dik?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Toen ik 16 was begon in anorexia te ontwikkellen en toen mijn 19de heb ik daar veel last van ondervonden, toen ik 2 jaar later "genezen" werd verklaard is me verteld dat er altijd iets van achter blijft. Nu ben ik 21 weken zwanger en krijg er steeds meer moeite mee als mensen zeggen dat ik dikker word of me dikkertje noemen. Ik ben super blij met mijn buik en met de baby maar door die opmerkingen durf ik niet eens meer gewoon eens een extra hap eten te nemen. Ik zorg er natuurlijk voor dat ik alles binnenkrijg wat de baby nodig heeft en die groeit ook goed maar een toetje of een handje chips dat lukt me niet meer. Terwijl dat sinds een jaar eindelijk lukte zonder me schuldig te voelen. Ik weet dat mensen het goed bedoelen als ze zulke dingen zeggen maar het maakt me gek. Waarom begrijpen mensen het niet, ik heb al geprobeert het uitleggen dat ik dat niet horen wil maar dan vinden mensen dat ik me niet moet aanstellen. Bij opmerkingen als: Wat een mooi buikje of je kunt het al goed zien. heb ik nergens last van, dan ben ik alleen maar heel trots. Weet iemand hoe ik hiermee om moet gaan? of heeft iemand hier ook ervaring mee?

liefs ineke
 
Meid wat lastig voor je!

Ik weet niet goed hoe ik je kan helpen maar het is natuurlijk wel zo dat je na de bevalling toch weer gewoon op je oude gewicht kan komen?
Zie het als iets tijdelijks, het duurt "maar" negen maanden, je zit al op de helft!

Sterkte!
 
Hallo Ineke,

Ik herken dit helemaal!
Ik ben nu zwanger van de derde en heb een soortgelijke voorgeschiedenis als jij.
Bij de eerste waren de opmerkingen het ergst. Ik groei alle keren ook enorm(zo'n 20 kilo), maar 't gaat er gelukkig daarna ook weer bijna allemaal af...
Opmerkingen als:weet je wel zeker dat het er een is?, zo, jij ziet er 'goed' uit... enz. Ik heb mezelf aangeleerd om gelijk een reactie terug te geven. Nee, 't worden er zes! e.d. En daarnaast maak ik mensen duidelijk dat ik er heel veel moeite mee heb als mensen deze opmerkingen maken (op dagen dat ik lekker in mijn vel zit).
Bij de tweede werden er een stuk minder opmerkingen gemaakt, ik was minder interessant voor mensen (het was tenslotte mijn tweede kind). Heerlijk rustig!
Bij de derde zijn helaas de opmerkingen weer in overvloed aanwezig. Ik reageer soms best 'bitchie' maar dat kan mij eigenlijk weinig schelen. Sommige mensen weten niet half hoe moelijk ze het mij maken.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt.
Succes de komende maanden.

Groetjes Suzanne
 
Ik zou als ik jou was, wanneer mensen zeggen: dikkerd of dikkertje: 'bij mij is het na negen maanden tenminste allemaal er weer af, wat is jouw excuus?' Als ze dan vervolgens je heel verongelijkt of boos aankijken, kun je meteen zeggen: 'leuk he, als mensen je dik noemen?'

Groetjes
Manky
 
Lieve meid,
Wat naar voor je. Maar je zorgt goed voor je kindje. Maar als je het te moeilijk krijgt, ZOEK HULP. Je word er niet minder van. Ik vind het al knap dat je je gevoelens durft te delen. En zoals je waarschijnlijk al vaak genoeg gehoord hebt in het verleden. Dat is het halve werk. En wat je al zegt, al dat snoepen is niet nodig. Als je maar blijft zorgen dat jij en de kleine genoeg binnen krijgen doe je het prima.
Sterkte!
 
Hoi Ineke,

Heel erg herkenbaar, ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt. Ooit een keer doorgeslagen en nu, jaren later, blijft het nog steeds een gevoelige/zwakke plek. Maar ik ben door nu mijn 3e zwangerschap ook ervaringsdeskundige geworden. Ten eerste: verspil geen energie door je druk te maken over mensen die het misschien wel heel goed bedoelen. "Wat zie jij er goed uit" heb ik ook altijd verkeerd opgevat, maar je moet gewoon meepraten. Vaak is het echt goed bedoeld. Grappig eigenlijk, na beide zwangerschappen (10 en 15 kilo aangekomen) was ik zonder er iets voor te hoeven doen of laten binnen een mum van tijd nog slanker als voor die tijd!(denk daar maar aan, het is tijdelijk en voor een goed doel) En dan hoor je van maar weinig mensen nog dat je er zo goed uitziet.. En eerlijk is eerlijk, als je zwanger bent zie je er ook anders uit, die paar kilo extra staat eigenlijk best beter in je gezicht. Na m'n zwangerschap zag ik er dan slanker, maar ook vermoeid en afgepeigerd uit..Hoe dan ook,
bij mij heeft 'de aanval is de beste verdediging' altijd het beste geholpen. Dus voor iemand ook maar iets kan zeggen ben ik ze voor''ja, met deze aangespoelde walvis (ikzelf dus)gaat het prima, ik waggel lekker verder. Ben zoo benieuwd naar dat kleintje in m'n buik..! of 'Gaat geweldig, mager maar gezond'( ; of 'gaat prima, gister een skippybal/helm ingeslikt, zit een beetje in de weg, verder goed' of 'Hennes ingeruild voor mode tineke (maatje meer)maar da's tijdelijk'
Door te doen alsof je die extra kilo's op de koop toe neemt en er grapjes over maakt, onder het motto:als het maar goed gaat met de baby, kom je veel relaxter over en maak je het jezelf niet al te moeilijk! En je wilt toch ook liever gezien worden als een blije zwangere vrouw dan als een zeur..?
Heel veel succes!


 
Hoi Inneke,

Ik weet hoe jij je voelt want ik voel me net zo, ik kan echt bijna niet eten of genieten van het eten, zo bang om aan te komen. Ik ben nu veertien weken zwanger en heb in het begin zelfs nog kilo's verloren. Zelf ben ik dus ook erg gefocussed op mijn gewicht en bij mij is het zo geweest dat bepaalde leden van mijn familie mijn gewicht (wat heel normaal was) hebben gebruikt om mij te vernederen en mij klein te doen voelen. Dat heeft dus ook geleid tot de eetstoornis. Nu ben ik weer bang om vernederd te worden en ik combineer elke opmerking mbt mijn gewicht met het gevoel van vernedering en het gevoel dat ik niet mag bestaan. Maar de mensen (vreemden) weten niet hoe hard dit aankomt. Gelukkig vermijd ik mensen die neerbuigend zijn en die onbewust kleineren en ben daar tamelijk kortaf mee. Ik hou me daar niet mee bezig. Wat ik wil zeggen is dat mensen onbewust en onbedoeld iets zeggen wat je slecht kan doen voelen vanwege het verleden, maar er ook mensen zijn die gewoon grof en ongevoelig zijn hoor!. Ik geloof dat ik (voor jou kan ik niet spreken) ook wel voorzichtig ben met mensen te vertrouwen.
Ik Probeer de moed erin te houden en wil voor mijn baby zorgen niet voor het idioot gezeur van anderen. Daarom probeer ik toch mijn lichaam te voeden met goede gezonde voeding en daar neem ik wel veel van in. (Veel Vers fruit, halfvolle melk, special K cornflakes, etc...) Ik kan mijn baby nu niets tekort doen om iets wat in het verleden is gebeurd. Eigenwaarde haal ik uit mijn eigen leven en daden en uit mensen die echt van me houden. Ik (h)erken liefde ook pas bij anderen als zij mij respecteren en waarderen! Groetjes Anna
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan