<p>Hee mama’s, </p><p>Met regelmaat loop ik tegen mezelf aan binnen mijn rol als moeder. Op verschillende vlakken ben ik onzeker en weet ik niet goed wat ik van mezelf en van mijn kindje mag verwachten. Doordat mijn eigen ouders niet zo capabel waren in het opvoeden heb in dingen geleerd van anderen door model-leren. In het moederschap zie ik dat deze manier van leren niet werkt, omdat het beeld van anderen als moeder vertekend zijn doordat het een moment opname is. Lang verhaal kort, ik zoek andere moeders die een realistisch beeld durven te schetsen van hoe zij het moederschap ervaren. De volgende dingen vind ik persoonlijk ingewikkeld: </p><p>- mijn zoontje lijkt meer hangerig en jengelig wanneer ik in de buurt ben. Hierdoor krijg ik het idee dat het aan mij ligt en mijn manier van opvoeden. <br />- ik vraag me met regelmaat af in hoeverre ik mag verwachten dat mijn kindje zichzelf vermaakt. Hoe lang ik mijn kindje mag laten huilen (nu anderhalf jaar)<br />- Ik vraag me af in hoeverre ik consequent moet zijn in mijn opvoeding en hoe ik negatief gedrag het beste kan afleren. Ik vraag me daarnaast ook af of anderen de dagen ook als lang ervaren?</p><p>- in hoeverre ik altijd de clown moet uithangen. Ik voel me met regelmaat niet fijn in mijn vel en vind het dan moeilijk om gezellig te doen. Het komt letterlijk uit mijn tenen en als het dan ook nog eens niet aanslaat voel ik me geïrriteerd en teleurgesteld. <br />- Ik vind het moeilijk om mijn eigen tijd in te leveren en heb regelmatig het gevoel dat ik continu bezig ben met werk (avond diensten), school, sociaal, schoonmaak en de verzorging van mijn zoontje. Het voelt als zoveel ballen in de lucht en ik vraag me soms af of ik wel een goede moeder ben. <br /><br />poeh een behoorlijke klaagmuur, maar het lucht al op om niet alsmaar te moeten doen alsof het leven met een kind alleen maar leuk is. <br /><br />Mochten er moeders zijn die dit bericht lezen en denken, ik zou wel eens willen sparren over dan hou ik me aanbevolen! Laat het dan even weten in een reactie?</p><p> </p><p> </p>
De moeilijkheden rondom het moederschap
- Onderwerp starter Michellee-S
- Startdatum
Het ouderschap is niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Het is ook gewoon zwaar. Vergeet dat niet! We doen allemaal maar wat 
1) onze dochter is echt een papa's meisje en is ook anders bij mij dan bij mijn man. Weet je waarom? Grenzen opzoeken. Wat mij papa niet mag, mag misschien bij mama wel en andersom.
2) kan je kind zichzelf vermaken? Onze dochter kan prima alleen spelen en ik neem haar mee in mijn huishoudelijke taken. Hang ik de was op, dan speelt zij met de wasknijpers. Er is natuurlijk ook tijd samen, maar ik kan niet alles tegelijk. Laten huilen ben ik niet van, maar ik zou zeggen max 5 à 10 minuten.
3) probeer wel consequent te zijn. Ze begrijpen meer dan je denkt. Lukt mij ook niet altijd hoor. Ik moet soms lachen om haar boevenkop (zie daarom ook punt 1). Negatief gedragen negeren of zeggen dat het niet mag. Ja, ik ervaar de dagen soms ook als lang. Gelukkig is het zo dat ze vaak voorbij vliegen
4) je zou nooit de clown uit hoeven hangen
5) ik stuur man en dochter soms even weg, zodat ik tijd heb voor mezelf. Is dat voor jou ook een optie?
Tenslotte is het misschien eens goed om met iemand te praten. Gewoon om eens je hart te luchten
1) onze dochter is echt een papa's meisje en is ook anders bij mij dan bij mijn man. Weet je waarom? Grenzen opzoeken. Wat mij papa niet mag, mag misschien bij mama wel en andersom.
2) kan je kind zichzelf vermaken? Onze dochter kan prima alleen spelen en ik neem haar mee in mijn huishoudelijke taken. Hang ik de was op, dan speelt zij met de wasknijpers. Er is natuurlijk ook tijd samen, maar ik kan niet alles tegelijk. Laten huilen ben ik niet van, maar ik zou zeggen max 5 à 10 minuten.
3) probeer wel consequent te zijn. Ze begrijpen meer dan je denkt. Lukt mij ook niet altijd hoor. Ik moet soms lachen om haar boevenkop (zie daarom ook punt 1). Negatief gedragen negeren of zeggen dat het niet mag. Ja, ik ervaar de dagen soms ook als lang. Gelukkig is het zo dat ze vaak voorbij vliegen
4) je zou nooit de clown uit hoeven hangen
5) ik stuur man en dochter soms even weg, zodat ik tijd heb voor mezelf. Is dat voor jou ook een optie?
Tenslotte is het misschien eens goed om met iemand te praten. Gewoon om eens je hart te luchten
Je verhaal had ik kunnen schrijven. Hulde aan jouw kwetsbaarheid! Je doet niets fout. Je bent echt en eerlijk. Dat alleen al is een mooi voorbeeld voor je kindje.
Ik zeg altijd: de dagen zijn lang en de jaren zijn kort. Zo heb ik de eerste 4 jaar met mijn zoon ervaren. Mijn kind is mijn alles. Maar ik bracht hem ook altijd met veel plezier naar de gastouder omdat ik het soms doodvermoeiend vond om hem te vermaken, mijn geduld te bewaren en leuk te moeten zijn voor hem. En ook herkenbaar: hij was en is nog steeds veel vervelender als ik in zijn buurt ben. Maar dat ligt niet aan jou. Het is een goed teken want hij voelt zich bij jou veilig. Dus wat doe je het goed!. Alleen wel doodvermoeiend...
Zorg ajb voor genoeg vrije tijd voor jezelf! Kan je partner je ook ontlasten? Ik heb geluk met een man met adhd die altijd energie heeft en als hij thuiskomt het meteen overneemt..
Een goede moeder zorgt er voor dat haar kind veilig is. Dat kan dus ook bij opa of oma of opvang .
Ik leef met je mee! Moederschap is prachtig maar de grootste uitdaging aller tijden. (En dat vaak ook nog zonder slaap)....
Liefs!
Ik zeg altijd: de dagen zijn lang en de jaren zijn kort. Zo heb ik de eerste 4 jaar met mijn zoon ervaren. Mijn kind is mijn alles. Maar ik bracht hem ook altijd met veel plezier naar de gastouder omdat ik het soms doodvermoeiend vond om hem te vermaken, mijn geduld te bewaren en leuk te moeten zijn voor hem. En ook herkenbaar: hij was en is nog steeds veel vervelender als ik in zijn buurt ben. Maar dat ligt niet aan jou. Het is een goed teken want hij voelt zich bij jou veilig. Dus wat doe je het goed!
. Alleen wel doodvermoeiend...Zorg ajb voor genoeg vrije tijd voor jezelf! Kan je partner je ook ontlasten? Ik heb geluk met een man met adhd die altijd energie heeft en als hij thuiskomt het meteen overneemt..
Een goede moeder zorgt er voor dat haar kind veilig is. Dat kan dus ook bij opa of oma of opvang .
Ik leef met je mee! Moederschap is prachtig maar de grootste uitdaging aller tijden. (En dat vaak ook nog zonder slaap)....
Liefs!
Ik herken mezelf ook in je verhaal, veel moeten model-leren zoals jij zegt en dat is met het ouderschap lastiger. Ik kan niet sparren met mijn ouders maar kan sommige dingen wel tegen vriendinnen aanhouden.
- herkenbaar, sluit me aan bij bovenstaande, hij voelt zich het veiligst bij jou en durft dus 'vervelend' te zijn
- mijn dochter (ook anderhalf) kan zich hooguit 15 minuten zelf vermaken, en maar een paar keer per dag. Meestal neem ik haar op sleeptouw in het huishouden en we gaan twee keer per dag naar buiten/speeltuin/bieb/boodschappen/koffie bij een vriendin.
- ik ben heel consequent, ik zet mijn dochter met haar billen op de grond, zit dan op mijn hurken en vertel dat wat ze doet absoluut niet mag. Dan loop ik even weg en laat haar even, dan huilt ze vaak, ze vindt dit erg indrukwekkend, 10-20 seconden maar, dan troost ik haar en vertel haar nog een keer dat dat niet mocht maar dat het nu weer goed is. Deze methode werkt heel goed voor ons. Meestal helpt het al om iets positiefs te suggereren, bijv. in plaats van "nee, niet in dat kastje", "doe het deurtje maar even dicht".
- De dagen lang en de jaren kort vind ik echt prachtig, zo ervaar ik het ook. De dagen duren lang en zijn vermoeiend!
