A
Anoniem
Guest
Hoi lieve meiden,
Ik lees alweer een poosje mee hier en heb hier een paar jaar geleden ook gezeten. Toen ben ik twee keer zwanger geweest m.b.v. clomid, maar dat is allebei op een miskraam uitgelopen toen. Twee weken na die laatste miskraam is bij mij lymfeklierkanker geconstateerd, Non-Hodgkin. Dat was ontzettend schrikken natuurlijk en onze hele wereld stond op zijn kop! Ik ben bijna een jaar behandeld met eerst 8 chemokuren en daarna nog een maand bestraling. Maar het bleek de moeite waard te zijn geweest want ik was schoon zover ze konden zien, dat ben ik nu alweer 1,5 jaar. Het blijft natuurlijk altijd maar afwachten, want er bestaat een redelijke kans dat het terug komt, maar ik ben niet van plan om daar mijn hele leven voor opzij te zetten. We hebben een tweede kans gekregen en onze kinderwens is er niet kleiner op geworden. Maar helaas loopt dat ook niet echt van een leien dakje... We zijn alweer bijna 11 maanden bezig, maar zonder resultaat. Ik ben door de chemokuren niet in de overgang geraakt, terwijl dat wel de verwachting was, dus dat is al een goed teken. Verder is bij de gyn alles gecontroleerd, ook bij manlief, en er zijn niet echt afwijkingen te vinden. Ja, behalve het feit dat ik geen spontane eisprong heb, maar die had ik voor mijn ziekte ook niet. Ik kon dus weer meteen aan de clomid en sinds 2 maanden heb ik daar ook pregnyl bij gekregen, omdat ze konden zien dat mijn follikels te lang door groeiden, wel tot meer dan 25mm! Dus nu krijg ik de pregnyl als mijn follikels (ja, het zijn er iedere keer al 2, alleen met clomid!!!) 19 of 20 mm zijn, zodat ze op tijd springen. Op dit moment zit ik op het wachtbankje, op 23 febr. heb ik mijn NOD en als ik geen zie, dan gaan we 24 febr. testen. We durven nergens meer op te hopen, zeker niet na de kanker, want we kunnen het ons gewoon niet meer voorstellen dat we nog zwanger kunnen raken na al die troep en toestanden. Maar de gyn zegt dat we hoop moeten houden, want dat alles in principe goed werkt. We zullen het wel zien. We hebben ons ook laten inschrijven voor adoptie, voor het geval het allemaal niks wordt, maar die wachttijd is heel erg lang, dus voorlopig is dat alleen maar iets voor in de toekomst misschien ooit eens.
Oja, wat we nu doen, alleen clomid en pregnyl, doen we nog 2 keer, als het deze maand niet raak is, en dan kunnen we beginnen met IUI, 6 keer. We hebben dus gelukkig nog een hoop kansen in het verschiet.
Ik hoop dat ik bij jullie een hoop kwijt kan, vooral op de momenten dat ik sta te stuiteren van de hormonen en de stress! Fijn om te praten met meiden die ongeveer in hetzelfde schuitje zitten.
Liefs, Anke
Ik lees alweer een poosje mee hier en heb hier een paar jaar geleden ook gezeten. Toen ben ik twee keer zwanger geweest m.b.v. clomid, maar dat is allebei op een miskraam uitgelopen toen. Twee weken na die laatste miskraam is bij mij lymfeklierkanker geconstateerd, Non-Hodgkin. Dat was ontzettend schrikken natuurlijk en onze hele wereld stond op zijn kop! Ik ben bijna een jaar behandeld met eerst 8 chemokuren en daarna nog een maand bestraling. Maar het bleek de moeite waard te zijn geweest want ik was schoon zover ze konden zien, dat ben ik nu alweer 1,5 jaar. Het blijft natuurlijk altijd maar afwachten, want er bestaat een redelijke kans dat het terug komt, maar ik ben niet van plan om daar mijn hele leven voor opzij te zetten. We hebben een tweede kans gekregen en onze kinderwens is er niet kleiner op geworden. Maar helaas loopt dat ook niet echt van een leien dakje... We zijn alweer bijna 11 maanden bezig, maar zonder resultaat. Ik ben door de chemokuren niet in de overgang geraakt, terwijl dat wel de verwachting was, dus dat is al een goed teken. Verder is bij de gyn alles gecontroleerd, ook bij manlief, en er zijn niet echt afwijkingen te vinden. Ja, behalve het feit dat ik geen spontane eisprong heb, maar die had ik voor mijn ziekte ook niet. Ik kon dus weer meteen aan de clomid en sinds 2 maanden heb ik daar ook pregnyl bij gekregen, omdat ze konden zien dat mijn follikels te lang door groeiden, wel tot meer dan 25mm! Dus nu krijg ik de pregnyl als mijn follikels (ja, het zijn er iedere keer al 2, alleen met clomid!!!) 19 of 20 mm zijn, zodat ze op tijd springen. Op dit moment zit ik op het wachtbankje, op 23 febr. heb ik mijn NOD en als ik geen zie, dan gaan we 24 febr. testen. We durven nergens meer op te hopen, zeker niet na de kanker, want we kunnen het ons gewoon niet meer voorstellen dat we nog zwanger kunnen raken na al die troep en toestanden. Maar de gyn zegt dat we hoop moeten houden, want dat alles in principe goed werkt. We zullen het wel zien. We hebben ons ook laten inschrijven voor adoptie, voor het geval het allemaal niks wordt, maar die wachttijd is heel erg lang, dus voorlopig is dat alleen maar iets voor in de toekomst misschien ooit eens.
Oja, wat we nu doen, alleen clomid en pregnyl, doen we nog 2 keer, als het deze maand niet raak is, en dan kunnen we beginnen met IUI, 6 keer. We hebben dus gelukkig nog een hoop kansen in het verschiet.
Ik hoop dat ik bij jullie een hoop kwijt kan, vooral op de momenten dat ik sta te stuiteren van de hormonen en de stress! Fijn om te praten met meiden die ongeveer in hetzelfde schuitje zitten.
Liefs, Anke