depressie

A

ANONYMOUS_USERNAME

Na weken lang huilen en me rot voelen heb ik toch de stap gezet om met iemand te gaan praten. Die kwam tot de conclusie dat ik een postnatale depressie heb. Terwijl ik anders altijd vrolijk ben. Mijn zoontje is nu 4,5 maanden en ik vind dit allemaal echt moeilijk. Ze zeggen dat ik het eerst moet accepteren maar dat vind ik echt moeilijk. Graag wil ik in contact komen met moeders die ook een postnatale depressie hebben of hebben gehad. Dus als je me wil mailen cybershirley8@hotmail.com

Liefs shirley
 
Hoi Shirley,
Ik houd er niet van als de medische wereld etiketten plakken op gevoelens. Na de geboorte van dochtertje nu bijna 5 maanden, was ik ook niet altijd blij en vrolijk. Ook de roze wolk waar ik veel moeders over hoorde, ken ik niet. Maar of ik nu een postnatale depressie heb gehad ja of nee weet ik niet, wel weet ik dat de dagen waarop ik vitamine b6 slikte, me veel beter voelde. Wil je graag alle liefs en sterkte wensen!
 
Dank je wel ik zal het zeker gaan proberen! Ik weet ook zelf niet zeker of dat het is want er zijn ook momenten dat ik me gewoon goed voel. Dus ik hoop dat het snel weer over is!

 
Hoi Shirley,

Wat een rot gevoel is dat he. Mijn zoontje is nu ruim 6 maanden en ik heb ook absoluut niet op een roze wolk gezeten ( dat kwam door een hele zware bevalling ).Degene die tegen mij zei; oh heerlijk he die kraamdagen, geniet er maar van, die kon van mij een beuk krijgen. Ik ben nog steeds herstellende en soms zie ik het ook even niet meer zitten en dan heb ik weer even nodig om er boven op te komen. Ik ben nog steeds niet aan het werk, zit heel vaak alleen met mijn zoontje (mijn man werkt veel) en dan heb ik het wel eens moeilijk. Maar het is echt een heel lief kind en ik hou vreselijk veel van hem, Dat houdt me wel op de been.Meid hou je taai, goed van je dat je erover praat.

Heel veel sterkte!
 
Dank je miranda het helpt om te weten dat je niet de enige bent. Beetje bij beetje word het nu beter en ik hoop er snel weer bovenop te zijn. De ene dag gaat het beter als de andere en trouwens mijn vriend werkt ook veel en dan heb je tijd om na te denken en jezelf lekker in de put te praten. Maar ik zoek tegenwoordig maar afleiding als ik alleen thuis ben.

Groetjes Shirley en jij ook heel veel sterkte
 
Je wat rot zeg. Ik heb van een vrindin van me gehoord dat het erg "not done" is om over negatieve gevoelens te praten, die jij blijkbaar wel voelt. Goed van je dat je naar het forum mailt. Ik kan je niet helpen want ik voel me wel goed. Maar ja ik woon in Portugal en hier schijnt nog steeds de zon. Mijn man werkt thuis dus ik heb enorme mazzel realiseer ik.Zeker na het lezen van je bericht. Het lijkt mij heel zwaar veel alleen met de baby te zijn. Want je bent zelf ook een mens en je komt misschien nergens aan toe. Kunnen ze je op het consultatiebureau niet helpen? Als ik jou was ( en in NL woonde) zou ik toch wat hulp gaan zoeken. Of misschien proberen met een andere moeder samen eens iets te doen.. babyzwemmen ofzo? of eens lekker zonder baby, dat vond ik echt een feest de eerste keer zonder baby even eruit. Heel veel sterkte en geniet van de momenten dat je je wel lekker voelt.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan