Derde kindje

<p>Hallo,</p><p>ten eerste: laten we voorop stellen dat ik echt super gezegend ben & dat zwanger worden en gezonde kindjes krijgen totaal niet vanzelf sprekend is. </p><p>ik heb 2 gezonde kindjes van 2 jaar en 4 jaar. <br />Jongen en meisje.</p><p>de eerste was een huilbaby, tweede was een hele relaxte baby. </p><p>Ik ben een huismoeder, ben er fulltime voor de kindjes & de vader werkt veel in eigen onderneming. (6 dagen in de week)<br />Wij vinden dit beide een fijne verdeling en alles verloopt soepel en ik vind t heerlijk om altijd met de kindjes op sleeptouw te gaan..<br />ze zijn heel makkelijk & slapen altijd goed. <br />goed voor mekaar dus. </p><p>Mijn punt,<br />Een derde kindje zou echt zó vreselijk welkom zijn! <br />Maar, dus alleen bij mij.. mijn man wil niet meer, hij heeft een paar maanden getwijfeld. Maar zegt nu dat hij niet meer terug wil naar de baby-tijd / gehuil vind hij heel heftig en vind deze leeftijd van de kinderen heel makkelijk.</p><p>ik daarentegen zie totaal geen beren op de weg, voorgaande zwangerschappen doorgevlogen, snel zwanger, ik ben altijd thuis met ze, doe net als in voorgaande babyperiodes alle voedingen/nachten, financieel geen probleem, slaapplek auto etc groot genoeg, en zo veel meer liefde te geven..</p><p>Mijn hoofd weet echt dat een kindje door beide ouders “gewenst” moet zijn. En wat de rede ook zou zijn ik dat altijd moet accepteren. <br />Maar mijn hart denkt van binnen dat hij gewoon bang is en het spannend vind. <br />ik kan zo moeilijk accepteren dat hij er geen meer wil.. </p><p>Ik denk al weken nergens anders meer aan. </p><p>hoe kan ik hiermee omgaan? </p>
 
Er over blijven praten!!

Mijn man wilde niet eens 1 kind. Heb veel complicaties gehad tijdens de 1e zwangerschap maar na 15 maanden toch nog voor een 2e gegaan.

Had na 3 maanden na zijn geboorte al het idee ik wil er nog 1. Heb ik ook gemeld en na half jaar nog es. Nu 21 weken zwanger van de 3e.

Wij hebben allebei echt wel het idee dat heel zwaar gaat worden. Ik werk nog 3 dagen en manlief altijd nachtdiensten. Maar ik denk wel dat hetvanzelf wel goedkomt. Ook wij hebben 2 super makkelijke kids. Dat scheelt wel enorm
 
Zoals hoerboven gezegd wordt, blijven praten! 
want je lijkt nu te gissen naar zijn redenen ipv dat je weet wat hem tegenhoudt. 
Heb er een goed gesprek over. 

 
Over praten maar aangezien jij alle zorg neem en hij werkt en weinig laste zeg maar heb snap ik jou punt onwijs ik zou bijna zeggen jij bent huis moeder zorgt voor Kids jij beslist
Ja je kan me hard vinden mqar bij mij is mij man werkt 5 dagen gaan nooit een nacht er uit voor de 2 Kids 1 van 2 jaar 1 van 2 maanden dochters in die zboos geïrriteerd door dat ze 6 uur wakker zijn en hij niet kan slapen ik ga er uit ik doe zorg alles werk ook 3 dagen ik vind niet erg veel over gehad met hem joh wil jij x uit hij is selectief doof snachrs dus doet net alsof hij ze niet hoort prima ik weet wat ik kan verwachten hij vindt 2 Kids genoeg ik niet en aangezien ik toch alles doe beslis ik zelf ook. Zo zie ik dat misschien heel hard maarja
 
[quote quote=10539421]Over praten maar aangezien jij alle zorg neem en hij werkt en weinig laste zeg maar heb snap ik jou punt onwijs ik zou bijna zeggen jij bent huis moeder zorgt voor Kids jij beslist
Ja je kan me hard vinden mqar bij mij is mij man werkt 5 dagen gaan nooit een nacht er uit voor de 2 Kids 1 van 2 jaar 1 van 2 maanden dochters in die zboos geïrriteerd door dat ze 6 uur wakker zijn en hij niet kan slapen ik ga er uit ik doe zorg alles werk ook 3 dagen ik vind niet erg veel over gehad met hem joh wil jij x uit hij is selectief doof snachrs dus doet net alsof hij ze niet hoort prima ik weet wat ik kan verwachten hij vindt 2 Kids genoeg ik niet en aangezien ik toch alles doe beslis ik zelf ook. Zo zie ik dat misschien heel hard maarja[/quote]Jij zou dus je man 'erin luizen' en weer zwanger worden omdat jij dat wilt en "toch al het werk doet" ? Ik mag toch heel hard hopen dat je grapje maakt want dit kun je echt niet maken naar je man en zoiets is funest voor het vertrouwen in een relatie.

Ik vind ook echt niet dat je dit als advies kunt mee geven aan topic starter want zo iets groots beslis je samen .


 
Echt samen over praten dat is het enige! Je hebt elkaar nodig, ook als ze ouder worden. Ik denk dat je er heel bewust voor gekozen hebt, om alles te doen. Weet je de redenen waarom hij het niet wil? Ik weet bijv dat mijn man heel erg tegen de bevalling van de tweede opzag, omdat het bij de eerste bijna mis ging.

Dus leg aub het advies dat jij alleen beslist, omdat je alles doet naast je neer.
 
Er over blijven praten! En hem wat tijd gunnen 
Hier wilde mijn man ook absoluut geen 3e kindje.
Ik heb hem toch uiteindelijk gevraagd omdat het bij mij wel steeds meer kriebelde er over na te denken en niet voor mij gelijk de deur dicht te gooien.
Nu heel wat maanden verder is die toch bijgedraait. 
En wij zijn nu bezig voor een 3e kindje .
Succes. 
 
Hoi! 
Ik herken me in jou verhaal. 
Mijn wens voor een derde was en is enorm (al tijdens de zwangerschap en kraamtijd van de 2e)..In mijn hoofd zie ik ons als 5-koppig gezin. Echter, mijn man had al geen sterke kinderwens en is blij en gelukkig met 2 prachtige jongens. Een derde hoefde van hem niet meer. 
De gesprekken, als het al lukte om het onderwerp aan te snijden..verliepen vaak stroef en afhoudend. Ik kon niet goed duidelijk maken hoe diepgeworteld de wens lag en wat het met me doet..
Aanvankelijk vond mijn man het 'middelste kind' ook echt een ding. Later nog wat praktische bezwaren. Het idee dat ik afscheid moest nemen van mijn wens was pijnlijk en maakte me boos en verdrietig 
Het bleef me zo bezighouden en kon gewoon geen Nee accepteren. Uiteindelijk na weer een gesprek waarbij ik echt helemaal ben leeggehuild en geschreeuwd (ja het zat hoog) wilde hij er over nadenken. 
We zijn het vanaf jan.gaan proberen maar hij wilde wel een deadline stellen van een half jaar ong. Ivm met anders een (voor hem) te groot leeftijdsverschil. Daarmee heb ik ingestemd en ben ik blij dat me dit avontuur toch is gegund en nu maar zien of het lukt. 
Bottomline...toch het gesprek (weer) aangaan. Hij heeft het gevoel een compleet gezin te zijn, jii niet en dat doet wat met je. En ja de baby-tijd...kinderen zijn langer groot dan dat ze klein zijn ;-) veel succes ermee! 
 
Terug
Bovenaan