Depressief na bevalling

Hallo,

Mijn baby is morgen 1 week oud.. Ze is 2 weken te vroeg geboren en moest ingeleid worden ivm zwangerschapsvergiftiging.
5dagen int ziekenhuis gelegen pff wat een hel.
Eenmaal thuis voelde ik me gewoon goed en voelde me happy.
Sinds gister voel ik me zo klote! Ik en mijn vriend zijn weer begonnen met drinken terwijl we gestopt waren. En dat maakt dat ik me depressief voel en dat ik er alleen voor sta.
We hebben allebei geen rijbewijs en we wonen in een heel klein dorp en voel me erg opgesloten.
En voel me zo schuldig tegenover dat kleine mensje ben continu aant huilen weet het gewoon niet meer!!
Mijn vriend kan gaan en staan waar hij wil en dat doet hij dan ook. Als hij weg is voel me erg alleen en ben dan heel de tijd aant huilen. De veranwoordelijkheid is te groot voor mij...
Wat moet ik doen?????
 
Als ik jou was zou ik direct hulp inschakelen, juist omdat je kleintje compleet afhankelijk is van jou lijkt het mij behoorlijk onverstandig om te drinken!
Een week is nog zo pril en jou lichaam is nog lang niet herteld, zeker in combinatie met alcohol is die neerslachtigheid een logische reactie van je lichaam. 
Zorg asjeblieft goed voor je babytje en vraag hulp 
 
 
Als ik jou was zou ik direct hulp inschakelen, juist omdat je kleintje compleet afhankelijk is van jou lijkt het mij behoorlijk onverstandig om te drinken!
Een week is nog zo pril en jou lichaam is nog lang niet herteld, zeker in combinatie met alcohol is die neerslachtigheid een logische reactie van je lichaam. 
Zorg asjeblieft goed voor je babytje en vraag hulp 
 
 
Als ik jullie was zou ik niet weer gaan drinken, zeker je vriend niet ik heb even je andere forum berichten bekeken en weet niet hoe het nu met je vriend is of dat hij nog steeds in rehab is? Maar als hij weer gaat drinken dan kan je er donder op zeggen dat het weer mis gaat..
jou lichaam moet herstellen en je moet genieten en niet meteen weer aan de drank gaan sorry maar vind dat echt onverantwoordelijk.  
 
@ leantjuh
heek vervelend allemaal maar zelf heb je de helft in de hand
hoe kun je nou gaan drinken? 
Los van het feit dat je lichaam nog moet herstellen je hebt een baby die niemand anders heeft dan jij
heel naar dat je vriend je alles laat doen en zn eigen gang gaat maar als jij dat nu ook gaat doen heeft je meisje helemaal niemand 
je moet je verloskundige bellen of je huisarts of allebei ik maak me echt zorgen om je kindje 
ik ben zelf moeder van een 3 weken oude dochter en ik heb het echt niet makkelijk gehad de eerste week ik denk niemand die net moeder is geworden is gelijk helemaal happy er komt zo veel op je af je bent ineens zo verantwoordelijk 
klinkt misschien een beetje hard wat ik ga zeggen en ik wil je niet kwetsen maar hoe kun je nou in hemelsnaam gaan drinken ?! Echt lieverd dat maakt het allemaal nog zo veel moeilijker en dat is zo niet nodig ! 
Als je iemand nodig hebt om mee te praten of die je opweg moet helpen mag je me mailen misschien kan ik je helpen om met de juiste mensen in contact te komen want ik maak me echt zorgen om je dochter..
ook voor jou vind ik het allemaal vervelend en maak ik me zorgen als je me email wilt reageer dan op dit bericht 
liefs Nikki 
 
Sluit me aan bij bovenstaande, lieverd zoek hulp.
Zo'n klein meisje heeft hier niet om gevraagd en is afhankelijk van jou, je baby krijgt de spanningen ook mee. Kies voor jezelf met je meisje en zorg voor rust.
Niemand heeft gezegd dat het makkelijk is, mijn kleine man is 5 weken en ja het is soms zwaar als de zoveelste nacht gebroken is, maar die gedachte is maar kort als ik dat mannetje zie die gewoon honger heeft en lekker even bij papa of mama wilt zijn. Ik hoop echt dat je de kracht vind om hulp te zoeken en te gaan voor je meisje want het is echt het mooiste wat er is.
Heel veel sterkte
 
Ik denk dat het beste wat je nu kunt doen de huisarts en je verloskundige bellen is. Zij kunnen je hierin helpen! Je zit in een periode die enorm veel impact heeft op je leven en daarom lijkt het me juist heel belangrijk dat je hulp en begeleiding zoekt.
Een keer kraamtranen hebben hoort er bij maar dit hoort over te gaan. Zoals ik het zo lees is dat bij jou niet het geval. Zoek alsjeblieft hulp! Zowel voor jezelf als voor je kindje!
 
Terug
Bovenaan