A
Anoniem
Guest
Hoi meiden,
was even benieuwd. Isis is nu ruim 7 maanden. Hoe ziet jullie tijd er uit als de kleintjes wakker zijn?
We beginnen meestal met een eetmoment (fruithap, brood en warme hap krijgt ze in de kinderstoel) dan even spelen/knuffelen op schoot, dan op kleed in huiskamer, waar ze alleen speelt, regelmatig ga ik er even bij zitten, beetje kroelen en spelen of roep haar naam (begint ze te lachen), tussendoor nog een keer verschonen (commode mag niet te lang duren, word ze ongeduldig), loop ik even met haar rond (wil alles grijpen wat ze ziet) en meestal tegen het einde (voordat ze gaat slapen) in de box (al lijkt die bijna té klein, ze heeft echt bewegingsvrijheid nodig, maar die spijlen begint ze wel vast te pakken) Ik probeer een combi te maken tussen 'zelf' spelen en met mij (of papa) 'spelen/zijn'
Ze raakt de laatste week wel sneller gefrustreerd, ze wil veel meer dan ze kan en kan heeel hard huilen (vanmorgen was ze achteruit onder de bank gekropen en lag ze klem ) Gelukkig meer lachjes en gebrabbel, maar die frustratie hoort er ook bij.
Ik zet haar zo weinig mogelijk neer, op mijn schoot en soms eventjes op kleed, wacht liever tot ze zelf kan gaan zitten.
Pfffffffffff, heel verhaal geworden,
x Esther
was even benieuwd. Isis is nu ruim 7 maanden. Hoe ziet jullie tijd er uit als de kleintjes wakker zijn?
We beginnen meestal met een eetmoment (fruithap, brood en warme hap krijgt ze in de kinderstoel) dan even spelen/knuffelen op schoot, dan op kleed in huiskamer, waar ze alleen speelt, regelmatig ga ik er even bij zitten, beetje kroelen en spelen of roep haar naam (begint ze te lachen), tussendoor nog een keer verschonen (commode mag niet te lang duren, word ze ongeduldig), loop ik even met haar rond (wil alles grijpen wat ze ziet) en meestal tegen het einde (voordat ze gaat slapen) in de box (al lijkt die bijna té klein, ze heeft echt bewegingsvrijheid nodig, maar die spijlen begint ze wel vast te pakken) Ik probeer een combi te maken tussen 'zelf' spelen en met mij (of papa) 'spelen/zijn'
Ze raakt de laatste week wel sneller gefrustreerd, ze wil veel meer dan ze kan en kan heeel hard huilen (vanmorgen was ze achteruit onder de bank gekropen en lag ze klem ) Gelukkig meer lachjes en gebrabbel, maar die frustratie hoort er ook bij.
Ik zet haar zo weinig mogelijk neer, op mijn schoot en soms eventjes op kleed, wacht liever tot ze zelf kan gaan zitten.
Pfffffffffff, heel verhaal geworden,
x Esther