Hoi meiden,
Mijn vorige twee bevallingen zijn niet van een lijen dakje gegaan en na de vorige bevalling riep mijn man dus ook: 'Dit nooit meer!'... Uiteindelijk wilde hij ook heel graag nog een derde kindje net als ik, dus zitten we nu met een klein dilemma.
Mijn man zou namelijk heel graag willen dat we gaan aansturen op een keizersnede, maar eigenlijk wil ik dat helemaal niet. Aan de andere kant was het voor de jongste echt kantjeboord met haar hartslag... dat was bij de oudste ook al zo (alhoewel toen iets minder paniek, maar wel vacuum). Verder moest ik bij alle twee onder narcose voor de placenta verwijdering. Ook al niet zo fijn voor mijn man (voor mij ook niet natuurlijk), die iedere keer doodongerust is. Als je een keizersnede hebt gehad halen ze in ieder geval ook gelijk de placenta weg en het is voor het hartje van het kind veel minder zwaar dan mijn weeën. Ik snap hem dus wel, maar ik vind een keizersnede niet niks! De herstelperiode is veel langer dan na een natuurlijke bevalling. We hebben in augustus een gesprek met de gyn in het ziekenhuis, maar eigenlijk wil ik van tevoren wel een beetje op 1 lijn zitten met mijn man... iemand adviezen?
Groetjes, Michele (27+5 van de 3e)
Mijn vorige twee bevallingen zijn niet van een lijen dakje gegaan en na de vorige bevalling riep mijn man dus ook: 'Dit nooit meer!'... Uiteindelijk wilde hij ook heel graag nog een derde kindje net als ik, dus zitten we nu met een klein dilemma.
Mijn man zou namelijk heel graag willen dat we gaan aansturen op een keizersnede, maar eigenlijk wil ik dat helemaal niet. Aan de andere kant was het voor de jongste echt kantjeboord met haar hartslag... dat was bij de oudste ook al zo (alhoewel toen iets minder paniek, maar wel vacuum). Verder moest ik bij alle twee onder narcose voor de placenta verwijdering. Ook al niet zo fijn voor mijn man (voor mij ook niet natuurlijk), die iedere keer doodongerust is. Als je een keizersnede hebt gehad halen ze in ieder geval ook gelijk de placenta weg en het is voor het hartje van het kind veel minder zwaar dan mijn weeën. Ik snap hem dus wel, maar ik vind een keizersnede niet niks! De herstelperiode is veel langer dan na een natuurlijke bevalling. We hebben in augustus een gesprek met de gyn in het ziekenhuis, maar eigenlijk wil ik van tevoren wel een beetje op 1 lijn zitten met mijn man... iemand adviezen?
Groetjes, Michele (27+5 van de 3e)