- hier heb ik ook veel moeite mee, heb het gevoel dat ik altijd 'aan' moet staan en als dat niet lukt voel ik me schuldig... Dus ik lees mee voor tips
- herkenbaar, sluit me aan bij bovenstaande, hij voelt zich het veiligst bij jou en durft dus 'vervelend' te zijn
- mijn dochter (ook anderhalf) kan zich hooguit 15 minuten zelf vermaken, en maar een paar keer per dag. Meestal neem ik haar op sleeptouw in het huishouden en we gaan twee keer per dag naar buiten/speeltuin/bieb/boodschappen/koffie bij een vriendin.
- ik ben heel consequent, ik zet mijn dochter met haar billen op de grond, zit dan op mijn hurken en vertel dat wat ze doet absoluut niet mag. Dan loop ik even weg en laat haar even, dan huilt ze vaak, ze vindt dit erg indrukwekkend, 10-20 seconden maar, dan troost ik haar en vertel haar nog een keer dat dat niet mocht maar dat het nu weer goed is. Deze methode werkt heel goed voor ons. Meestal helpt het al om iets positiefs te suggereren, bijv. in plaats van "nee, niet in dat kastje", "doe het deurtje maar even dicht".
- De dagen lang en de jaren kort vind ik echt prachtig, zo ervaar ik het ook. De dagen duren lang en zijn vermoeiend!
- hier heb ik ook veel moeite mee, heb het gevoel dat ik altijd 'aan' moet staan en als dat niet lukt voel ik me schuldig... Dus ik lees mee voor tips
Ik vind het ook echt niet altijd leuk hoor.. zeker als er weer slaapregressies/sprongetjes zijn... God wat kan het moederschap een uitputtingsslag zijn...
1) mijn zoontje test mij ook meer dan anderen, wat al eerder benoemd werd, is dat een teken dat hij zich veilig bij je voelt om zichzelf te zijn en zijn grenzen te verleggen. Heel gezond, maar ook lastig voor ons moeders.
2) mijn zoontje leerde zichzelf vanaf de 1,5 jaar steeds beter zelf vermaken. Ook ligt het aan het speelgoed, als het niet zo boeiend voor hem is, komt hij vaker vervelen bij mij. Sinds ik veel duplo heb, en ook met allemaal coole voertuigen (trekkers, politie/brandweerwagens), bouwplaten en oneindig veel blokjes, kan hij zichzelf uren zelf vermaken. Als hij zich gaat vervelen, breng ik alles waar hij niet mee speelt naar zolder en neem ik weer ander speelgoed mee naar beneden.
3) consequent zijn is heel belangrijk. Is zeker niet altijd makkelijk maar levert veel op, op de lange termijn. Straf is afhankelijk van de ernst. Als hij bijvoorbeeld zijn drinken knoeit, heeft hij gewoon een doekje en mag hij het zelf opruimen (helpen = leuk). Als hij iets kapot maakt, dan spreek ik hem aan en helpt hij als het kan met opruimen/weggooien. Als hij de kat weer pijn doet, zet ik hem op de gang en heeft hij dus een time-out van 1 minuut (even lang als het aantal jaren oud)
4) kinderen zijn een spiegel van jezelf. Je kind voelt jou als beste aan, dus een masker werkt niet en kost je alleen maar onnodige energie! Werk aan jezelf zodat je beter in je vel gaat zitten: ga naar buiten, drink genoeg en eet gezond. Probeer genoeg te slapen en nuttig geen verdovende middelen. Als jij je goed voelt, zal je merken dat je kind zich ook beter lijkt te voelen. Als ik een mindere dag heb, merk ik dat direct terug in het gedrag van mijn zoontje.
5) ik voel me ook soms een veredelde werkster hoor... en hoe perfect mijn huishouden vroeger was, dat lukt nu gewoon niet meer... een dingetje waar ik onlangs mee ben begonnen: na het avondeten en zodra de vaat opgeruimd is, stofzuig ik de benedenverdieping helemaal. Dan kan ik het overdag loslaten en irriteer ik me er minder aan als mijn zoontje zit te rommelen met zijn eten... en zo zit ik in de avond in een opgeruimd en gestofzuigd "volwassen" huis, overdag is het gewoon een huishouden van Jan Steen ?
1) mijn zoontje test mij ook meer dan anderen, wat al eerder benoemd werd, is dat een teken dat hij zich veilig bij je voelt om zichzelf te zijn en zijn grenzen te verleggen. Heel gezond, maar ook lastig voor ons moeders.
2) mijn zoontje leerde zichzelf vanaf de 1,5 jaar steeds beter zelf vermaken. Ook ligt het aan het speelgoed, als het niet zo boeiend voor hem is, komt hij vaker vervelen bij mij. Sinds ik veel duplo heb, en ook met allemaal coole voertuigen (trekkers, politie/brandweerwagens), bouwplaten en oneindig veel blokjes, kan hij zichzelf uren zelf vermaken. Als hij zich gaat vervelen, breng ik alles waar hij niet mee speelt naar zolder en neem ik weer ander speelgoed mee naar beneden.
3) consequent zijn is heel belangrijk. Is zeker niet altijd makkelijk maar levert veel op, op de lange termijn. Straf is afhankelijk van de ernst. Als hij bijvoorbeeld zijn drinken knoeit, heeft hij gewoon een doekje en mag hij het zelf opruimen (helpen = leuk). Als hij iets kapot maakt, dan spreek ik hem aan en helpt hij als het kan met opruimen/weggooien. Als hij de kat weer pijn doet, zet ik hem op de gang en heeft hij dus een time-out van 1 minuut (even lang als het aantal jaren oud)
4) kinderen zijn een spiegel van jezelf. Je kind voelt jou als beste aan, dus een masker werkt niet en kost je alleen maar onnodige energie! Werk aan jezelf zodat je beter in je vel gaat zitten: ga naar buiten, drink genoeg en eet gezond. Probeer genoeg te slapen en nuttig geen verdovende middelen. Als jij je goed voelt, zal je merken dat je kind zich ook beter lijkt te voelen. Als ik een mindere dag heb, merk ik dat direct terug in het gedrag van mijn zoontje.
5) ik voel me ook soms een veredelde werkster hoor... en hoe perfect mijn huishouden vroeger was, dat lukt nu gewoon niet meer... een dingetje waar ik onlangs mee ben begonnen: na het avondeten en zodra de vaat opgeruimd is, stofzuig ik de benedenverdieping helemaal. Dan kan ik het overdag loslaten en irriteer ik me er minder aan als mijn zoontje zit te rommelen met zijn eten... en zo zit ik in de avond in een opgeruimd en gestofzuigd "volwassen" huis, overdag is het gewoon een huishouden van Jan Steen ?
Oh en hoe lang hij mag huilen:
Als hij pijn heeft, wordt hij direct getroost, mijn zoontje is een gevoelig kind en ik wil niet dat hij zich in moet houden, omdat het volgens een volwassene wel meevalt.. hij moet zich kunnen uiten
Huilen om zijn zin te krijgen? Dan huilt hij maar tot hij klaar is, dat zeg ik ook tegen hem: nee je krijgt het niet en ik hoor het wel als je klaar bent met boos zijn.
Huilen uit verdriet = troosten
Ik denk dat je aan de situatie wel hoort hoe serieus het huilen is en daar reageer ik passend op
Als hij pijn heeft, wordt hij direct getroost, mijn zoontje is een gevoelig kind en ik wil niet dat hij zich in moet houden, omdat het volgens een volwassene wel meevalt.. hij moet zich kunnen uiten
Huilen om zijn zin te krijgen? Dan huilt hij maar tot hij klaar is, dat zeg ik ook tegen hem: nee je krijgt het niet en ik hoor het wel als je klaar bent met boos zijn.
Huilen uit verdriet = troosten
Ik denk dat je aan de situatie wel hoort hoe serieus het huilen is en daar reageer ik passend op
Hoi ik ben Indra (moeder van 2 meiden van 7 en 9 jaar)
Het is duidelijk dat elke ouder te maken heeft met de uitdagingen die bij de opvoeding horen. En het is ook helemaal niet vreemd als je op bepaalde momenten wat onzeker bent.
Ik werk dagelijks met jonge ouders en deel graag mijn ervaring en mijn belangrijkste tip is: volg je eigen gevoel en vertouw op de keuzes die jij maakt. Iedere ouder maakt andere keuzes en dat is prima. We zijn allemaal anders maar hebben één ding gemeen en dat is dat je het beste wil voor je kind.
Wanneer je kindje nog niet kan praten zal het alles uit de kast halen om je wat duidelijk. Reageren op deze signalen is heel belangrijk voor de ontwikkeling en kan veel rust bieden. Soms is het al voldoende om alleen te benoemen wat je ziet "ik zie dat je boos bent, zal ik je een knuffel geven?" Zo laat je je kindje direct weten dat het gezien en gehoord wordt en hoeft het niet harder te schreeuwen of te jengelen.
Ook is natuurlijk ieder kindje anders en kan de een zich makkelijker vermaken dan de ander. Maar baby's en jonge kinderen moeten dit ook nog leren. Dat kun je bv doen door eerste even samen te spelen of samen een boekje te lezen en daarna je kindje even alleen een boekje te geven. Kinderen kunnen ook onrustig worden van te veel prikkels en te veel speelgoed. Liever minder en elke dag samen wat nieuws uit de kast halen
Huilen is voor baby's een belangrijk communicatiemiddel. En ja, het kan behoorlijk frustrerend zijn, maar dat is het ook voor je kindje. Soms heb je niet meteen een oplossing maar wat je wel kan zeggen is "Wat ben je verdrietig, mama is er, ik weet het ook even niet".
Kinderen vragen om duidelijkheid en regels, dit geeft ze houvast en veiligheid. De vraag die ik mezelf vaak stelde voordat ik NEE zei was: Zeg ik NEE omdat ik er geen zin in heb, of is het echt belangrijk. Als je je NEE zegt is het belngrijk hierbij te blijven. Het is heel normaal dat je kindje nog even wil uitproberen en checken of je het echt meent. Ook als je kindje het op het brullen zet. Zo leert het ook omgaan met teleurstellingen. Dat verdriet kun je natuurlijk wel erkennen.
Ik ga het hier even bij laten. Hoop dat je wat aan hebt, en voel je vrij om te vragen.
Op Insta en FB deel ik regelmatig mijn ervaring en tips over opvoeding, contact en de communicatie met je kindje. Misschien interessant om een kijkje te nemen. https://www.instagram.com/kindergebaren.spelend.wijs/
Het is duidelijk dat elke ouder te maken heeft met de uitdagingen die bij de opvoeding horen. En het is ook helemaal niet vreemd als je op bepaalde momenten wat onzeker bent.
Ik werk dagelijks met jonge ouders en deel graag mijn ervaring en mijn belangrijkste tip is: volg je eigen gevoel en vertouw op de keuzes die jij maakt. Iedere ouder maakt andere keuzes en dat is prima. We zijn allemaal anders maar hebben één ding gemeen en dat is dat je het beste wil voor je kind.
Wanneer je kindje nog niet kan praten zal het alles uit de kast halen om je wat duidelijk. Reageren op deze signalen is heel belangrijk voor de ontwikkeling en kan veel rust bieden. Soms is het al voldoende om alleen te benoemen wat je ziet "ik zie dat je boos bent, zal ik je een knuffel geven?" Zo laat je je kindje direct weten dat het gezien en gehoord wordt en hoeft het niet harder te schreeuwen of te jengelen.
Ook is natuurlijk ieder kindje anders en kan de een zich makkelijker vermaken dan de ander. Maar baby's en jonge kinderen moeten dit ook nog leren. Dat kun je bv doen door eerste even samen te spelen of samen een boekje te lezen en daarna je kindje even alleen een boekje te geven. Kinderen kunnen ook onrustig worden van te veel prikkels en te veel speelgoed. Liever minder en elke dag samen wat nieuws uit de kast halen
Huilen is voor baby's een belangrijk communicatiemiddel. En ja, het kan behoorlijk frustrerend zijn, maar dat is het ook voor je kindje. Soms heb je niet meteen een oplossing maar wat je wel kan zeggen is "Wat ben je verdrietig, mama is er, ik weet het ook even niet".
Kinderen vragen om duidelijkheid en regels, dit geeft ze houvast en veiligheid. De vraag die ik mezelf vaak stelde voordat ik NEE zei was: Zeg ik NEE omdat ik er geen zin in heb, of is het echt belangrijk. Als je je NEE zegt is het belngrijk hierbij te blijven. Het is heel normaal dat je kindje nog even wil uitproberen en checken of je het echt meent. Ook als je kindje het op het brullen zet. Zo leert het ook omgaan met teleurstellingen. Dat verdriet kun je natuurlijk wel erkennen.
Ik ga het hier even bij laten. Hoop dat je wat aan hebt, en voel je vrij om te vragen.
Op Insta en FB deel ik regelmatig mijn ervaring en tips over opvoeding, contact en de communicatie met je kindje. Misschien interessant om een kijkje te nemen. https://www.instagram.com/kindergebaren.spelend.wijs/