depri

S

sparkelgem

hoi iedereen,
wou even vragen of er ook andere zijn die nog niet op de "roze wolk" zitten.
ik ben erg emotioneel nu en raak snel overstuur word er zelf (en man lief) behoorlijk gek.
voel me ook schuldig naar mijn baby toe wil gewoon een blije zwanger mama to be zijn.
nu heb ik wel wat tegenslagen had de afgelopen maanden.....
wil gewoon lekker kunnen genieten van me zwangerschap maar dat lukt niet goed.
hebben jullie tips?
vind het ook moeilijk dat me lichaam veranderd en voel me een enome walrus.
sorry voor het minder leuke berichtje maar moet het toch ff delen
gr.
 
Allereerst; voel je ajb niet schuldig! Die wolk is maar een abstract begrip, geldt echt niet voor iedereen en ik kan pas een beetje sinds de 20 weken echo genieten en begin lang-za-mer-hand aan het idee te wennen voor zover dat al kan. Maar de eerste maanden was dat wel anders en had ik veel last van mn hormonen. Nee een blije mama to be voel ik me ook nog niet maar mijn hormonen zijn gestabiliseerd waardoor ik niet meer zo instabiel ben.
Wat ik wil zeggen is dat je waarschijnlijk last hebt van je hormonen en de tegenslagen die je hebt gehad. Dat is helemaal niet raar en leg dan ook niet teveel druk bij jezelf neer om te 'moeten' genieten. Wel is het belangrijk om in de gaten te houden of je echt neerslachtig bent/ blijft wat kan leiden tot een prénatale depressie. Dan moet je echt je verloskundige informeren. Zover hoeft het helemaal niet te zijn/ komen hoor.
Ik begrijp het heel goed, elke paar weken lijk ik wel een nieuwe mentale strijd met mezelf te voeren, de laatste: accepteren dat ik niet meer kan hardlopen. En naar de harde buiken luisteren. En wat gaat er nog komen allemaal... blegh! Alles verandert en ik kan er zelf helemaal niets aan doen behalve er in mee gaan. Dat heeft mij wel geholpen, pruttelen tegen mn vriend die gelukkig heel nuchter is en daarmee steeds een stapje dichterbij komen om dat ene onderwerp dan te gaan accepteren. En dan zoek ik vervanging zoals zwemmen en zwangerschapsfitness. Misschien een idee om zoiets op te pakken zodat je in ieder geval daarmee weer een beetje de touwtjes in handen krijgt? En beweging geeft vaak weer energie. Ik weet niet precies wat je leuk vindt om te doen maar iets anders van afleiding misschien? Slik je ook zwangerschapsvitaminen en heb je je bloed laten onderzoeken? Een tekort van 't één of ander kan ook nog wel eens invloed hebben. Nou meid, het zal heus beter gaan maar het is lastig om je nieuwe weg te vinden. Niets moet, ook die roze wolk niet en jijzelf bent het belangrijkste nu. Sterkte!!! liefs Ingrid
 
Ik geniet natuurlijk wel van mijn zwangerschap, maar echt niet op zo'n manier dat het continu "leuk" is. Ik ben veel moe, dus moet veel slapen en dat gaat met weken tegelijk. Dat is gewoon niet altijd even leuk. Ik heb ook tijden dat ik nergens zin in heb, maar het liefst gewoon met rust gelaten wordt. Ook dat is niet altijd even leuk. Maar dat hoort er ook bij. Een zwangerschap is ook zwaar, je lijf verandert, je kan dingen niet meer (zo makkelijk) als eerst. Dat geeft soms een rotgevoel. En die hormonen natuurlijk... Ik geniet het meest als mensen iets over m'n buik zeggen, of als ik m'n kleintje voel. En ik weet waarvoor ik het doe (hoewel dat soms ook benauwend is: als het allemaal maar goed gaat, als ik maar een goede mama ben, etc.)... Kortom: die wolk zie ik ook niet altijd.

Probeer te genieten van de dingen die je leuk vind en doe die ook wat vaker. Verwen je zelf (en dwing jezelf jezelf te verwennen). Neem een dag vrij om lekker te niksen of om iets leuks te gaan doen.

Als je denkt dat het echt niet goed gaat, zou ik het inderdaad, zoals Ing09 al zei even bespreekbaar maken met je vk.

Succes!
 
hoi,
nou idd ben eens met die andere meiden.
bij de 1ste was ik ook zo extreem en nu weer daardoor dacht me man ook dat we nu weer een meisje zouden krijgen.toen ik hoorde dat ik weer bekkeninstabiliteit had,heb ik 3 dagen zitten janken.
ik moest me leven nu gaan aanpassen en me werk.
daarna kwam opeens plotseling onze kat bij de dierenarts.in een weekend daar nog eens 2 dagen opgenomen,daarna in laten slapen.kortom leuke kostenplaatje gekregen.ik was woest.daar kan ik me dagje uit me man wel vergeten.na paar dagen dacht ach die kat kan er ook niks aan doen.was wel weer paar dagen van pad af.
daarna dacht ik joh dit soort situatie´s hebben we vaker gehad,komen er wel weer.maar duurt dan weer even.
het is soms moeilijk,maar soms moet je even tot je zelf komen om alles even op rij te zetten.
helpt het niet om dan eens iets te kopen voor de kleine of is het maar iets kleins.knuffel of een flesje rompertje etc.
dat wil bij nog weleens helpen.helpt me weer herinneren.
denk ook dat we toe zijn aan de lente,klinkt stom,maar beetje weer meer buitenlucht en heerlijk temp,en zonnetje.scheelt ook heel veel.
ook ben ik niet zwanger moet ik me altijd door die wintertijd trekken.
succes sterkte.doe het rustig aan.
gr marjan
 
hoi iedereen,

bedankt voor jullie liever reacties
doet me goed, voel ik me toch niet de enige op deze planeet die er last van heeft.
gaat nu wel iets beter alleen carnaval helpt er niet echt aan. kan niet meer uitgaan zoals eerst en heb eigenlijk helemaal nog geen carnaval gevierd i.v.m moeheid en rugpijn :(
maar ja ik hoop i.d.d dat het snel weer lente word ben het koude weer wel beetje zat (zeg ik niet snel want vind sneeuw heerlijk) maar heb er nu toch wel genoeg van gehad wil lekker zonnetje, bloemknopjes en fluiten vogeltjes horen haha.
gr.
 
Hey meissi!

Nou, je bent echt niet alleen hoor!
Ik ben vandaag zoooo moe heb bandenpijn en daardoor heel gevoelig raak snel chagarijig en voel me dan gewoon bleh wil het liefst even alleen zijn!!
Maar ik heb ook wel goeie dagen dan barst ik van de energie en ben ik vrolijk dat het zo kan wisselen is ook vermoeiend ik wissel zo snel van stemming,..
Ik zeg ook: LENTE dat zal ons zeker goed doen!

Sterkte en je bent niet alleen!!! x Natasja
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan