zwaar! Maar soms het onbegrip dat je er zolang niet bent. Ik ga lekker genieten straks van het verlof! Leuke dingen doen, uitrusten en na het verlof pas weer dingen op gaan pakken.

Bedankt allemaal!
 
o, ik leef echt met je mee. Ik voel me al vanaf dag 1 vermoeid en kan zo weinig doen. Ben nu 33 weken zwanger. s avonds en in t weekend was t rusten en slapen en moest daarom alles afzeggen. Ook in mijn werk kon ik de druk vaak niet meer aan. Ook ik had t gevoel dat ik me constant aan t verdedigen was en moest verantwoorden naar iedereen, wat slopend was. Ik ben er wel achter gekomen dat er bij mijzelf ook een enorme drempel zat en ik het zelf lastig vond dat ik zo weinig kon.Wilde maar doorgaan, ook voor mezelf. Ik voelde me schuldig naar iedereen en naar mezelf. Voelde me zo verantwoordelijk voor alles.
Maar sinds ik dit door heb, heb ik schijt aan alles en haal mijn schouders op als iemand er last van heeft. Denk dan jammer.... Ik en mijn kleine zijn t belangrijkst en ben daarom vervroegd met verlof gegaan 3 weken eerder). Ik trok t gewoon niet en wilde ook niet meer mijn best daarvoor doen. Ik had geen energie meer. Zit nu 2 weken thuis en ik geniet weer voor t eerst!!! Heerlijk. Ik ben nog steeds moe, maar er is meer rust in mijn hoofd.

Elke zwangerschap is anders en als je moe bent, kan je niets meer hebben en wordt je een beetje emotioneel instabiel. Das heel normaal. Ik hoop voor je dat je snel met verlof kan en je rust kan vinden en je kan richten op de komst van een veel meer waardevoller iets!!

sterkte!
 
Zou er op het werk met iemand over praten. Een vertrouwenspersoon of iemand van de OR. Dan word er ook beter begrepen waarom je soms anders reageert. Soms krijg je extra vrij, dan kost het je geen zwangerschapsverlof. Mij hebben ze met mijn dochter (5) toenertijd 3 weken extra vrij gegeven. Ze hadden het onder het kopje stress geschoven...mij best.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan