Dochter 1 jaar en 10 maanden; nu al peuter puberteit?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo,
Mijn dochter gedroeg zich altijd voorbeeldig; super vriendelijk en spontaan tegen alles en iedereen, ze lust en eet alles, je legt haar vroeg op bed en ze slaapt tot de volgende ochtend, nooit drammen....

Jullie raden het al. Dit is enorm omgedraaid. Het 'eten' begon twee maanden geleden. Ineens niet meer eten of heel weinig.'s Ochtends wordt ze wakker en vraagt ze gelijk om brood maar als je het haar geeft dan duwt ze haar bord weg.Overdag snoept ze niks, fruit wijst ze af  en ik zit nu in de fase 'ze zal toch wel wat moeten eten?.
Ineens eenkennig worden; blijft als een aapje om me hangen en vindt iedereen ineens eng.
Slapen gaat ook moeizamer. Overdag zit ze in een overgangsfase van 2 naar 1 slaapje. Ze pikt een tweede slaapje niet meer, maar het is hangen en wurgen.

In de kinderwagen gaat ze telkens staan en weer een strijd voordat ze zit

Kortom; ik heb wel zoiets van 'Waar is mijn lieve meisje gebleven?''
Vanavond was ze even lekker aan het spelen en dan geniet ik zo intens!!

ben benieuwd of het vanacht weer spoken wordt!
Gr

 
Heerlijk he!? Dit is idd peuterpubertijd en houd je maar vast, want deze periodes komen met regelmaat weer terug!
Gelukkig zijn het vaak periodes en worden ze meestal opgevolgd door periodes van engelen gedrag (ten minste dat is mijn ervaring).
Mijn mannetje is nu drie en zit op het moment in een van zijn betere periodes, maar dat kan zo weer omdraaien...

Maar de ergste periode hebben ze idd zo rond hun tweede jaar, in Engeland noemen ze dit the terrible two's, en je begrijpt wel waarom.
Helaas kun je er weinig aan doen, behalve cosequent blijven en zoveel mogelijk het slechte gedrag negeren.

En als het heel moeilijk wordt moet je maar bedenken dat ze er vaak zelf ook niets aan kunnen doen, ze weten vaak ook niet waarom ze zo doen; wat dat betreft is het idd net de gewone pubertijd!

Oja en wat betreft het eten zou ik me niet al te druk maken (zeg ik,  de moeder die de topic; mn zoontje wil niet avondeten erop heeft gezet) maar mijn ervaring is dat kinderen meestal wel genoeg binnenkrijgen, ze voelen dat zelf wel aan, zolang ze maar goed blijven groeien en genoeg energie hebben zit het wel ok!

Heel veel suc6 met deze moeilijke periode en bedenk maar dat het alvast een voorproefje is voor de  "grote" pubertijd

Liefs Nika  
 
ze probeert de wereld te ontdekken en probeert hoe ver ze kan gaan.
Ze ontdekt dat ze macht krijgt met het woordje NEE.
Niet willen eten, slapen enz. Net als het je niet uitkomt wil ze haar schoenen niet aan of niet aankleden, daarmee ervaart ze dat ze een stukje macht over je heeft en dat is het ontdekken van een stukje van haarzelf.
Helaas kan die fase best lang duren.
Bij mijn dochtertje duurde het zeker een half jaar, alles was nee en iedereen in haar buurt werd weggeduuwd en veel schreeuwen en gillen (FIJN JOH)
maar nu is ze ruim 2,5 en is het gelukkig weer een schat van een meid.
Gisteren ging even lekker met mijn meisie naar het centrum en dan loopt ze aan mijn hand gezellig te babbelen en zegt ze zelf welke kleertjes ze leuk vindt in de winkel, dan is het weer vollop genieten.
Nog even volhouden dus, over een paar maanden kijk je er met een glimlach op terug.
groetjes Martine
 
Hoi,
Bij ons zoontje begon het ook rond deze leeftijd, en ja, het is toch echt de peuterpubertijd! Milimeterwerk, zo vond ik het vaak. Ik hoefde maar iets niet helemaal volgens zijn manier te doen en een giga driftbui was het gevolg. Slapen bleef wel goed gaan, maar verder was hij  een bolwerk van emoties..
Er waren ook echt dagen dat ik goed  begreep waar de uitdrukking "achter het behang plakken" vandaan komt. Vooral na een dag werken en dan zo'n dwarse peuter die helemaal niet blij leek me te zien.. En dan moest het avondeten nog beginnen.

Maar zoals Nika ook schrijft, het werd wel afgewisseld met hele leuke momenten. Zo dwars zo uitbundig kon hij zijn. Je ziet ze ontpoppen tot een geheel eigen individu, opeens staan ze hun mannetje wel. De kletspraatjes worden steeds wijzer, hun wereld steeds groter. Dat vond ik wel weer heel erg genieten van deze periode!
Probeer consequent te blijven, maar ook niet te! Het is juist ook belanrijk dat ze ervaren dat ze ook iets te zeggen hebben, ze leer je ze voor zichzelf opkomen. Laat haar, als het mogenlijk is, ook eens even gewoon "nee" kunnen zeggen. Of geef haar een keuze, het vertrouwen wat ze dan voelt kan strijd voorkomen.

En het gaat echt weer voorbij! Ons zoontje is nu 2 jr en 8mnd en de piek is er echt wel af. Als ik nu zeg: "we gaan zo" dan zegt hij opeens:"Oke mam".
Huh??? denk ik dan nog regelmatig, maar hij is echt weer een stuk meegaander!
Succes in deze tijd! En veel plezier ook, glimlach er af en toe maar even om, het gaat echt weer over!
Groetjes Soela
 
Mijn zoontje wordt in aug. 2 en heeft de peuterpuberteit ook al aardig ontdekt. Soms moet ik ook wel heel erg lachen, omdat ik zijn eigenwijsheid doorzie. Ik probeer zo veel mogelijk consequent te blijven en hem vriendelijk te benaderen. Maar als hij echt begint te gillen en te schreeuwen, dan laat ik hem ook wel eens lekker uitrazen. Of dat de goede manier is, weet ik niet, maar het lucht mij wel eens op. En ik heb gemerkt dat war hij vandaag helemaal van over de rooie gaat morgen geen probleem meer oplevert.

Als hij met eten moeilijk doet, dan laat ik hem ook zijn gang gaan.Wil hij niet eten, dan maar niet. Hij heeft genoeg reserves. Alleen drinken hou ik in de gaten. Maar drinkt hij niet op een moment dat ik wil, dan drinkt hij later nog maar eens.

Het leuke is zelfs dat hij nu in een redelijk koppige en driftige fase zit, maar juist met eten van allerlei groentes proeft en probeert. De hoeveelheden zijn niet om over naar his te schrijven, maar hij probeert het toch maar. En dan ben ik supertrots.

greet
 
OOohhhh wat een herkenning!!! Ik had altijd(dacht ik) een lieve meid. Gedroeg zich netjes was altijd even vriendelijk en knuffleig, goed eten en slapen, kortom voorbeeldig kind.
Helaas dat was ineens afgelopen. Ze was denk ik een jaar en 8 maanden. Aan me hangen als er ander mensen bij waren(ook bekenden), gillen, driftbuien, niet meer eten, slechter slapen, en het woordje nee was ontdekt. Die kreeg ik dan ook met regelmaat keihard te horen. NEE.Het was even schrikken dat wel ,maar sla me er wel doorheen met in mn achterhoofd dat het een fase is. Het is nog steeds een hele leive meid, maar dan eentje met kuren en een kind dat dr eigen ik aan het ontwikkelen is. We zijn deze maand zelfs begonnen met het op de gang zetten een minuutje. Lijkt wel te werken, maar ja, voor hoe lang he.

gr Linda
 
Heel herkenbaar, het begon bij ons met 1,5 met niet willen eten en het lijkt nu een beetje over te gaan...ze is nu 3,5 dusseh maak je borst maar nat

sterkte en groetjes Yvonne
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan