hai meiden,
ik weet niet of het bij een van jullie ook is gebeurd of dat jullie iemand kennen en je leest altijd over de roze wolk. ik heb last van een zwarte wolk.
ik trek me een beetje terug van dit forum, ik lees nog wel mee en reageer af en toe ook wel eens maar ik heb last van een depressie.
ik kan niet meer blij zijn, ben vreselijk moe. het is begonnen na de bevalling en dat is toch wel weer 5 maanden geleden.
het word nu erger en ik heb gister al hulp gezocht omdat ik toen het idee kreeg dat ik er nooit meer uit zou komen, dat met mijn moeder hier in huis en nog een hoop andere dingen maken het er niet makkelijker op.
ik schaam om het te zeggen maar ik ben niet eens blij meer met mijn lieve meid.
ik hou van haar maar het trekt steeds verder naar de achtergrond, steeds vaker laat ik de verschoning en de fles over aan oma of papa.
en dan lig ik te staren naar het plafond en niks dringt tot me door.
ja het gaat echt niet goed met mij.
morgen heb ik een gesprek met een pycholoog en dan zal ik wel therapie krijgen.
misschien ook medicatie, ik hoop dat ik me snel weer goed voel en een lieve goede moeder voor Alana kan zijn.
gelukkig is ze og klein en zal ze dit later niet meer weten en daarom zoek ik nu hulp.
ik dacht dat het wel over zou gaan maar mijn hormonen spelen een gemeen spelletje met me.
mocht een van jullie dit herkennen, ga dan naar je huisarts. die heeft mij al gezegd dat het niet mijn schuld is en dat het veel voorkomt maar hulp is wel nodig.
het is een taboe onderwerp maar die doorbreek ik dan bij deze.
ik heb me 5 maanden geschaamd voor mijn gevoelens maar ik begin in te zien dat het mijn schuld niet is en dat ik wel een goede moeder ben, alleen komt dat er nu niet goed uit. ik heb de eerste stap al gezet. en nu gaat het goedkomen met de juiste hulp.
groetjes Miranda
ik weet niet of het bij een van jullie ook is gebeurd of dat jullie iemand kennen en je leest altijd over de roze wolk. ik heb last van een zwarte wolk.
ik trek me een beetje terug van dit forum, ik lees nog wel mee en reageer af en toe ook wel eens maar ik heb last van een depressie.
ik kan niet meer blij zijn, ben vreselijk moe. het is begonnen na de bevalling en dat is toch wel weer 5 maanden geleden.
het word nu erger en ik heb gister al hulp gezocht omdat ik toen het idee kreeg dat ik er nooit meer uit zou komen, dat met mijn moeder hier in huis en nog een hoop andere dingen maken het er niet makkelijker op.
ik schaam om het te zeggen maar ik ben niet eens blij meer met mijn lieve meid.
ik hou van haar maar het trekt steeds verder naar de achtergrond, steeds vaker laat ik de verschoning en de fles over aan oma of papa.
en dan lig ik te staren naar het plafond en niks dringt tot me door.
ja het gaat echt niet goed met mij.
morgen heb ik een gesprek met een pycholoog en dan zal ik wel therapie krijgen.
misschien ook medicatie, ik hoop dat ik me snel weer goed voel en een lieve goede moeder voor Alana kan zijn.
gelukkig is ze og klein en zal ze dit later niet meer weten en daarom zoek ik nu hulp.
ik dacht dat het wel over zou gaan maar mijn hormonen spelen een gemeen spelletje met me.
mocht een van jullie dit herkennen, ga dan naar je huisarts. die heeft mij al gezegd dat het niet mijn schuld is en dat het veel voorkomt maar hulp is wel nodig.
het is een taboe onderwerp maar die doorbreek ik dan bij deze.
ik heb me 5 maanden geschaamd voor mijn gevoelens maar ik begin in te zien dat het mijn schuld niet is en dat ik wel een goede moeder ben, alleen komt dat er nu niet goed uit. ik heb de eerste stap al gezet. en nu gaat het goedkomen met de juiste hulp.
groetjes Miranda