De tweede

<p>Hoe is het om een tweede (of derde of vierde) te krijgen? Hoe denk je dat het anders is voor het kindje zelf om in een gezin geboren te worden waar al een kind is? Hoe was het voor jullie? Wat is mooi, wat is moeilijk? Wat heeft je het meest verrast?</p><p>Ik heb er allerlei voorstellingen bij maar ben erg benieuwd naar jullie ervaringen!</p>
 
Ons tweede kindje hebben we vrij snel gekregen. Er zit een jaar en 7 maanden tussen. Onze zoon heeft nooit echt moeten wennen aan zn zusje, ik denk dat hij na 2 maanden niet meer kon herinneren dat hij ooit geen zusje had. Hij heeft nooit moeite gehad dat hij aandacht moet delen. Begin vond ik dat zelf wel lastig. Voelde me schuldig naar onze zoon, ook al is het eigenlijk nergens op gebaseerd. Wat moeilijk voor ons is, Nouja meer lastig dat het continue werken is met twee kleine kinderen. De een krijgt fruithap, dan werr de ander fles, dan weer de ander schone luier. Je bent dus continue aan het switchen. Na ongeveer 2 maanden hebben we hier een ritme in gevonden en gaat het steeds makkelijker. Begin moet je ook niet teveel willen op een dag met een kleine baby.
wat het mooie is, is natuurlijk dat je nog zo’n mooi kindje erbij hebt. Wat een liefde heb je weer voor zo’n kleine! En voor mijn zoontje is het/wordt het ook erg leuk om een zusje te hebben. Ondanks het harde werken en even weinig tijd voor jezelf vind ik het dubbeldwars waard! Hopelijk krijgen we ooit een derde kindje ?
 
Mijn dochter was net 2 toen mijn zoontje geboren werd zij heeft er heel erg aan moeten wennen omdat ze niet meer enig kind was en de aandacht dus niet meer alleen naar haar ging nu ben ik bezig voor een 3de maar dat is toch anders want nu is ze dus geen enig kind meer 
 
Ik ben nu zwanger van nummer 2. Ik ben zelf tweede kind en heb altijd een goede band met mijn broer gehad, nu nog steeds. Heb ook nog 2 jongere zusjes (3 en 8 jaar jonger). Vond het fantastisch om grote zus te worden. Zou me er vooral niet druk over maken. Bijna elk kind heeft een broertje of zusje ?
 
Mijn kinderen schelen ruim 3 jaar. Mijn zoontje weet nog goed hoe het was zonder zijn zusje, maar zou haar nooit meer willen missen. Hij is haar grootste fan, haha. 
Ik zeg weleens dat mijn dochtertje geboren is in de fabriek die altijd door draait. Het is nooit stil in huis. Ze kan heel goed tegen prikkels gelukkig. Misschien wel omdat ze de tweede is. Ze komt ook heel goed voor zichzelf op en vraagt aandacht als ze dat nodig heeft. 
Voor mij is de tweede makkelijker dan de eerste. Ik ben veel minder onzeker en makkelijker. De ervaring helpt. Ik vraag me ook af waar ik zo druk mee was toen ik 1 kind had. 
Wat heeft mij het meeste verrast? Te zien hoe kindjes van elkaar kunnen verschillen. Ze lijken sprekend op elkaar qua uiterlijk, maar het karakter is totaal anders. 
 
Hier 1 jaar en 9 maanden verschil tussen mijn dochters. Ze zijn nu 2.5 jaar en 7 maanden.
Ik vind het keihard werken (dag en nacht!) met 2 kindjes maar echt zoooooveel gezelliger. Met 1 kindje vond ik het soms maar saai en keek ik de uren weg op de klok. Nu gaat het 24/7 door en ben ik blij als ze toevallig s middags allebei tegelijk 1 uurtje slapen en ik even de wc kan soppen ;) 
De jongste is veel makkelijker dan de oudste, misschien juist wel omdat ze de 2e is?? Ze is gewend aan slapen met geluid om zich heen, schrikt niet van de gillen van haar zus en de meiden zijn dol op elkaar.. de hele dag lachen samen! Als de oudste 1 ochtend naar de peuterspeelzaal is, heb ik alleen de baby thuis en dan ben ik er ineens veel drukker mee en moppert ze veel meer, omdat ze geen afleiding heeft.. ze heeft zoveel plezier met haar zus! 
Het is heerlijk dat ze zusjes zijn maar ook weer zo anders in uiterlijk en karakter.. zo bijzonder! 
Tuurlijk kom je soms handen tekort en moet een van de twee soms even wachten of loopt een dag volledig in de soep, maar dat is soms niet anders. Ze leren zo ook dat de wereld niet alleen om hun draait en dat ze soms even moeten wachten. 
Ik vind het vooral genieten, 2 kindjes. Voelt veel meer als een echt gezin nu. Ook al zijn er weken dat we echt amper slapen (vannacht ook serieus elk half uur op de wekker gezien, pfff) Dit hoort er helaas ook bij en wordt echt weer beter op een dag.
Hopelijk mogen wij ook nog eens een derde krijgen! 
 
Hier 1 jaar en 9 maanden verschil tussen mijn dochters. Ze zijn nu 2.5 jaar en 7 maanden.
Ik vind het keihard werken (dag en nacht!) met 2 kindjes maar echt zoooooveel gezelliger. Met 1 kindje vond ik het soms maar saai en keek ik de uren weg op de klok. Nu gaat het 24/7 door en ben ik blij als ze toevallig s middags allebei tegelijk 1 uurtje slapen en ik even de wc kan soppen ;) 
De jongste is veel makkelijker dan de oudste, misschien juist wel omdat ze de 2e is?? Ze is gewend aan slapen met geluid om zich heen, schrikt niet van de gillen van haar zus en de meiden zijn dol op elkaar.. de hele dag lachen samen! Als de oudste 1 ochtend naar de peuterspeelzaal is, heb ik alleen de baby thuis en dan ben ik er ineens veel drukker mee en moppert ze veel meer, omdat ze geen afleiding heeft.. ze heeft zoveel plezier met haar zus! 
Het is heerlijk dat ze zusjes zijn maar ook weer zo anders in uiterlijk en karakter.. zo bijzonder! 
Tuurlijk kom je soms handen tekort en moet een van de twee soms even wachten of loopt een dag volledig in de soep, maar dat is soms niet anders. Ze leren zo ook dat de wereld niet alleen om hun draait en dat ze soms even moeten wachten. 
Ik vind het vooral genieten, 2 kindjes. Voelt veel meer als een echt gezin nu. Ook al zijn er weken dat we echt amper slapen (vannacht ook serieus elk half uur op de wekker gezien, pfff) Dit hoort er helaas ook bij en wordt echt weer beter op een dag.
Hopelijk mogen wij ook nog eens een derde krijgen! 
 
Ik heb er eentje van bijna 2.5 en eentje van bijna 3 maanden. Ik was erg bang voor de reactie van de oudste op de baby: ze is een erg moederskindje en rukte andere kinderen van mijn schoot. Vanaf moment 1 is het echter dikke mik tussen die 2. Ze wil niets anders dan knuffelen en helpen. Na de eerste week had de oudste even een moeilijk momentje: hield zichzelf groot en toen de jongste huilde en ik haar wilde pakken, stond zij blijkbaar achter mij omdat ze ook even wilde knuffelen. Flinke pruillip, toen hebben we even allebei geknuffeld met tranen van beide kanten. Ze is nu nog steeds ontzettend lief voor haar kleine zusje. Heerlijk om te zien en had nooit durven dromen dat het zó goed zou gaan met een tweede erbij, voor onze dochters dan.
Als ouders vinden we het wel 10 x zo zwaar. Geen moment pauze die eerste maanden. Waar ik me bij de eerste nog vol op haar kon storten, is dat nu natuurlijk een stuk minder.  Gelukkig slapen ze inmiddels allebei door en dat geeft veel rust. We hebben onze draai als gezin wel weer gevonden. Volgende week start ik met werken dus ben benieuwd of het dan nog steeds zo is ;)
 
Terug
Bovenaan