Ik hoop dat wij (mijn man en ik) er net zo goed in zal kunnen slagen als mijn ouders. Die hebben hun angsten altijd goed voor ons (mijn broer en ik) verborgen weten te houden en hebben ons daarmee ook niet beïnvloed. Ik weet nu wel wat de angsten van mijn ouders zijn en/of waren. Ze zijn er erg trots op dat wij bepaalde angsten bijvoorbeeld helemaal niet hebben, dus dat is eigenlijk een dubbel compliment voor ons en voor onze ouders.
Ook hebben wij altijd uit mogen komen voor onze eigen mening, nu nog steeds uiteraard. En die meningen worden ook gerespecteerd, wat ik ook heel belangrijk vind. Er was ook niet veel wat ik echt niet mocht, van wat ik wilde. Ik geloof ook niet dat ik heel extreme dingen heb gewild, maar dan toch. En als ik dan iets niet mocht, dan werd ook uitgelegd waarom niet en 99 van de 100 keer snapte ik het dan ook en had er geen problemen mee.
Kunnen jullie het nog volgen?
Maar als wij dat dus kunnen bereiken, dan zou ik dat heel fijn vinden.
Groetjes,
mv Tijs
