hallo, ik lees hier en daar een verhaal op het forum en wil hiermee mijn eigen verhaal doen.
onze zoon is inmiddels 9 maanden, ik werkte voor de bevalling via een uitzendburo, nu hoefde ik niet terug te komen. ik solliciteren, niet aangenomen, wel aangenomen, moedertje is wel lastig... wat als je kind ziek is etc. etc.
goed, ik begin straks aan een baan voor 2 dagen, of ik er zin in heb, ik kijk altijd de kat uit de boom en we zullen zien... maar waar ik moeite mee heb is dat mijn schoonmoeder staat te springen en te juichen!
ik moet werken omdat we het anders financieel niet redden maar het gaat zo tegen de natuur in vind ik, vrouwen zijn om te zorgen, mannen om te jagen, klinkt ouderwets maar zo denk ik er nu eenmaal over... ik ben jaloers om mijn schoonmoeder, die kan me wel wegkijken... haha... beetje overdreven en misschien is het een natuurlijk proces en voel ik me straks veel meer moeder en een leukere partner en vriendin etc. maar toch, ik ga mijn zoon zo verschrikkelijk missen, ik moet hem nu al loslaten!
X
onze zoon is inmiddels 9 maanden, ik werkte voor de bevalling via een uitzendburo, nu hoefde ik niet terug te komen. ik solliciteren, niet aangenomen, wel aangenomen, moedertje is wel lastig... wat als je kind ziek is etc. etc.
goed, ik begin straks aan een baan voor 2 dagen, of ik er zin in heb, ik kijk altijd de kat uit de boom en we zullen zien... maar waar ik moeite mee heb is dat mijn schoonmoeder staat te springen en te juichen!
ik moet werken omdat we het anders financieel niet redden maar het gaat zo tegen de natuur in vind ik, vrouwen zijn om te zorgen, mannen om te jagen, klinkt ouderwets maar zo denk ik er nu eenmaal over... ik ben jaloers om mijn schoonmoeder, die kan me wel wegkijken... haha... beetje overdreven en misschien is het een natuurlijk proces en voel ik me straks veel meer moeder en een leukere partner en vriendin etc. maar toch, ik ga mijn zoon zo verschrikkelijk missen, ik moet hem nu al loslaten!
X