<p>Mijn dochter van 10 ( groep 6) word al haar hele schoolperiode buitengesloten. Ze heeft zware dyslectie en in de begin periode van groep 3 was ze hierdoor een wat druk en minder sociaal kindje. Door hulp van zowel school als een professionele hulpverlener, krijgen we inmiddels al een paar jaar te horen dat ze goed mee komt op school en haar sociale vaardigheden zijn enorm verbeterd. Echter haar verleden staat haar een beetje in de weg lijkt het wel, want niemand wil met haar spelen, bij de gym of een spelletje kiezen ze haar altijd als laatste en dit jaar hebben we weer een kinderfeestje gegeven in de wetenschap dat ze van niemand een uitnodiging terug zal krijgen. </p><p>Tot op heden leek ze het zelf redelijk te kunnen plaatsen en ging ze met veel plezier naar school. Echter ze begint zich steeds slechter te voelen en huilt soms omdat ze zich buitengesloten voelt. Ze denkt over zichzelf dat ze dom is, niets kan en zei laatst zelfs dat ze wel begrijpt dat niemand met haar wil spelen, ze zou ook niet met zichzelf willen spelen. (bij doorvragen komt er uit dat als de hele klas haar stom vind, dit wel zal kloppen)</p><p>We maken ons behoorlijk zorgen en hebben inmiddels school en helpverlening weer ingeschakeld. Ook proberen we zelf positief te blijven en haar te benadrukken dat ze echt de moeite waard is. Zowel school als de hukpverlener, geven afzonderlijk aan dat onze dochter een leuk kind is en dat ze geen afwijkend gedrag zien. OOk ik zelf zie niet goed in, hoe dit komt of wat we er aan kunnen doen. </p><p>Zijn er ouders die dit herkennen en misschien advies hebben? Ze hoeft niet razend populair te worden maar af en toe een kindje dat komt spelen of een uitnodiging voor een feestje (al is het er maar 1) zou zo welkom zijn. </p><p> </p><p>dank jullie wel,</p><p>een verdrietge moeder. </p>
Dochter buitengesloten
- Onderwerp starter Gebruiker10210021
- Startdatum
Oh wat erg dit! Heb er zelf geen ervaring mee, maar hebben jullie nagedacht over een andere school, is dat een optie in jullie buurt? Ik weet dat een neefje van mij erg gepest werd op school door net zoiets als bij jouw dochtertje (problemen met rekenen/adhd toen hij in groep 2/3 zat) en ook zijn draai uiteindelijk daarin gevonden had, maar zijn verleden nog niet mee had voor zijn klas. Switchen van school werkte voor hem heel goed, daar heeft hij vanaf groep 6 tot groep 8 nog fijn op school gezeten, zonder buitengesloten te worden.
Het is helaas lastig om een beeld dat er al is te veranderen, en kinderen zijn zo hard.. Ik zou je wel aanraden ook je dochter met iemand te laten praten (als je dat niet al doet) en evt kan ook een weerbaarheidsiets/judo ofzo helpen (klinkt misschien dom, maar dat 'helpt' voor het zelfvertrouwen).
Succes
Het is helaas lastig om een beeld dat er al is te veranderen, en kinderen zijn zo hard.. Ik zou je wel aanraden ook je dochter met iemand te laten praten (als je dat niet al doet) en evt kan ook een weerbaarheidsiets/judo ofzo helpen (klinkt misschien dom, maar dat 'helpt' voor het zelfvertrouwen).
Succes
Wat een vervelende en verdrietige situatie. In directe zin heb ik hiermee geen ervaring maar wel vanuit mijn werk vergelijkbare situaties meegemaakt. Dit meisje was, ook al deed ze niks verkeerd en was ze juist heel sociaal, echt geholpen bij een training "opkomen voor jezelf". Voor haar eigen zelfbeeld en ook om, als gevolg daarop, niet te accepteren dat kinderen zo tegen haar deden want hej, je mag er zijn!
Verder kan het misschien helpen als je dochter op een clubje of teamsport gaat waat enkele kinderen van haar klas (waar ze het wel goed mee kan vinden) bijzitten. Dan zien ze elkaar buiten schooltijd en "delen" ze iets met elkaar.
Je zegt dat niemand haar terug vraagt op het feestje maar dit is iets wat het hele jaar door gevormd wordt, misschien eens een keer iemand vragen om iets leuks mee te gaan doen, iets wat net wat specialer is dan gewoon spelen na schooltijd. Een keer gaan zwemmen met je dochter en nog iemand, middagje slijm maken of tutten, gewoon net iets extra's in het begin. Niet zodat ze het daarvoor doen maar misschien is dat net het duwtje wat nodig is om een vriendinnetje te maken. En ik zou niet meer dan één ander meisje tegelijk nodigen om te spelen als je dochter er al een beetje buiten valt. Veel succes!
Verder kan het misschien helpen als je dochter op een clubje of teamsport gaat waat enkele kinderen van haar klas (waar ze het wel goed mee kan vinden) bijzitten. Dan zien ze elkaar buiten schooltijd en "delen" ze iets met elkaar.
Je zegt dat niemand haar terug vraagt op het feestje maar dit is iets wat het hele jaar door gevormd wordt, misschien eens een keer iemand vragen om iets leuks mee te gaan doen, iets wat net wat specialer is dan gewoon spelen na schooltijd. Een keer gaan zwemmen met je dochter en nog iemand, middagje slijm maken of tutten, gewoon net iets extra's in het begin. Niet zodat ze het daarvoor doen maar misschien is dat net het duwtje wat nodig is om een vriendinnetje te maken. En ik zou niet meer dan één ander meisje tegelijk nodigen om te spelen als je dochter er al een beetje buiten valt. Veel succes!
Hee! Ik zal in jullie geval eens speltherapie als optie onderzoeken. Een speltherapeut kan middels spel haar zelfredzaamheid vergroten, stukje zelfvertrouwen opbouwen en nieuwe vaardigheden aanleren.
Ze wordt gezien en gehoord in haar belevingswereld en is daardoor laagdrempelig.
Ik zie vaak kinderen opbloeien en daardoor meer durven.
Het gemene van sociale kringen is de continuïteit van gewoontes. Kinderen hoeven het niet eens zo te bedoelen, maar zullen uit gewoonte dezelfde kinderen uitnodigen om iets te gaan doen en een buitengesloten kindje zal uit gewoonte een groepje mijden i.p.v. op af stappen.
Het mooie van speltherapie is dat als je een ouder hebt van een klasgenootje die met je mee wil werken; beide kinderen samen eens er heen kunnen gaan. Jouw dochtertje krijgt ter plekke handvatten en het klasgenootje ziet nieuwe kanten van jouw dochtertje. En zo samen iets opbouwen.
Even out of the box thinking, he?
Ik werk nauw samen met therapeuten en coordineer dergelijke playdates in behandelgroepen.
Ze wordt gezien en gehoord in haar belevingswereld en is daardoor laagdrempelig.
Ik zie vaak kinderen opbloeien en daardoor meer durven.
Het gemene van sociale kringen is de continuïteit van gewoontes. Kinderen hoeven het niet eens zo te bedoelen, maar zullen uit gewoonte dezelfde kinderen uitnodigen om iets te gaan doen en een buitengesloten kindje zal uit gewoonte een groepje mijden i.p.v. op af stappen.
Het mooie van speltherapie is dat als je een ouder hebt van een klasgenootje die met je mee wil werken; beide kinderen samen eens er heen kunnen gaan. Jouw dochtertje krijgt ter plekke handvatten en het klasgenootje ziet nieuwe kanten van jouw dochtertje. En zo samen iets opbouwen.
Even out of the box thinking, he?
Ik werk nauw samen met therapeuten en coordineer dergelijke playdates in behandelgroepen.
Is er een ouder van een kind op school met wie jij een beetje omgaat.. misschien dat je via die ouder je kind af en toe kan laten spelen en dat zo andere kinderen ook zien dat jouw kind ook gewoon aardig is enzo.
Wat een nare situatie. Geen ervaring mee maar ik merk wel dat het meidenvenijn bij mijn dochter in groep 6 enorm toeneemt. Buitensluiten, roddelen, negeren, groepjes vormen..