Denken jullie na de geboorte ook anders over bepaalde dingen? Zijn jullie veranderd?

A

Anoniem

Guest
Hebben jullie dat ook dat jullie voor de geboorte over sommige dingen heel anders dachten dan na de geboorte? Ik wel. Dat had ik echt nooit gedacht.

Voorbeelden waar ik nu anders over denk:
- geen speen > na geboorte wel een speen
- naar kdv of gastouders als we moeten werken (oma's zijn te oud!) > nu gaat ze naar opa's en oma's
- vrienden blijven zien blijft erg belangrijk > vind ik nu minder belangrijk
- een baby mag best even huilen > ik sprint meteen naar boven als ik een kickje hoor!
- iedereen mag haar op schoot > nu liever geen vreemden aan  haar lijf! (vooral vreemden die aan haar mondje gaan zitten om haar te laten lachen vind ik erg irritant)
 
vooral het punt een baby mag best even huilen herken ik wel. Maud huilt namelijk echt heel erg weinig. Als ze in de eerste 6 maanden bij elkaar opgeteld 3 uur heeft gehuild dan is het denk ik nog veel en dus sta ik idd als Maud huilt meteen aan haar bed of ben ik bij haar omdat ik dat niet van haar gewend ben. (dit is denk ik wel per individueel kind verschillend en denk dat als ik een ander type kind zou hebben dat ik een kindje wel even zou kunnen laten huilen en herken je volgens mij de huiltjes wel)

Toch ben ik niet echt veel veranderd in mijn opvattingen die ik van tevoren had en sta niet bij elk kickje voor haar klaar (mopperen doet ze namelijk wel)  al vind ik dat soms wel moeilijk maar ben hier wel bewust mee bezig en vind het belangrijk dat ze zelf dingen leert oplossen i.p.v. dat ik haar er wel eventjes bij help en dat heeft geresulteerd dat ze in bepaalde dingen zich snel heeft ontwikkelt.

Wat ik wel van mezelf merk en eigenlijk vreselijk vind dat ik het eigenlijk heel erg leuk vind om het heel veel over mijn kind te hebben en voordat ik Maud had had ik een gruwelijke hekel aan mensen die het alleen maar over hun kinderen konden hebben. Hoop wel dat ze dat tegen me zeggen als ik dat teveel doe!!!
Verder loop ik over van moedergevoelens en hou ik met de dag meer van haar, echt iets wat je zonder kind niet voor kan stellen hoe dat voelt maar het is echt het mooiste wat ik in dit leven mee heb mogen maken en nog elke dag beleef maar dat maakt het tegelijk ook heel kwetsbaar en maakt je ook bezorgder omdat je het ook weer kwijt kuntraken.....
 
hier aardig wat gelijkenis,
ik zou nooit een speen geven, maar ik zie dat hij er ech tevreden mee is, wel beperk ik het, er ligt er een in bed en in de wagen krijgt hij hem als hij in slaap wil vallen.

een baby mag best huilen, hier ook absoluut niet, bij het eerste piepje spring ik op, en soms dan moet hij even wachten (en dus huilen) omdat ik de fles ana het maken ben. maar dat doet me echt zeer.

Ik dacht altijd wat doen mensen toch moeilijk met we kunnen niet eerder komen want hij moet nog slapen en of eten, ik dacht dat kan onderweg ook wel, maar daar kom ik echt op terug, drinken geven doe ik gewoon thuis, of het moet niet anders kunnen en met zijn slaapjes ben ik ook liever thuis.

de vrienden zijn hier nu ook een stuk minder in zicht, ze wonen in haarlem (ik in flevolnad) ik wil niet iedere week met hem op en neer, maar ik word wel iedere week weer uitgenodigd, sterker nog het liefst sla ik alles af en doe alleen iets wanneer ik daar zin in heb.

ik spreek ook niet meer vaak af met mijn zus ofzo, eerder gingen we vaak naar het naast gelegen dorp om te winkelen, maar nu niet, ik wil weg een half uurtje na zijn fles,mijn zus komt dan weer later en ik wil weer naar huis zodat ik op tijd ben voor de volgende fles, eerst ging ik nog wel met haar, maar we kwamen altijd te laat terug en dus was het huilen.

eigenlijk heb ik niet meer zoveel behoefte aan contact, sinds ik dat een beetje af hou gaat het hier veel rustiger. en ik zie wel mensen hoor, ik heb mijn sport en werk en bij het zwemmen, maar veder wil ik er niet teveel om heen

ook zei ik dat ik gewoon zou blijven doen wat ik altijd al deed, fietsen naar mijn werk, maar dat doe ik dus echt niet, ik werk in het andere dorp, dat zou betekenen dat ik goewan iedere keer een half uur eerder weg moet brengen en een half uur later pas op kan halen, dat scheeld dus een uur!!! per dag

 
Heel veel herkenning wat jullie schrijven!!!
Dacht er ook veel makkelijker over tijdens mijn zwangerschap dan nu hoor!!!
 
 
Laat Jessica ook niet lang huilen ze huilt ook zelde dus dan is er iets, daar krijg je ook veel commentaar op vindt ik, maar geef dan als antwoordt dat ik ze niet laat huilen nog geen 5 minuutjes!!!
 
De speen geef ik ook wilde ik ook niet doen maar ze wordt er rustig van dus waarom niet denk ik dan!!!
Voor het slapen gaan en soms ook als ze niet wil in de box!!!
 
Ja en uitgaan en vrienden is hier ook op een laag pitje komen te   staan, aangezien wij de eerste zijn in de vriendegroep snappen ze het niet dat als je dinsdag of woensdag mailt voor vrijdags dat we dan niet snel een oppas hebben!!
Maar we gaan wel zo af en toe!!! Ook weleens alleen weg moet ook kunnen vindt ik!!!
 
Verders heb ik ook dat het steeds meer moedersgevoel heb, elke dag meer zo bijzonder ook zo klein mensje!! Soms denk ik nog terug aan mijn buik en denk ik sjonge daar heb je 9 mndjes in gewoont zo'n wonder eigenlijk! Vindt het ook het mooiste wat je mee kunt maken!!!
 
Liefs Sandy
 
Bij ieder kind stel je de dingen weer bij. Onze twee oudste dochters kregen wel een speen, en ik heb ook nooit gedachtd at niet te geven. Wel vond ikd at ze het met een jaar moesten afleren. De oudste gooide 'm met 10 maanden zelf aan de kant, en met dat idee gesterkt heb ik mijn tweede dochter de speen met een jaar afgeleerd. 3 avonden janken, en het was gebeurd. Dus zover eigenlijk volgens plan.

Dus mijn zoon zou ook een speen krijgen. Nou mooi dat ie 'm niet pikte. Hij wilde 'm echt niet, hijw erd een duimertje. Shit hoe krijg je dat nou afgeleerd. Dan lijkt een speen toch echt makkelijker hoor. Maar goed tegen het jaar beet meneer zijn duim kapot en we hebben leukoplast boven en onder het wondje langsgedaan (dus niet erover heen). Hahaha binnen een week was mneer van het duimen af. Dus ook hier weer met een jaar klaar met het geduim. Dat zal me een beugeltje schelen.

En nu onze jonsgte dochter wiegerde de speen, en eerst ook de duim, mara ze heeft ';m ontdekt. Ikz al jullie zgegen dat ze met een jaar zeker ook leukoplast op haar duim heen krijgt want het is een hele goeie leeftijd om al dat gezuig af te leren. En dan zal je zien, dat onze dikke dame   weer iets heel anders van plan is. Maar nog 7 maanden te gaan tot die tijd.

Ok heel verhaal geworden, maar wat ik zeggen wil, is dat je met kinderen constant je aanpast. Naarmate je meer kinderen krijgt zal je zien dat er zoveel verschillen zijn. Kant en klaar weten hoe je zal regaeren kun je gewoon niet weten. Ieder kind vergt weer een eigen aanpak.

Overigesn sleep ik de kids wel overal mee naar toe, maar dta heeft dan weer te maken met dat ze allemaal zo goed slapen. Eten en drinken onderweg, ach als het eens moet dan lukt het prima.

Ik ben in de loop van de jaren echt een stuk makkelijker geworden.

Miep
 
hihi, wat een herkenning. Ik merk dat ik vooral erg licht dacht over je kind naar het  kinderdagverblijf en oppas  doen. Dat zou toch geen probleem moeten zijn, daar zijn ze toch voor en iedereen doet het toch? En dan s  avonds nog een oppas omdat papa en mama willen sporten, of  in het weekend  naar opa en oma omdat we met vrienden wat willen doen. Haha, nou, kom ik daar even mooi van terug! Als ik Yanick vrijdag de hele dag heb moeten missen, zorg ik dat ik zaterdag en zondag bij hem ben. Vind het niet eens erg  om dingen te missen omdat ik liever bij Yanick blijf.  
En hij gaat naar het kdv hoor, en ik denk nog steeds dat het hem geen kwaad doet, maar het valt me toch tegen om hem uit handen te geven.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan