Dierenliefde?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Dag mama's,

Onze Sophie is een kleine dare-devil: overal opklimmen, inzitten en afglijden. Maar het lijkt wel alsof ze écht bang is voor dieren.............

Vanaf een afstandje niks aan de hand: een hond, een poes, koeien, schapen, paarden: alles leuk en maar roepen. Maar de hond, poes of wat dan ook hoeft maar enigszins in de buurt te komen of ze schrikt er écht van, kijkt bang (mét pruillipje) en weet niet hoe snel ze weg moet komen. Nou kan ik me dat voorstellen met schapen en ander kinderboerderijspul, die beesten zijn ook wel groot van dichtbij, maar een poes of hond (en dan heb ik het over formaat tekkel) is toch niet echt bedreigend.
Toch is ze bang. Ze heeft geen enge ervaringen met dieren en al hebben we zelf geen beesten in huis, in onzeomgeving zijn genoeg mensen die dat wel hebben.

Zijn er mama's die dit herkennen? Wat doen jullie eraan? Ik kan me dit van GIjs niet herinneren: op deze leeftijd wilde hij alle hondjes en poesjes wel mee naar huis nemen om de hele dag mee te knuffelen.

Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen!

Groetjes
Susan
 
Ik heb hier eigenlijk meer last van het tegenovergestelde, onze meiden zijn helemaal niet bang. We hebben natuurlijk zelf een hond gehad, maar ze lopen ook zo naar andere honden toe en ik zou liever zien dat ze daar iets voorzichtiger mee zouden zijn.
Ook alle dieren achter een hek, geitjes, schapen, paarden, konijnen etc... worden met alle enthousiasme begroet en de handjes gaan meteen door het gaas heen.
Ook de ganzen in het park zijn reuze leuk en die vind ik zoooo eng.
Misschien dat Sophie gewoon moet wennen aan iets dat beweegt en wellicht dingen doet waar zij geen invloed op heeft.
Komt vast wel goed, en een beetje voorzichtig blijven kan geen kwaad.

groetjes Daniëlle.
 
Elisa heeft dat vooral met eenden  en inderdaad boerderijdieren, honden en katten niet zo heel erg maar dat kan zijn omdat we zelf een kat hebben.
We laten haar een beetje haar gang gaan om de dieren heen zodat ze toch blijft zien dat het niet eng is. Verder hopen we dat ze er overheen groeit.
 
Heel herkenbaar voor mij. Thom is  niet echt  dierenliefhebber, ja op een plaatje en vanuit de verte maar niet te dichtbij die bewegende beesten. Ook de katten vind hij niets, maar dat vind ik niet zo gek, in verhouding zijn die echt groot en ze kunnen ook heel indringend kijken. Hij is ook een een paar keer flink geschrokken van een beest; een keer op de geitenboerderij waar een grote geit ineens zijn kop over hek vlak bij Thoms hoofd liet zakken en een keer door een springerige hond van mijn oom die het op Thoms koekje voorzien had. Toch denk ik dat hij het van mij heeft, ik vind dieren heel leuk, maar liever ook  op een afstandje, haha.  Ik zorg  wel dat Thom beesten niet uit de weg gaat, we gaan wel bij de boerderij kijken en in het park wijs ik hem ook op alle honden en eendjes,  ik begroet ze allemaal enthousiast. Vaak is hij toch wel erg nieuwsgierig, hij moet er gewoon aan wennen denk ik.
Groetjes Laura mv Thom
 
Julian is ook nergens bang voor, behalve.....honden.
We hebben zelf een kat en die vangt hij regelmatig om te knuffelen, kusje te geven en te schoppen .
Maar honden, daar moet hij niet veel van hebben, vooral als ze enthousiast zijn vindt hij het echt niet leuk. De grootte maakt dan niet zoveel uit.
Ik denk dat het onvoorspelbare het zo eng maakt voor die kleintjes.  En als je zelf dan geen hond (of schaap, of koe oid) in huis hebt (haha) dan moeten ze daar natuurlijk enorm aan wennen.

Ben eigenlijk wel blij om te zien dat hij wél angst kent, want verder is hij nooit bang. Laatst was er een wildvreemde (ook voor ons) die voor de grap zijn hand uit stak en zei: kom maar met ons mee hoor. En hij liep gewoon aan het handje mee (wat die man weer in verlegenheid bracht, haha, net goed!).

Succes met Sophie!

Groetjes,
Ellen mv Julian
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan