Docu op net 5 gisteravond

A

ANONYMOUS_USERNAME

Dag lezertjes
Even snel tussen de drukte door.....
Ik heb gisteravond op net 5 een docu gezien over een stel met 2 kinders waarvan de oudste een ziekte had die alleen door hulp van een bloeddonor met hetzelfde bloed genezen zou kunnen worden. De enige optie voor deze mensen was een kindje krijgen met precies dezelfde bloedgroep als hun zoontje. Dit gebeurde dan via IVF. Er werden 14 eitjes bevrucht. Er beleven er toen nog 11 over en tenslotte nog 8 om bevrucht te worden. Dit werd gedaan en deze mensen mochten toen kiezen hoeveel bevr. eitjes ze terug wilden plaatsen. Het werden er 2 want 3 zou tot  een vroeggeboorte kunnen leiden waardoor er nog niet snel genoeg bloed naar hun zoontje kon.  De man zei: laten we er 3 doen, ze kunnen er altijd nog 1 weghalen!!!
Dat wilde zij absoluut niet!!
Later bleek ze zwanger te zijn van 1 kindje na de plaatsing en dat ging allemaal goed.  

Enerzijds kreeg ik hier de rillingen van en anderzijds zou ik ook alles over hebben gehad voor mijn zieke kind. De titel was zelfs: designed babies....
Vooral wat die man zei.....brrr...ze kunnen er altijd nog 1 weghalen...ach ja joh, pfff

Ja, ik wist niet goed wat ik hiermee aan moest. Wie heeft dit nog meer gezien en wat vonden jullie ervan?

Liefs Costa
 
hoi Costa,

Zoals je wel weet heb ik het uiteraard niet gezien, maar wat ik hier lees, krijg ik de rillingen van hoor.

Natuurlijk stel je alles in het werk om je kind te redden, maar waar
blijft de liefde voor je andere kind dan? Een kind als geneesmiddel????
Misschien zie ik het wel verkeerd hoor, kan best, maar joh, net wat je
zegt, zomaar een laten weghalen als het er te veel zijn??? Dat gaat me
toch echt te ver zeg. Af en toe is al het medische een mooi gegeven,
maar soms denk ik ook wel eens dat wij als mens te ver uitschieten met
bepaalde dingen. Ik wil hier niemand pijn mee doen, het is mijn mening,
dus alsjeblieft, dit is geen ruziezoekerij.

Voor mij is een kind nog steeds een Godsgeschenk, dus als er al op zo'n
manier mee omgegaan wordt, wat zijn wij dan voor mensen.

Costa, ik snap je gevoelens hierover.

liefs Hester  



 
Lieve Costa,



ik had er al eerder over gehoord. Het ging om een stel (ik wete niet of
het dezelfde zijn, het was volgens mij in België) dot toch al graag een
derde kind wilde, en als dat kind dan het leven van hun andere kind kon
redden dan was dat mooi meegenomen. De kans dat het om identieke bloed
ging was aanwezig maar zeker niet 100%.



Ik heb ook altijd gemengde gevoelens over dit soort dingen, maar ik
bevind me niet in een dergelijke situatie en denk dat ik dus ook niet
oprecht kan zeggen wat ikw el of niet zou doen.



Dat die man zegt er kan er altijd nog één weggehaald worden. Volgens
mij zeggen sommige mannen wel vaker onnadenkende dingen, die misschien
helemaalniet zo bedoeld zijn.



Maar goed ik vraag me ook af of we steeds verder moeten gaan met onze
wetenschap. Als ik zie hoe we in deze wereld op dingen reageren.
Bijvoorbeeld ons ongeduldige gedrag (oeps nu krijg ik were het zwnager
worden forum over me heen), vraag ik me oprecht af waar we mee bzig
zijn.



Soms denk ik wel eens alles is een test, zelf ben ik ook vrij
ongeduldig van nature en zere planmatig. Misschien heb ik de dingen in
mijn leven mee moeten maken om te leren gaan met die karaktereigenschap
en zo een stuk geduldiger en spontaner worden in de dingen die ik doe.



Ikmoet zeggen dat een aantal dingen van de afgelopen jaren me zeker
hebben doen beseffen dat niets maar dan ook niets te plannen valt.



Wie zei ook al weer: Het leven is wat je gebeurd , terwijl je andere
plannen maakt. Ik weet dat het ooit in een nederlands liedje gebruikt
is, maar was het niet John Lennon die iets dergelijks zei. In ieder
geval het is wel waar.



Kus vor alle meiden hier.

Miep





 
Hoi Costa,

Ik wipte toevallig even langs op 'mijn oude forum' en las je berichtje. Ik heb het inderdaad ook gezien en net als jij sta ik er heel dubbel in. Aan de ene kant begrijp ik maar al te goed dat je als ouders er ALLES aan wilt doen om je kindje te redden.. aan de andere kant begrijp ik de organisatie ook goed die het afkeurde omdat het niet echt etisch was. Toen ik hoorde dat er 8 bevruchte eitjes waren maar er maar 3 geschikt waren,  dan stop je eigenlijk al meteen het leven van 5 kindjes (hoe pril ook) en daarna nog van 1. Net als jij vond ik de opmerking van de vader van, we kunnen er altijd nog 1 weg laten halen erg schokkend (misschien ook omdat ik binnenkort een kindje verwacht en mijn hormonen opspelen). Moeilijke discussie dus. Ik snap die ouders dus wel maar aan de andere kant is het ook wel een wrange gedachte voor het kindje wetende dat het puur op de wereld is gezet om zijn broertje te zetten (wat die ouders ook beweren).

Groetjes F. (33 wkn)
 
Hoi,

Ik heb me nog niet eens zo geergerd aan het feit dat ze een kindje wilden om de oudste te redden. Ze hadden alleen het bloed uit de navelstreng nodig, dus meer gekke dingen hoefden ze niet uit te halen. Maar ik had meer zoiets van: Als de oudste niet ziek was geweest, was dit kindje dan ook geboren? Wilden jullie wel een derde? Ze leken er erg blij mee, maar het enige dat je hoorde was dat het kindje kwam om zijn broer te redden. En waar ik echt een beetje boos om werd was dat er een redelijke kans was dat ook dit kindje die ziekte zou hebben. En dat was pas tot een jaar  NA de geboorte aan te tonen! Dus niks onderzoeken vooraf, gewoon willens en wetens een kind op de wereld zetten! Ik weet niet of ik dat risico aan zou durven. Want als het niet goed gegaan was hadden ze nu 2 zieke kinderen gehad. En wat dan? Weer opnieuw beginnen? Daar kan ik nu echt niet bij.
Jaren terug heb ik ook zo'n documentaire gezien over een gezin waar ze al een zwaar gehandicapt kind hadden. De tweede was gezond. Nu wilden ze graag een derde omdat het zo leuk was voor de tweede! Maar de handicap was pas te ontdekken na de geboorte. Dan werd er een hersenscan gemaakt, en wisten ze of alles goed was. Dus, kindje geboren en gelijk naar het ziekenhuis. Gelukkig was alles goed. Maar ik heb me toch zitten brullen! Ik snap hun angst heel goed. Wij kunnen ook een gehandicapt kindje krijgen. Maar dat is aan te tonen, en ook is het risico verminderd door het slikken van foliumzuur. Zulke risico's als de mensen uit mijn verhaal zou ik niet nemen. Misschien omdat ik weet hoe het is om een gehandicapte zus te hebben. Want hoe mijn ouders ook hun best gedaan hebben, ik kwam altijd wat tekort aan aandacht. Dat is niet erg hoor! Maar ik was gedwongen om eerder zelfstandig te zijn, en had mijn ouders al vlot niet meer nodig voor een hoop dingen. Ook heb ik daardoor een heel andere band met mijn ouders. Veel minder hecht als bij mijn vriendinnen. Maar ik vind het geen probleem. Maar daardoor kijk ik wel anders aan tegen dit soort beslissingen.

Groetjes, Kat

PS: sorry voor het lange verhaal.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan