dipje

A

ANONYMOUS_USERNAME

Halloo meiden,

Heb echt een dip vandaag zeg. Zit de hele tijd te bedenken dat ik al 3,5 maand zwanger had kunnen zijn...
Komt omdat ik tijdens mijn laatste zwangerschap vrij snel veel van mijn oude kleren niet meer aankon. Vandaag heb ik ze maar weer uit de kast gehaald, want er zit geen buikje meer in de weg. Werd daar echt een beetje depri van. En van die leuke schoonouders die de hele tijd vragen wanneer de volgende nou eens komt. Zij weten niet dat ik een miskraam heb gehad. Was de week voor kerst en de bedoeling was om ze met kerst het goede nieuws te vertellen. Dan begin je ook niet tijdens het eten van de kalkoen over een miskraam. Hoe verwerken jullie het eigenlijk? Is het ook zo met ups en downs?

Groetjes Empe
 
Hoi Empe,

Ik ken je gevoel wel een beetje. Ik had nu zelf in mijn laatste trimester gezeten en dat zei ik gisteren nog tegen mijn man. Dat soort dingen komen weer naar boven als mensen aan je vragen of er nog een tweede gaat komen bijvoorbeeld (zoals gisteravond mij ook weer eens gebeurde). Onze oudste wordt dit jaar alweer 4. In augustus heb ik met 8 weken een miskraam gehad (tijdens onze vakantie nogwel). Ik heb het echt verschrikkelijk moeilijk gehad. Het was 'compleet geboren' zoals ze dat noemen. Het vruchtzakje was nog helemaal dicht met mooi helder vruchtwater en een heel klein maar compleet kindje in het midden. Als ik mijn ogen sluit zie ik het weer voor me.

Hoe verwerk je je miskraam?  Ieder mens is anders en verwerkt het ook  anders.  Ik zou zeggen  (als je dat natuurlijk wel wilt)dat het  vertellen een belangrijke stap is. Dan kan je tenminste over je gevoel praten met mensen. Ik heb het totaal verkeerd aangepakt. Wij waren met een stel vrienden op vakantie en in totaal 4 kinderen rondlopen. Ik wilde de sfeer niet te veel bederven en heb geprobeerd me zo goed mogelijk te houden (ik ben niet de enige vrouw die een miskraam krijgt dacht ik o.a.). Na de vakantie  ben ik direct weer aan het werk gegaan. Met 2 weken kon ik niets meer hebben. Iemand hoefde maar iets te zeggen en het maakte niet uit waarover en ik kon wel janken. Ik heb gelukkig een hele goede werkgever en kon met de bedrijfsmaatschappelijk werker praten. Hij heeft mij naar huis gestuurd. Mijn hulp was veel, heeeeeeel veel praten en tijd. De tijd heelt alle wonden hoe cliché dat ook mag klinken. Ik heb af en toe nog mijn slechte dagen, dan denk ik ook aan hoe ver ik zou zijn geweest en ga zo maar door. Het wordt wel steeds minder. Ik moet ook nog de uitgerekende datum doorkomen en vermoed nu dat ik dan ook wel ff zal slikken. Gelukkig hebben wij het dan erg druk met een nieuwe woning dus hoop ik dat het me mee gaat vallen.

Wat ik nu vooral frustrerend kan vinden is elke maand weer die menstruatie te moeten zien komen. Ik was makkelijk zwanger van onze zoon en deze zwangerschap..... waarom het nu dan al weer zo lang duurt kan ik niet goed begrijpen.

Heel veel sterkte en je komt er echt weer bovenop!!

Veel liefs, Nathalie
 
Hoi Nathalie,

Valt niet mee he! Ik kan ook nog zo dat vruchtje voor me zien. Zelf heb ik geen kindje gezien , maar durfde ook niet echt goed te kijken. Ik was een week of 7 zwanger, maar ik kreeg pas een miskraam met 11,5 week. Vaak schijnt het dan al kleiner te worden allemaal. Nou ja, lekker verhaal.
Vandaag gaat het weer een stuk beter. In ieder geval lekker weer, zijn buiten gaan wandelen met mijn zoontje. Hij sleept me er (ondanks dat ie het zelf niet weet natuurlijk) echt doorheen.
Ik zal het in juli ook nog wel moeilijk krijgen denk ik. Dan zou ik eigenlijk uitgerekend zijn. Hopelijk ben ik voor die tijd weer zwanger, dan kan ik me daar op focussen. Tot nu toe ging het drie keer heel snel, hopelijk nu weer en dan met goede afloop. Heb het vermoeden dat ik een dezer dagen ongesteld ga worden. Daarna kunnen we weer aan de slag.
Hoop voor jou dat het ook snel gaat lukken. Of heb je nu geen tijd met de verbouwing...?

Bedankt trouwens voor je berichtje.

Groetjes Empe
 
Oh ja, Heel goed dat je het op je werk ook zo hebt aangepakt. Misschein ga ik dat ook wel doen. Herken het helemaal dat je niks kunt hebben. Ik ga het volgende week ook aangeven dat het nog niet zo lekker gaat. Wie weet hebben ze iemand die me verder kan helpen.

