Depressieve gevoelens

[fRYAYGaDmszmWBo3]

Ik merk dat een heel teneergeslagen gevoel me bekruipt. Ik ben bang dat het niet weg zal gaan en enkel erger gaat worden.

Ik voel me zó schuldig dat ik dit voel maar opeens besluipt het gevoel me dat ik niets heb om naar uit te kijken. Mijn leven enkel in dienst van iemand anders (kind en partner) staat. Ik heb het idee alsof ik onvoldoende geleefd heb. Ik voel me niet mijzelf en het voelt alsof ik m’n autonomie kwijt ben. Ik voel me uitzichtloos.

Begrijp me niet verkeerd mijn kindje is heel erg welkom en voel ook dat ik met elke vezel van hem hou. Ik durf het niet naar mijn partner uit te spreken en weet ook niet wat ik verder met dit gevoel aan moet.

 

[Gebruiker10405405]

Hi!
Wat goed dat je dit hier deelt.

Dat jij je zo voelt zegt niks over de liefde voor je kind of voor je partner. Dit herken ik van mijn eerste zwangerschap en was echt heel lastig, maar ik kon het delen met mijn man en een goede vriendin. Hierdoor voelde ik mij lichter dus dat wil ik je echt op je hart drukken. Deel het!

Daarnaast probeer professionele hulp te zoeken. Dat kan je helpen met omdenken en kijken waar het vandaan komt/helpen oplossen. Zelf heb ik dit gedaan tijdens mijn 1e zwangerschap.

Buiten dit,
Het is ontzettend intens om een kindje op de wereld te zetten. Ineens ligt je hart volledig bij je kindje waar je alles voor doet, geef jezelf de tijd om hieraan te wennen. En! Zeg ook soms tegen je partner dat je er even uit moet. Ga winkelen met jezelf, uurtje wandelen. Gewoon alleen met jezelf zijn is ook belangrijk. Als je partner tegensputtert heeft ie pech. Jij moet er ook gewoon uitkunnen. Heel bot, maar jij mag je ruimte innemen om ook zelf even adem te halen.

Overigens nu net mn 2e kindje van 12 weken oud. En ik moest er afgelopen weekend ook ff op uit zonder kinderen. Is helemaal oke, en is ook helemaal oke als je die behoefte niet hebt. Doe wat goed voelt voor jou! Zolang je niemand in gevaar brengt dan hè

Succes!

 

[Essil]

De eerste periode zal straks inderdaad in het teken van de baby staan. Maar daar houdt je leven meestal niet op. Wanneer je kindje een kleuter is, zal het mama langzaam steeds minder nodig hebben. En iets beter snappen dat mama ook weleens een moment voor zichzelf nodig hebt.
Verder kan het ook helpen te blijven/gaan werken, parttime. Zodat je je toch een deel van de tijd, in volwassen gezelschap begint. (Pas op dat hier niet volledig in weg vlucht.)

En zoals hierboven gezegd wordt, af en toe er gewoon zelf op uit zonder baby, terwijl een ander op de baby past, doet ook veel.

Bespreek het gevoel vooral ook met je verloskundige, depressie is niet iets om alleen mee te worstelen.

 

[fJtwlwh2nwWurqkX]

Wat goed dat je dit deelt en je bent zeker niet alleen hierin! Ik ben nu zelf (pas) bijna 7 weken zwanger, maar heb sinds een week ook veel last van concentratieproblemen, nergens zin in hebben, helemaal ‘op’ voelen terwijl ik wel goed slaap en mij erg down voelen. Ik probeer heel blij te zijn met de zwangerschap, het is zo gewenst, maar tegelijk voel ik veel angst en spanning of het allemaal wel goed zit. Over 1,5e week hebben we pas de eerste echo..

Ik raad je zeker aan om dit met de verloskundige te bespreken, ook om te kijken of er wellicht meer hulp/ondersteuning nodig is!