Hoi allen,
Ik zit met de volgende situatie. Een hele goede vriendin van mij heeft twee kinderen: een meisje en een jongen. De jongen is even oud als mijn zoontje (2,5) en het meisje een paar jaar ouder.
Wanneer haar kinderen bij mij over de vloer komen om te spelen wordt mijn zoontje vaak buiten gesloten, met name door haar dochter. Dochter zegt dingen in de trant van: "Kijk uit, hij mag hier niet komen." "Hij mag niet mee doen." "Hij mag dit niet hebben." Zus en broer vormen dan samen een front. Niet één keer, maar eigenlijk continu in het spel.
Ik vind dit echt heel pijnlijk om te zien en te horen. Het gaat natuurlijk over mijn kind, dus dat voel je wel in je buik. Het liefst zou ik er wat in z'n algemeenheid over willen zeggen, of misschien wel gerichter richting het oudste meisje. Ik heb het gevoel alsof ze altijd in controle wil zijn van het spel en bang is haar broertje te verliezen aan mijn zoontje bij wijze van. Als haar zoontje er alleen is dan gaat het wel beter. De eerste paar minuten wijst hij wel alles af, dus hij zegt overal "nee" op als mijn zoontje iets vraagt. Later ontdooid dat gelukkig wel.
Het punt is dat mijn vriendin dit dus niet hoort en/of er niks mee doet. Ze zegt niks van dit soort opmerkingen van haar dochter of geeft hooguit een vluchtige uitspraak maar doet daar verder niks mee. Toen zij vorige week bij ons was met haar kinderen heb ik wel een strenge blik naar haar dochter geworpen (in de trant van "ik zie je wat jij doet en ik hou je in de gaten") toen zij weer met zulke uitspraken begon, maar dat is eigenlijk niet fijn. Ze hielt toen trouwens wel op.
Wat moet ik hiermee? Gewoon in algemeenheid uitspraken doen? Dochter er op aanspreken? Bespreekbaar maken met mijn vriendin? Of gewoon zorgen dat haar dochter er niet bij is
Ik had laatst een andere vriendin over de vloer met een dochter en daarmee speelde mijn zoontje de hele tijd prima. Ze accepteerden elkaar en elkaars spel. Wat een verademing was dat...
Ik zit met de volgende situatie. Een hele goede vriendin van mij heeft twee kinderen: een meisje en een jongen. De jongen is even oud als mijn zoontje (2,5) en het meisje een paar jaar ouder.
Wanneer haar kinderen bij mij over de vloer komen om te spelen wordt mijn zoontje vaak buiten gesloten, met name door haar dochter. Dochter zegt dingen in de trant van: "Kijk uit, hij mag hier niet komen." "Hij mag niet mee doen." "Hij mag dit niet hebben." Zus en broer vormen dan samen een front. Niet één keer, maar eigenlijk continu in het spel.
Ik vind dit echt heel pijnlijk om te zien en te horen. Het gaat natuurlijk over mijn kind, dus dat voel je wel in je buik. Het liefst zou ik er wat in z'n algemeenheid over willen zeggen, of misschien wel gerichter richting het oudste meisje. Ik heb het gevoel alsof ze altijd in controle wil zijn van het spel en bang is haar broertje te verliezen aan mijn zoontje bij wijze van. Als haar zoontje er alleen is dan gaat het wel beter. De eerste paar minuten wijst hij wel alles af, dus hij zegt overal "nee" op als mijn zoontje iets vraagt. Later ontdooid dat gelukkig wel.
Het punt is dat mijn vriendin dit dus niet hoort en/of er niks mee doet. Ze zegt niks van dit soort opmerkingen van haar dochter of geeft hooguit een vluchtige uitspraak maar doet daar verder niks mee. Toen zij vorige week bij ons was met haar kinderen heb ik wel een strenge blik naar haar dochter geworpen (in de trant van "ik zie je wat jij doet en ik hou je in de gaten") toen zij weer met zulke uitspraken begon, maar dat is eigenlijk niet fijn. Ze hielt toen trouwens wel op.
Wat moet ik hiermee? Gewoon in algemeenheid uitspraken doen? Dochter er op aanspreken? Bespreekbaar maken met mijn vriendin? Of gewoon zorgen dat haar dochter er niet bij is
Ik had laatst een andere vriendin over de vloer met een dochter en daarmee speelde mijn zoontje de hele tijd prima. Ze accepteerden elkaar en elkaars spel. Wat een verademing was dat...