Ik riep altijd dat ik graag BV zou willen geven, maar als het niet zou lukken dat ik dan gewoon KV zou doen. En toen kreeg ik een tweeling. Met hulp van een lactatiekundige is het me gelukt ze tegelijkertijd te voeden steeds. Ze hebben van het begin aan ook KV gekregen (ik kreeg niet genoeg gekolfd voor allebei en in het begin was live drinken te vermoeiend voor ze), maar drinken nu een jaar later nog steeds ook bij mij (ochtend en avond, soms nacht).
Eigenlijk is het gewoon zo gegroeid. Ik vind de momentjes samen heerlijk. Als ik thuis kom na mijn werk, en ze komen helemaal blij op me af voor een slok, weet ik dat ik de juiste keuze maak. Het is ook een deel gemakzucht. Ik vond dit makkelijker dan steeds in de weer met flesjes, afmeten, opwarmen, schoonmaken (x2!). Zeker midden in de nacht. Gewoon een slok geven, en ze slapen weer heerlijk door.
Soms denk ik dat het maar een keer klaar moet zijn, ze worden al zo groot ten slotte. Maar voor nu laat ik het ze zelf bepalen. Ze hebben nog een heel leven om zonder te doen. En ik voel me best trots en gezegend dat het me gegeven is toch BV te kunnen geven.