de wereld vergaat bij het aan/uitkleden en verpamperen

M

mamavanJ

<p>Ons meneertje van 22 maanden (met een sterk karakter) wil absoluut niet aan - en uitgekleed worden. Ook de pamperwissel is een machtsstrijd. Dit is nu al een jaar dat hij heel hard tegenwringt. In de creche blijft hij roerloos liggen. </p><p>Speeltje, andere plaats, gsm, onozel doen, zelf laten doen...is geen oplossing bij ons.</p><p>Enig idee wat hiervan de oorzaak is en iemand misschien nog een tip?</p>
 
Wij hadden dat ook heel erg, inmiddels is ze 2.
Wie weet ligt het aan de leeftijd? We zijn toen overgestapt op luierbroekjes want ze voelde zich al een "grote meid en grote meiden kleden zich staand aan" zo gingen wij er dan ook een beetje op in..
Afleiden met liedjes zingen gaat hier ook altijd top, is ze ook zelf de hele dag mee bezig.
Hebben we geen broekjes (bij oma liggen vaak luiers) of werken liedjes/knuffelbeesten etc niet dan is het echt een vreselijke strijd vol met gillen en frustratie..
Door haar als zelfstandig meisje te behandelen en aan te belonen voor dingen die ze goed kan zoals trui aantrekken en zelf sokken uittrekken voelt ze zich vaak zo groots en trots dat we vaak wat meer logen..
 
Haha hier ook van die periodes gehad en nu weer. Ik ben altijd geel consequent en roep nee en dat hij gewoon moet blijven liggen tot ik klaar ben. Dit doet hij dan meestal nog ene keer of 3 en dan snapt hij dat het geen zin heeft en dan is het weer voor een paar weken/maanden over. Ik hou hem gewoon net zolang vast totdat hij weer rustig is en uitgekrijst
 
zingen, luierbroekjes, staand, zelf laten proberen..maakt niet veel uit
van zodra hij merkt dat het tijd is voor kleren aan/uit te doen begint hij al hysterisch te doen
ik hoop dat het verandert van zodra hij het zelf kan en van zodra hij zich beter kan uiten
 
Heel on pedagogisch, maar bij ons werkt juf roos op YouTube geweldig. Hij gaat al liggen als ik zeg dat we gaan verschonen en hij juf roos mag kijken haha. 
 
Ik lees graag mee... Net zo’n periode gehad en niks hielp. Op kop staan, gek doen, de hele dierentuin op de commode uitnodigen, alle liedjes uit het 1000 liedjesboek zingen en per schone luier veerig keer een kind terugdraaien of in de houtgreep houden... Verschonen en aankleden stond gelijk aan een zweetpartij na een hardcore lesje powerpumpen in de sportschool. Sinds twee weken gaat het weer iets (!!) soepeler, maar voel de strijd alweer opborrelen.
En hebben jullie dat ook? Als je het met iemand deelt dat je dan als antwoord krijgt: nee, bij geen van drie dat gehad (gruwel!!) 
 
Hier ook constant draaien, wild om zich heen graaien met zijn armen en schreeuwen (niet zo leuk met een vuile poep). Het is zelfs al zo erg dat ik er tegenop zie
Ja babetje, ik ben soms zo jaloers. Maar ook omdat ons zoontje eigelijk nooit tevreden lijkt hier thuis, verveelt zich snel,elke avond wel een driftbui (of meer), alles weggooien, slaan...
Hij kan ook ontzettend lief zijn hoor, maar toch...het is soms zo erg dat ik aan mezelf begin te twijfelen
 
 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan