<p>Ik had een heerlijk avondritueel voor onze dochter van 2,5 jaar;</p><p>Plassen, tanden poetsen, handen wassen, boekje en nog even kletsen. Ze ging dan heerlijk liggen en zei dan 'dag mama', dan kon ik gewoon weggaan. Soms duurde het wel een uur voor ze in slaap viel maar je hoorde haar dan niet.</p><p>Sinds een paar weken mag ik ineens niet meer weggaan uit haar kamer en houdt ze mij vast als ik weg wil gaan. Ik ga dan toch gewoon de kamer uit ze gilt het dan uit! Als ik benden ben zeg ik vaak door de babyfoon nog een keer dat t goed is en dat ze nu lekker kan gaan slapen. Het duurt soms een kwartier voordat het ophoudt.... Is dit verantwoord of hebben jullie andere tips???</p><p>Thanks!</p>
dochter 2,5 jaar huilen bij naar bed brengen
- Onderwerp starter Michele Bijloo
- Startdatum
Verlatingsangst?
Ik herken het bij mijn zoontje (ook 2.5), die is ineens weer een stuk hangeriger bij het naar bed brengen. Meestal blijf ik nog even aan het voeteneind zitten tot hij rustig is. Of even de kamer opruimen. Ik ga er van uit dat het weer een fase is!
Mijn dochter is bijna 2,5 maar heb dit ook gehad. Opeens moesten we bij haar gaan zitten, daarna was het zelfs zo dat we moesten liggen want anders bleef ze huilen. In de middag hoefde dit trouwens niet.
Wat ons vooral heeft geholpen is duidelijk maken dat we aanwezig zijn. Dus als ze huilde riep ik vanuit mijn slaapkamer dat ik er was. Desnoods liep ik even naar haar toe. Natuurlijk bleef ze een lange tijd gewoon huilen, maar op een gegeven moment merkte ze dat we steeds terug kwamen en ik denk dat dat heeft geholpen en we daarom niet meer hoeven te blijven bij haar.
wel een nieuw ritueel, namelijk kloppen
Haar kamer grenst aan de badkamer en als ze in bed ligt loop ik even naar de badkamer, klop ik op de muur hallooo ik ben hier. Gaat ze even giechelen en that's it.
Het was echt niet in 1 dag voorbij, maar de aanhouder wint.
Wat ons vooral heeft geholpen is duidelijk maken dat we aanwezig zijn. Dus als ze huilde riep ik vanuit mijn slaapkamer dat ik er was. Desnoods liep ik even naar haar toe. Natuurlijk bleef ze een lange tijd gewoon huilen, maar op een gegeven moment merkte ze dat we steeds terug kwamen en ik denk dat dat heeft geholpen en we daarom niet meer hoeven te blijven bij haar.
wel een nieuw ritueel, namelijk kloppen
Haar kamer grenst aan de badkamer en als ze in bed ligt loop ik even naar de badkamer, klop ik op de muur hallooo ik ben hier. Gaat ze even giechelen en that's it. Het was echt niet in 1 dag voorbij, maar de aanhouder wint.
Thanks, ik ben misschien te hard. Ik laat haar gewoon huilen...
Wij hebben het hier ook ineens met 2,5 weer. Ik ga meestal boven wat aanrommelen zodat hij mij hoort. Af en toe roept hij en dat antwoord ik even. Duurt meestal wel een dik uur voor hij slaapt maar soms sneak ik naar beneden (stomme krakende derde tree).
Heeft ze een nachtlampje, knuffeltje etc?
Heeft ze een nachtlampje, knuffeltje etc?