Hallo dames,
Ik wil het volgende graag van mij afschrijven en jullie advies.
Inmiddels ben ik 26 weken zwanger van ons eerste kindje. Mijn vriend heeft al 2 kindjes. We hebben een woning en financieel alles op orde.
Sinds het begin van mijn zwangerschap is het contact met mijn zusje verslechterd. Wegens prive redenen staat zij niet achter de relatie van mij en mijn vriend; lees na een lange tijd bleek hij nog met zijn ex een relatie te hebben met hun ongewenste zwangerschap tot gevolgen waar ik pas achter kwam toen de baby geboren was. Heel heftig allemaal, maar dat terzijde heeft hij nu voor ons gekozen en 1 kans om zich te bewijzen. Ik probeer mij sterk te houden sinds het begin en zie wel hoe het loopt.
Ik begrijp dat het voor de omgeving lastig is om hiermee om te gaan, omdat je het graag anders voor iemand ziet.
Maar sinds het begin van mijn zwangerschap vind mijn zusje al dat zij haar harde mening zonder rekening met mij te houden er kan uit floepen wanneer het voor haar uit komt. Zij heeft mij hier erg vaak mee gekwetst, weet dit en gaat toch dopr. Lees opmerkingen als; niemand kan toch blij voor je zijn, wij eerst maar eens lang moesten samen zijn (we zijn even lang samen als zij en haar vriend bezig in een hormoon trajet), we eerst maar eens flink en goed moesten sparen.
Er komt weinig contact vanaf haar kant. En als ik over mijn zwangerschap vertel krijg ik 9/10x droge reacties. Voorbeeld: als ik praat over mijn afspraak bij de verloskundige, echos liet zien, geen begrip voor mijn kwaaltjes lees 16 weken misselijk, minder werken door banden pijn, nu al harde buiken etc. Kortom ze heeft sinds het begin af aan al weinig momenten gehad dat ze erg blij voor mij was/ dit toonde en wij dingen konden delen.
Inmiddels is zij ook bijna 1 jaar bezig om zwanger te worden en gaat nu een hormoon traject in. Voor mijn zwangerschap zag ik haar elke week en nu hebben wij al zon 6 weken niet meer met elkaar afgesproken. Afgelopen zaterdag hebben wij weer ruzie gekregen om het feit hoe het tussen ons gaat. Zij gaf aan niet meer bij mij thuis te willen komen vanwege mijn vriend, reageerde laconiek dat we uit elkaar groeide vanwege onze leeftijd etc. (Ineens in 5 maanden???!!!).
Deze uitspraken kwetsen mij weer enorm. Er zijn zat momenten waarop mijn vriend niet thuis is en zij kan langs komen.. Ik vind het gewoon erg lastig om maar te denken "ach het is graag of niet". Maar onze verwachting die wij naar elkaar uitspraken was dit de periode dat wij juist alles met elkaar zouden delen en nieuwe onbeschrijfelijke herreringen zouden maken. Ik begrijp zeker dat zij niet achter mijn relatie hoeft te staan en het zelf moeilijk heeft met het feit dat zij ook graag zwanger wilt zijn.
Ik hou heel veel van haar, maar het doet mij zo ongelofelijk veel pijn dat het zo in deze periode zo gaat en zij alles zegt zonder rekening te houden met mijn gevoel... Ik vraag mij dan ook steeds af of het niet puur jaloezie is. En of dat als zij straks zwanger is zij wilt dat alles weer koek en ei word... En verwacht van mij dat ik wel de betrokken leuke zus ben.
Wat is hierop jullie advies? Meer afstand nemen van haar ? Het accepteren dat het nu zo gaat? Nogmaals een poging doen om het contact te verbeteren?
Excuses voor mijn lange verhaal. Maar ik zit er enorm mee en ben benieuwd naar jullie advies. Liefs.
Ik wil het volgende graag van mij afschrijven en jullie advies.
Inmiddels ben ik 26 weken zwanger van ons eerste kindje. Mijn vriend heeft al 2 kindjes. We hebben een woning en financieel alles op orde.
Sinds het begin van mijn zwangerschap is het contact met mijn zusje verslechterd. Wegens prive redenen staat zij niet achter de relatie van mij en mijn vriend; lees na een lange tijd bleek hij nog met zijn ex een relatie te hebben met hun ongewenste zwangerschap tot gevolgen waar ik pas achter kwam toen de baby geboren was. Heel heftig allemaal, maar dat terzijde heeft hij nu voor ons gekozen en 1 kans om zich te bewijzen. Ik probeer mij sterk te houden sinds het begin en zie wel hoe het loopt.
Ik begrijp dat het voor de omgeving lastig is om hiermee om te gaan, omdat je het graag anders voor iemand ziet.
Maar sinds het begin van mijn zwangerschap vind mijn zusje al dat zij haar harde mening zonder rekening met mij te houden er kan uit floepen wanneer het voor haar uit komt. Zij heeft mij hier erg vaak mee gekwetst, weet dit en gaat toch dopr. Lees opmerkingen als; niemand kan toch blij voor je zijn, wij eerst maar eens lang moesten samen zijn (we zijn even lang samen als zij en haar vriend bezig in een hormoon trajet), we eerst maar eens flink en goed moesten sparen.
Er komt weinig contact vanaf haar kant. En als ik over mijn zwangerschap vertel krijg ik 9/10x droge reacties. Voorbeeld: als ik praat over mijn afspraak bij de verloskundige, echos liet zien, geen begrip voor mijn kwaaltjes lees 16 weken misselijk, minder werken door banden pijn, nu al harde buiken etc. Kortom ze heeft sinds het begin af aan al weinig momenten gehad dat ze erg blij voor mij was/ dit toonde en wij dingen konden delen.
Inmiddels is zij ook bijna 1 jaar bezig om zwanger te worden en gaat nu een hormoon traject in. Voor mijn zwangerschap zag ik haar elke week en nu hebben wij al zon 6 weken niet meer met elkaar afgesproken. Afgelopen zaterdag hebben wij weer ruzie gekregen om het feit hoe het tussen ons gaat. Zij gaf aan niet meer bij mij thuis te willen komen vanwege mijn vriend, reageerde laconiek dat we uit elkaar groeide vanwege onze leeftijd etc. (Ineens in 5 maanden???!!!).
Deze uitspraken kwetsen mij weer enorm. Er zijn zat momenten waarop mijn vriend niet thuis is en zij kan langs komen.. Ik vind het gewoon erg lastig om maar te denken "ach het is graag of niet". Maar onze verwachting die wij naar elkaar uitspraken was dit de periode dat wij juist alles met elkaar zouden delen en nieuwe onbeschrijfelijke herreringen zouden maken. Ik begrijp zeker dat zij niet achter mijn relatie hoeft te staan en het zelf moeilijk heeft met het feit dat zij ook graag zwanger wilt zijn.
Ik hou heel veel van haar, maar het doet mij zo ongelofelijk veel pijn dat het zo in deze periode zo gaat en zij alles zegt zonder rekening te houden met mijn gevoel... Ik vraag mij dan ook steeds af of het niet puur jaloezie is. En of dat als zij straks zwanger is zij wilt dat alles weer koek en ei word... En verwacht van mij dat ik wel de betrokken leuke zus ben.
Wat is hierop jullie advies? Meer afstand nemen van haar ? Het accepteren dat het nu zo gaat? Nogmaals een poging doen om het contact te verbeteren?
Excuses voor mijn lange verhaal. Maar ik zit er enorm mee en ben benieuwd naar jullie advies. Liefs.