 
Hoi Empe en Nathalie,

ik heb in oktober een miskraam gehad. Ik begon met 10 weken te vloeien, bij de echo bleek dat het vruchtje met 6 weken en 3 dagen was gestopt. Ik zou nu ongeveer 23 weken zijn. Ik heb het dus wel in mijn omgeving verteld mede voor de vraag wanneer er een tweede zou komen en ik ben zo'n open boek ik kan dat toch niet voor me houden. Mocht het nog een keer gebeuren dan zou ik het weer vertellen. Ik heb heel veel steun gehad van vrienden en familie en ook collega's.
Hopelijk zijn jullie weer snel zwanger, en dat we daar van mogen genieten, want dat lijkt me wel eng. Weer die onzekerheid van blijft het wel goed gaan. Maarja het klussen is blijft leuk.

Groetjes Miranda
 
Hoi Empe,

Fijn te horen dat je steun kan vinden ook bij je kleine vent. Ik heb mezelf een tijdje 'zielig' gevonden en vroeg me af of ik mijn zoontje niet te kort heb gedaan in die tijd, maar .... als ik hem zo hoor niet hoor

Het nieuwe huis hoop ik alleen maar dat het een afleiding is van mijn gedachte aan zwanger willen worden.. Eigenlijk hoop ik nu al zwanger te zijn nog ff wachten voordat we dat weten. Misschien dat ik door die afleiding wel juist zwanger ga worden. Wie weet.

Liefs, Nathalie
 
ik heb in oktober een miskraam gehad. Ik begon met 10 weken te vloeien, bij de echo bleek dat het vruchtje met 6 weken en 3 dagen was gestopt. Ik zou nu ongeveer 23 weken zijn. Ik heb het dus wel in mijn omgeving verteld mede voor de vraag wanneer er een tweede zou komen en ik ben zo'n open boek ik kan dat toch niet voor me houden. Mocht het nog een keer gebeuren dan zou ik het weer vertellen. Ik heb heel veel steun gehad van vrienden en familie en ook collega's.
Hopelijk zijn jullie weer snel zwanger, en dat we daar van mogen genieten, want dat lijkt me wel eng. Weer die onzekerheid van blijft het wel goed gaan. Maarja het klussen is blijft leuk.

Hoi Miranda,

Ik ben zelf het open boek wat jij beschrijft... er waren al wat collega's die het wisten dat ik zwanger was omdat ze de verkeerde vraag op het juiste moment stelde.... Zij was zo enthousiast dat ze begon te gillen en zo ook andere mensen de optelstom deden en de roddel geboren was. Uiteindelijk heeft mij dit ook enorm gesteund. Zeker omdat ik toch een even in de ziektewet heb gezeten.

De onzekerheid is ook hetgeen ik bang voor ben... maar ja eerst maar zwanger zien te worden, daarna een dag tegelijk.

Mijn man klaagt totaal niet, hahahahhaa (ik ook niet hoor)

groetjes, Nathalie
 
Hoi allemaal,

Ik herken me zo in jullie verhalen! Zonder mijn eerste miskraam had ik nu een kindje van 3 maanden gehad, en zonder mijn tweede miskraam dan toch in ieder geval al een hele dikke buik! Nu hebben we alleen maar twee poezen....

Ik had mijn ouders eerst nog niets verteld, was bang dat de hele familie naar mijn buik ging lopen kijken als ik zou vertellen dat we "bezig" waren, maar na de tweede miskraam heb ik het toch maar verteld. En ondanks dat ze het wat vroeg vinden (ik ben 29, getrouwd, met een deeltijdbaan) vinden ze het wel heel erg voor ons. Erg fijn. Ik heb het ook mijn beste vrienden verteld. Die zijn gewoon heel lief, ze hopen natuurlijk ook heel erg dat het ons lukt, maar dan op een leuke manier. En het is zo fijn om het er met iemand over te kunnen hebben! Bovendien is het fijn als ze er een beetje rekening mee kunnen houden dat het een gevoelig onderwerp is.

Wij zijn trouwens ook bezig om pleegouder te worden, dat is iets dat we heel graag ook willen doen. Van een puber, dus dat is heel wat anders dan een babietje. Een vriendin vroeg naar aanleiding van ons pleegouderverhaal of geen biologische kinderen wilden. Ze zei er wel bij dat dat misschien een lompe vraag was, wie weet "kon mijn man 'm helemaal niet omhoogkrijgen ofzo". Niet echt een ingang om haar te laten weten hoe het echt zit... het was nog oudjaarsavond ook! Kon er wel om lachen, ook omdat ze wel echt lief zou zijn als we het hadden verteld.

OK, moed houden, het forum staat op het moment vol met zwangere dames, wie weet lukt het ons ook (nog) eens om zwanger te worden en te blijven!

Liefs,

Zeeuws Meisje
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan