Hoi Denise,
Voor ik zwanger was, heb ik nooit over deze streptokok B gehoord.
Mijn vliezen waren 48 uur gebroken, voor Rebecca geboren werd.
Pas na 39 uur werd ik in het ziekenhuis ingeleid, omdat er geen weeen kwamen.
Er is mij later verteld (toen bleek dat Rebecca die bacterie had overgenomen) dat die bacterie in het geboortekanaal gekomen is, doordat mijn vliezen al zolang gebroken waren.
Tijdens de bevalling daalde Rebecca's hartslag heel snel. Gelukkig kwam ze er net optijd uit, anders had ik alsnog een keizersnee moeten hebben (was al aan het persen??!!!)
Zo'n 4 uur na de bevalling (22:00) lagen we schoon en wel op de slaapkamer om in ieder geval een nachtje te blijven. Rebecca kreunde heel veel, maar had wel haar oogjes dicht. Ik heb gevraagd wat er aan de hand zou kunnen zijn...had ze honger? Ik moest haar maar aan de borst leggen (kreeg helemaal geen hulp!!!), maar ze viel meteen in slaap. Weer een zuster geroepen, maar ze zei dat Rebecca waarschijnlijk bij me wilde liggen i.p.v. in haar eigen wiegje.
Om ongeveer 00:00 kreeg Rebecca een routine controle, ik had niets gemerkt want sliep. Toen kwam een zuster me wakker maken en zei dat ze Rebecca weggehaald hadden voor controle en dat bleek dat ze ziek was en in de couveuse was gelegd. Ik snapte er niets van, was zo suf als wat...ze vertelde me dat ze slap en suf was, niet meer reageerde op prikkels enzo, haar hartslag was erg laag, ademhalen ging niet goed. Maar ik was zooooo moe van de bevalling en wakker gemaakt, het drong gewoon niet goed door. Ze zeiden nog dat ik zo vaak als ik wilde mocht gaan kijken. Maar het drong niet tot me door heo erg het was. Ze vertelde het zo rustig en ik wilde 1 ding: slapen!!! Ik dacht nog: ze is in goede handen daar, wat moet ik doen? Ik kan beter slapen en op krachten komen en morgen veel bij haar zijn!!
Mijn man kwam de volgende morgen en schrok zich naar: Rebecca zijn mooie meisje was weg!!! Ik verteld en hij schrok echt. Ze hebben hem ook dingen uitgelegd en we zijn samen gaan kijken, maar wat had ik een pijn (hechtingen). Ik viel zowat flauw.
Verder om het kort te maken:
Rebecca heeft zeker 5 dagen in couveuse gelegen aan monitoren (om hartslag en zuurstof in de gaten te houden), beademing en kreeg via infuus antobiotica. Het was heel erg om haar zo onder de slangen te zien, kon haar amper goed vasthouden want dan moest er zo'n zuurstof kapje bij maar mondje gehouden worden. Het infuus is er een paar keer uitgegaan en moest opnieuw geprikt worden, dan gilde ze het uit. Dit kon ik echt niet aanhoren en ben weggegaan.
Ze heeft het infuus zowel in haar hand als voet gehad (paar keer)
Ze sliep heeel erg veel.
Uiteindelijk mocht ze de laatste 2 dagen in een warm bedje en toen naar huis.
Ze heeft het uiteindelijk gered...ze had kunnen overlijden begreep ik later pas...(hebben ze in het ziekenhuis nooit gezegd, maar pas na 3 dagen deden ze relaxter en zeiden ze dat ze heel sterk was en het goed deed. De eerste dagen voelde ik steeds dat ze iets verzwegen en als we ernaar vroegen deden ze heel vaag ook de kinderarts, waarschijnlijk om ons niet ongerust te maken).
Later heb ik van ouders gehoord dat hun kindje binnen een paar dagen aan deze streptokok was overleden en ik heb zelfs 1x gehoord dat een kindje in de baarmoeder als overleden is.
Dit maakt me ook best onzeker als ik over een 2e zwangerschap denk. Gaan we voor een 2e dan wil ik vooraf echt goed weten wat de risico's zijn. Jij hebt hem dan in je blaas, ik waarschijnlijk in mijn baarmoeder, geboortekanaal. Ik moet bij een 2e en eventueel volgende bevallingen in het ziekenhuis bevallen en krijg meteen antobiotica.
Nu hoor ik van jou, dat hij dus ook tijdens de zwangerschap kan komen en niet pas bij een bevalling.
Ik ben wel 8 maanden ontzettend/extreem misselijk geweest tijden de zwangerschap, maar dat heeft er niets mee te maken.
Verder was ik benieuwd naar klachten die je had/hebt. Maar die heb je alleen tijdens een zwangerschap, of ook buiten om je zwangerschap.
Ik ben nu niet zwanger, kun je dan ook last hebben van die bacterie, weet je dat?
Je vroeg ook hoe het nu is met me. Ik ben wel altijd heel erg moe, maar weet niet waar dat door komt. Het kan vanalles zijn. Maar weet dus niet of het ook aan die bacterie ligt. Verder heb ik niet echt gekke klachten.
Maar ik zeur ook niet zo snel. Als ik hoofdpijn heb ofzo, dus meestal sta ik niet zo stil bij klachten. Heb misschien een hoge pijngrens, want anderen zouden wel zeggen dat het klachten zijn.
Hoop niet dat ik je bang heb gemaakt met het verhaal over Rebecca!!!
Het was heel heftig in het begin, ook toen ze na 8 dagen thuis kwam, was ze 3 weken helemaal overstuur, uit haar ritme en huilde ze heel veel.
Daarna sloeg het om en ze is een kerngezond meisje.
Heeft 1x waterpokken gehad en is verders nog nooit ziek geweest op een kleine verkoudheid na!! Slapen enzo gaat ook prima, al zit ze nu wel midden in haar peuterpuberteit!!! Maar ze doet het echt prima!!!
Het is een heel verhaal geworden.
Hoop dat het allemaal goed mag gaan tijdens de laatste weekjes van je zwangerschap!! Dat die bacterie maar lekker een beetje op de achtergrond blijft en niet te actief is/wordt!!!
Ik hoor het wel en volg het wel via het forum!!
Groetjes, Marianne
