Dochter wil niets van papa weten

A

ANONYMOUS_USERNAME

Mijn dochter (2,5 jaar) is een ontzettend lieve en gehoorzame meid, tenminste zolang ze met mij is. Samen zijn we een hartstikke goed team, maar zodra papa er is, wordt de sfeer heel anders: ze wil niks van hem hebben!
Hij mag haar niet aankleden, niet een knuffel geven, geen eten snijden en van de week was het zelfs zo erg dat ze gewoon 'Nee papa' zei toen hij gewoon van de wc afkwam! Hij deed niks en wilde ook niets van haar. Er zit dus iets helemaal niet goed in de relatie dochter-papa, maar hoe komt dit en wat kunnen we eraan doen?
Papa heeft een periode iets meer toegegeven dan ik, gewoon omdat hij wil dat zij hem ook lief gaat vinden. Maar nu is hij het zo zat om de hele dag 'nee papa' te horen, dat hij besloten heeft heel streng te worden en dit gedrag niet meer te accepteren. Gevolg is wel dat er veel gehuild wordt en ze continu naar mij trekt om getroost te worden.
Ik twijfel of zijn strengheid  goed is voor de relatie. Wordt ze niet bang voor hem?

Ik hoop dat iemand dit herkent en ons tips kan geven, want ik ben nu eigenlijk blij als hij moet overwerken en we dus samen lekker van elkaar kunnen genieten, da's ook niet echt goed voor het familieleven.

Arlena  
 
Hay,

persoonlijk denk ik dat de vader er goed aan doet, om gewoon de dingen te doen met het kind, of ze nu wilt of niet. Ik denk als je als moeder dan toch je kind gaat troosten, of het uiteindelijk toch weer overneemt van de vader, het kind zo telkens weer haar zin krijgt en het nog langer zal gaan duren voordat ze het accepteerd van haar vader.
En één ding......: Het is absoluut niet zielig dat ze daarom huilt. Omdat ook de vader haar kan troosten. Misschien helpt dit je  om in je achterhoofd te houden, daar al snel iets zielig gevonden wordt.

Onze dochter is nu bijna 2, maar ook zij heeft soms even zo'n fase, alhoewel lang niet zo extreem. Maar als haar vader haar naar bed bv wil doen, en ze wil niet en roept mij, dan kom ik expres niet. Een kind moet gewoon leren met beiden om te gaan. Snap dat zoiets voor de vader echt niet leuk is, maar denk dat als zij opeens van de vader veel mag, ook niet de oplossing is. Misschien op korte termijn, maar niet op lange.

Nou.... Pfff.... Erg lang verhaal geworden hihi. Hoop dat je er iets mee kunt!

Gr CJ
 
Hoi Arlena,

Misschien is het een idee om een papa-dag in te voeren.
Bij ons heeft het geholpen als mama er een dag vandoor ging en ze de hele dag aangewezen was op papa. Of papa een dagje alleen  met dochter op pad, bv. naar de Efteling ofzo.

Wat wij ook meestal doen is dat mijn man thuis blijft als ze ziek is. Dan zijn ze helemaal lekker afhankelijk.
En om de beurt naar bed brengen, ongeacht of ze het leuk vindt of niet. En als ze gevallen is, gewoon in de keuken blijven of naar boven lopen en papa laten troosten.

Onze dochter heeft ook zo'n periode gehad, maar na het invoeren van bovenstaande dingen is het voor iedereen veel gezelliger geworden. Ze rent nu ook vaak naar papa als er iets is of gaat lekker met hem knuffelen.

Succes ermee! Het gaat mij ook aan mijn hart om mijn dochter niet te troosten en het aan papa over te laten. Maar je weet ook dat hij net zoveel van haar houdt als jij en dan is het goed en is het dus een kwestie van loslaten.

Groetjes!
 
mijn zoontje wilde eerst ook niets van papa weten, als we naast elkaar liepen mocht hij nieteens de kinderwagen duwen of hem dragen, als ik erbij was mocht ie niks met hem en trok hij volledig naar mij toe.
Hij is nu 15 maanden en het gaat steeds beter.
Papa doet geregeld iets met hem, als ie thuis komt even stoeien en boekjes lezen en op die manier kom ie steeds meer los van mij.
Ik moet me dan ook nergens mee bemoeien want zodra ik me laat horen trekt ie weer naar mij toe.
Ik zou geloof ik ook gewoon eens een dagje weggaan.
Laat ze lekker aankeuvelen met zijn tweetjes, of laat hen samen eens een dagje weggaan, laat ze iets leuks gaan doen, heb jij ook een dagje vrij ga lekker winkelen ofzo of iets anders waar je anders misschien niet zo aan toe komt.
Ik denk zeker dat ook een idee om niet altijd toe te geven als ze om jou vraagt.
Mijn dochter zegt ook weleens dat ze door mama naar bed gebracht wil worden ,maar ik zeg gewoon dat papa dat die dag doet.
Als ze altijd daar haar zin in krijgt is het ook niet goed natuurlijk.
Laat hem in het dagelijkse leven ook leuke dingen met haar doen, in bad stoppen ed.
zo zijn ze samen bezig en versterkt dat vanzelf de band tussen hen twee.
groetjes Martine
 
hoi hoi

hier is het andersom geweest

zodra papa thuis kwam moest kaya niets meer van mij weten pijn in me hart

ik werk niet dus ben de heledag thuis dan ging het super goed maar zodra papa er was of het was weekend nou ik mocht nog geen glas drinken halen voor kaya alles moest papa doen  
 

in het  begin was het wel snoettig iedereen zei ooooooo echt een papas kindje he maar op een geven moment heb ik het geneergd en na drie maandn was het over

we hebben het met cb over gehad en blijkbaar is kaya boos opmij geweest lag in die piriode vaak in het ziekenhuis van wegen me zwangerschap ook
kaya moest in die periode vaak bloedprikken en dat deed ik altijd met hem dus hij zag me gewoon aan voor iemand die vaak bij hem wegging of liet hem pijn doen

op een speelse maniet hebben we het uitgelegd
nu is het eigelijk over

groetjes mariella
 
hallo,

het is niet dat ons zoontje niks van papa of mama moet hebben  maar zodra hij  b.v. een hele dag met één van ons  is geweest dat hij  meer trekt naar diegene die hij dan de hele dag heeft gemist... dus als ik thuiskom van werk dan lijkt het inderdaad of hij dan effe niks van papa wil weten en andersom ook maar na een uur of zo is dat gedrag over en dan speelt en praat hij weer gezellig met zowel  papa als  mama....

groetjes, mama van amir
 
Dank voor alle herkenbare reacties.
Vorig weekend was ik inderdaad een heel weekend weg (IJsland: prachtig land!) en toen was papa ok, maar op het moment dat ik thuiskwam trok ze direct weer helemaal naar mij toe, papa was gewoon weer 'out of the picture'! Dus tijd alleen met papa lijkt gewoon niet te helpen.

Ik vind het inderdaad heel moeilijk om weg te moeten gaan, om hem het troosten te laten doen. Ik kan haar gewoon  niet van me wegduwen als ze tegen me aankruipt om  getroost te worden. Dat voelt zo fout.

Gisteren sprak ik met haar over wie er nou allemaal lief waren. Ik was wel lief, wat  dames van de creche waren lief, maar de enige man die daar werkt was niet lief en ook pappa kreeg  het stempel 'niet lief'. Ik vraag me toch af wat hier de oorzaak van kan zijn. Ze lijkt  zich zoveel beter op haar gemak te voelen bij vrouwen.

groet, arlena
 
 
Oh zo herkenbaar....
Vandaag weer, alles wat papa doet is fout, meteen huilen als hij alleen maar kijkt!

Gelukkig weet ik dat het anders is op het moment dat ik niet in zicht ben; als ik ben werken en papa is thuis dan is papa alles!
Zo ook als opa en oma op passen, dan is opa alles, en als opa weg is dan is oma alles, tot ik weer thuis kom, dan ziet ze ze niet eens meer staan.

Het zal wel een fase zijn, maar zoals papa er moe van wordt om altijd maar nee te moeten horen, zo wordt ik er ook wel eens moe van om altijd maar de troost te kunnen geven....
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan