<p>Hey 
</p><p>Ik heb even wat mentale support nodig... op de 1 of andere manier voel ik me wat minder assertief dan normaal en voel me ook veel schuldig omdat ik merk dat ik lichamelijk snel moe ben en ook last heb van hormonen en niet altijd even gezellig.. hierdoor doe ik wat minder leuke dingen en heb ik niet altijd even veel zin in drukte om me heen.</p><p>voor ik zwanger raakte won 1 van mijn betere vriendinnen 4 kaarten voor Disneyland Parijs. (Vriendin geen kinderen wel een kinderwens maar geen vriend) Gelijk vroeg ze al of ik mee ging en natuurlijk was mijn antwoord volmondig ja!Het probleem is wel een beetje dat ik weinig drama kan hebben.. dat kon ik al niet maar nu lijk ik dat helemaal moeilijk te tolereren.. laat deze meid nou net wel een beetje dramatisch te zijn en een nogal hoog verwachtingspatroon te hebben.ze wil graag kinderen en het is voor haar natuurlijk heel erg dat dat nu niet lukt maar sinds ik zwanger ben heb ik een beetje het idee dat ze niet weet hoe ze ermee om moet gaan.. misschien een lichte jaloezie heeft? Ze doet wel heel blij verder maar toch heb ik die indruk een beetje en vind dat heel lastig. Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was twijfelde ze al gelijk of ik met 5 maanden wel mee zou kunnen maar dat het voor haar bijna een must was dat ik mee zou kunnen.. ik kon daar geen antwoord op geven want ben nog nooit zwanger geweest..</p><p> De laatste tijd heb ik wat last van zwangerschapskwalen en ze zei laatst: “als je dat maar niet hebt als we daar zijn, en je mag ook geen last hebben van je hormonen of chagrijnig zijn”. </p><p>Ze is het type van “zet je hormonen even opzij, niet zeuren en waarom ken je het deuntje van Alice in wonderland niet?!?, je gaat naar Disneyland die zou je moeten kennen” </p><p>pffff</p><p>Dat lijkt me natuurlijk ook een beetje ongezellig maar dat ze het al benoemd vind ik vervelend.. waarom? </p><p>Anyway.. ik ben er op vakantie achter gekomen dat ik heel snel moe ben.. ik ben nu bijna 17 weken zwanger en moet vaak gewoon slapen smiddags want ben echt super vermoeid.. mijn buik is soms heel gespannen, heb krampen en heb best wel last ban constipatie..</p><p>mijn vriend heeft daar volledig begrip voor maar met 3 meiden weg is toch anders. </p><p>aangezien de dames ook nog Parijs zelf in willen moet ik eigenlijk bekennen dat ik er een beetje tegenop zie. </p><p>Ik weet alleen niet hoe ik het tegen haar moet vertellen en bang dat de er een melodramatisch drama van gaat maken. Maar ik wil hen ook niet remmen in hun plezier etc</p><p>Ik moet voor mijn gevoel al veel laten.. daar voel ik me schuldig over tegenover mijn kinderloze omgeving.. al begrijpen de meeste het wel.. met haar is het altijd een beetje tricky. </p><p>Hoe zouden jullie dat aanpakken? </p><p> </p><p>Liefs </p>
</p><p>Ik heb even wat mentale support nodig... op de 1 of andere manier voel ik me wat minder assertief dan normaal en voel me ook veel schuldig omdat ik merk dat ik lichamelijk snel moe ben en ook last heb van hormonen en niet altijd even gezellig.. hierdoor doe ik wat minder leuke dingen en heb ik niet altijd even veel zin in drukte om me heen.</p><p>voor ik zwanger raakte won 1 van mijn betere vriendinnen 4 kaarten voor Disneyland Parijs. (Vriendin geen kinderen wel een kinderwens maar geen vriend) Gelijk vroeg ze al of ik mee ging en natuurlijk was mijn antwoord volmondig ja!Het probleem is wel een beetje dat ik weinig drama kan hebben.. dat kon ik al niet maar nu lijk ik dat helemaal moeilijk te tolereren.. laat deze meid nou net wel een beetje dramatisch te zijn en een nogal hoog verwachtingspatroon te hebben.ze wil graag kinderen en het is voor haar natuurlijk heel erg dat dat nu niet lukt maar sinds ik zwanger ben heb ik een beetje het idee dat ze niet weet hoe ze ermee om moet gaan.. misschien een lichte jaloezie heeft? Ze doet wel heel blij verder maar toch heb ik die indruk een beetje en vind dat heel lastig. Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was twijfelde ze al gelijk of ik met 5 maanden wel mee zou kunnen maar dat het voor haar bijna een must was dat ik mee zou kunnen.. ik kon daar geen antwoord op geven want ben nog nooit zwanger geweest..</p><p> De laatste tijd heb ik wat last van zwangerschapskwalen en ze zei laatst: “als je dat maar niet hebt als we daar zijn, en je mag ook geen last hebben van je hormonen of chagrijnig zijn”. </p><p>Ze is het type van “zet je hormonen even opzij, niet zeuren en waarom ken je het deuntje van Alice in wonderland niet?!?, je gaat naar Disneyland die zou je moeten kennen” </p><p>pffff</p><p>Dat lijkt me natuurlijk ook een beetje ongezellig maar dat ze het al benoemd vind ik vervelend.. waarom? </p><p>Anyway.. ik ben er op vakantie achter gekomen dat ik heel snel moe ben.. ik ben nu bijna 17 weken zwanger en moet vaak gewoon slapen smiddags want ben echt super vermoeid.. mijn buik is soms heel gespannen, heb krampen en heb best wel last ban constipatie..</p><p>mijn vriend heeft daar volledig begrip voor maar met 3 meiden weg is toch anders. </p><p>aangezien de dames ook nog Parijs zelf in willen moet ik eigenlijk bekennen dat ik er een beetje tegenop zie. </p><p>Ik weet alleen niet hoe ik het tegen haar moet vertellen en bang dat de er een melodramatisch drama van gaat maken. Maar ik wil hen ook niet remmen in hun plezier etc</p><p>Ik moet voor mijn gevoel al veel laten.. daar voel ik me schuldig over tegenover mijn kinderloze omgeving.. al begrijpen de meeste het wel.. met haar is het altijd een beetje tricky. </p><p>Hoe zouden jullie dat aanpakken? </p><p> </p><p>Liefs </p>