Depressief moment gehad...

Hee dames,

ff tegen jullie aanzeuren hoor!
Heb gisteren echt ff een depressief moment gehad. Was het allemaal even zat. Ten eerste die buik: op één of andere manier is die van mij al vrij groot:), waar ik dus de hele dag opmerkingen over krijg: GOh, hoelang moet je nog? Tot febr. Zolang nog? Nounou, dan heb je een beste buik hoor! NET OF IK DAT ZELF NIET WEET! De buik zit me inmiddels goed in de weg. Had nog wel aan de verloskundige gevraagd of het uit maakte dat ik z'n dikke buik had, maar zij zag geen problemen, ik krijg gewoon alle kilo's daar...
Ten tweede mn relatie. Op zich niets mis mee, maar het onderwerp sex wordt nu wel elke keer een discussiepunt bij ons. Ik heb er gewoon geen zin meer in, en vriendlief wel... jullie hebben vast wel een idee hoe dat dan gaat...
Ten derde: ik weet niet hoe jullie het ervaren, maar iedereen weet het beter! Ik weet het wel, het moet je ene oor in en het andere uit, maar toch hoor je het wel allemaal aan.
Ten vierde: voel me zelf inmiddels ook niet aantrekkelijk meer! Haha! Grote buik, pufpuf de hele dag, grotere borsten(ze waren al niet klein...) waar elk mannelijk persoon eerst naar kijkt wanneer ik binnen kom, tenminste, dat denk ik! haha!

Inmiddels ben ik wel redelijk weer tot rust gekomen, maar ik vraag me af of iedereen met deze 'problemen' zit. Mn vriend schrok ook nogal toen ik gister in bed lag te janken.
En begrijp me niet verkeerd hoor, ben super blij met mn zwangerschap en kan niet wachten totdat ik mijn dochter in mn handen kan houden, maar was er dus even zat van....haha!

Bedankt dat ik even tegen jullie aan mocht zeuren!

gr. Rietje85

 
Och ja hormonen... lekker laten stromen die tranen, dat lucht lekker op. En al dat andere is heel herkenbaar. Ik krijg mijn kilo's ook vooral in m'n buik en krijg dus ook de vraag of er soms twee inzitten, dat het vast niet lang meer kan duren... etc. 'Houd je bek' denk ik dan.
Het klinkt cliché, maar de laatste loodjes zijn echt het zwaarst. Het zal er de komende maanden ook niet minder zwaar om worden (geen troost, sorry).
En foeter je lief maar ff uit hoor, als je als zwangere vrouw geen zin hebt, dan heb je geen zin. Als zijn enige ongemak is dat hij ff geen seks heeft, dan moet hij zich eens inbeelden wat jij allemaal voor een ongemakken hebt.
Ik heb met mijn vriend afgesproken dat ik initiatief neem als ik zin heb (hij hoeft er niet al te veel op te rekenen, dat weet hij) en deze deal loopt de eerste maanden na de bevalling gewoon door. Dat heeft bij ons ook de vorige zwangerschappen goed geholpen. Hij zeurt niet. Hij wacht. Geen verplichting. Mede hierdoor is ons seksleven is na de bevalling weer helemaal goed gekomen. A;ls hij het nu laat rusten komt het goed, als hij nu blijft zeuren ga jij iets tegen je zin doen en maakt hij iets kapot.

Klagen mag altijd, daarvoor zitten we hier met z'n allen op dit forum ;)
 
Hoi Hoi

Ik snap je helemaal!!
Gister frietjes gehaald en liep richting auto waar me mannetje inzat en kreeg ik de opmerking oh jij loopt ook echt niet meer vrouwelijk tja dan komt het stoom wel uit je oren maar goed ik antwoord rustig tja dat krijg je als je zwanger bent!!!!!

En sex hebben wij niet meer ik heb een spier reuma en last van me bekken en het doet mij gewoon pijn dus dat zit er niet meer in maar mannetje vind het niet erg, hij zegt ook als ik merk dat jij pijn hebt dan heb ik geen zin meer maaaaaaar af en toe samen douchen doen we nog wel was er eerst op tegen hij wel en ik niet maar goed toch een manier om beetje meer intiem te zijn en das toch wel fijn.

Ik wordt nu overal wat dikker dus niet zozeer me buik meer en dan voel je weleens niet meer zo aantrekkelijk maar later weer wel ik draag wel ons kindje en dat is toch mooi!!!

succes met de hormonen en huilen en onzeker zijn hoort erbij volgens mij ik huil ook vaker maar lekker laten gaan dat lucht wel op!!
 
Oh meid, lekker even klagen hier! Ik herken wel heel veel in jouw verhaal hoor! Wat betreft opmerkingen van anderen, inderdaad ene oor in laten gaan en het andere oor weer uit. En als je er echt last van hebt (ligt er natuurlijk aan wie het zegt) moet je gelijk een vraag terug stellen: wat bedoel je daarmee? Zolang het met de kleine goed gaat, maakt het niet uit of je buik nu groot of klein is.

Qua sex, dat gebeurt hier al maanden niet meer. Ik heb heel veel last van bekkenpijn en alles doet daar zeg maar zeer. Vervelend voor manlief, maar er zijn gelukkig ook nog andere manieren waarop hij aan zijn trekken kan komen:)

Verder loop ik ook niet echt vrouwelijk meer rond. Afentoe lijk ik al echt op een waggelende pinquin. Niet echt charming, maar ja, helaas niks aan te doen. Manlief haalt het hier in ieder geval niet in zijn hoofd om daar iets over te zeggen, hij weet hoe ik dan kan ontploffen. Heeft deels ook wel met hormonen te maken dat ik momenteel licht ontvlambaar ben:) Ik heb wel het gevoel dat naarmate de zw vordert ik steeds meer last krijg van mijn hormonen en dat is niet herkenbaar van mijn vorige zwangerschappen. Ach ja, nog maar max. 14 weken en dan is het weer voorbij.

Ondanks alles hoop ik dat je toch nog lekker kunt genieten van het laatste stuk van je zw. En als het even heel hoog zit, even lekker hier komen spuien.
 
Wat fijn om al die herkenbare verhalen te lezen...
Hier nog een big belly ;-)
Loop ook als een eend, en heb een buik alsof ik elk moment kan bevallen, maar ach het boeit me niet. Mijn schatje noemt mijn zwangerschapsslips gekscherend partytenten, en ik krijg mijn net gekochte zwangerschapswinterjas nu al niet meer dicht..:-s

Gelukkig hebben we nog wel 'intieme momentjes samen' maar ik vraag me af hoe lang dat nog duurt..tis allemaal zo onpraktisch met zo'n buik :p
En ik vraag me toch iedere keer af of baby niks voelt of het vervelend voor hem is...

Wat hormomen betreft, had ik gisteren een jankdag...om alles, kan niet veel hebben, de hond, de kat, mijn man, mijn zoontje, mensen in het verkeer; echt ik ben een pregzilla ;-)

xxx
 
Hee dames,

bedankt voor jullie reactie. Eigenlijk weet je het wel, maar vind het toch wel fijn om te lezen dat er meer dames in hetzelfde schuitje als mij zitten!

We kunnen het!
 
Terug
Bovenaan