<p style="margin: 0px; font-stretch: normal; line-height: normal;"><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Ik heb eigenlijk geen vraag, maar vind het gewoon leuk om iets te delen met jullie!</span></p><p style="margin: 0px; font-stretch: normal; line-height: normal;"><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Mijn zoontje van ondertussen 15 weken wordt met de dag beweeglijker lijkt het. Het is altijd een druk en beweeglijk mannetje geweest, maar de laatste dagen lijkt het steeds meer te worden.</span></p><p style="margin: 0px; font-stretch: normal; line-height: normal;"><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Erg leuk om te zien, maar er zitten ook nadelen aan!</span></p><p style="margin: 0px; font-stretch: normal; line-height: normal;"><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Zoals met verschonen bijvoorbeeld....</span></p><p style="margin: 0px; font-stretch: normal; line-height: normal;"><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Vanochtend had hij een poepluier en ik loop met hem naar boven om hem te verschonen. Ik leg m op het aankleedkussen en pak alle spulletjes die ik nodig heb erbij. So far, so good... Ik leg alvast n schonen luier onder zijn billen en trek doe zijn vieze luier open. Juist, volle bak weer deze ochtend! Tot aan de navel toe zeg maar. En meneertje spartelkous vindt het fijn om met zijn grijpgrage handjes alles vast te pakken wat los en vast zit en pakt het minipotje sudocreme (war ik vergeten was op te ruimen) en zwaait met zijn armpje en ja hoor, je raad het al... dat potje belandt dus precies tussen zijn beentjes in de vieze luier... Terwijl ik het potje er tussenuit vis en zo goed en kwaad als t kan, snel ff schoonpoets, gaat dat zelfde grijpgrage handje naar net beneden zijn navel door, jawel het is echt waar, zijn eigen poep. Ik kon nog net op tijd dat grijpgrage handje pakken voordat het in zijn mondje belandde, want ja, tegenwoordig stopt hij het liefste zijn eigen handjes in zijn mond. Ik snel zijn handje schoonmaken, zodat hij ondertussen alle tijd had om vervolgens, je voelt m waarschijnlijk al aankomen, zijn trappelgrage voetje middenin zijn eigen, zojuist vers geproduceerde, hoop te planten! Nee, echt waar, dit verzin ik niet, het is echt gebeurd! Ik met mijn ene arm zijn trappelende beentjes in de lucht houden en met mijn andere hand snel die vieze luier onder hem vandaan halen. Natuurlijk zitten mijn eigen vingers vervolgens ook onder en de chaos is compleet! Ondertussen wordt meneertje wat ongeduldig en begint ook nog behoorlijk te mopperen. Een mopperende (lees: ondertussen krijsende) baby zijn billen insmeren, een schone luier aandoen, rompertje dichtmaken en zijn kleertjes aandoen is ook een uitdaging op zich.. </span></p><p style="margin: 0px; font-stretch: normal; line-height: normal;"><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Met een knalrood, bezweet hoofd van de inspanning, liep ik weer naar beneden. Beneden aangekomen vroeg mijn man of ik misschien ergens hulp bij nodig had... Dit wel met een grote knipoog, maar toch! </span></p><p> </p><p style="margin: 0px; font-stretch: normal; line-height: normal;"><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Zijn er moeders die zich herkennen in de uitdaging van een steeds actiever wordende baby en luiers verschonen? Of ben ik hier de enige sukkel, haha!</span></p>