donkere wolken

hallo allemal,
ik ben net terug van vakantie. Ik ben twee weken in Frankrijk geweest en het was heerlijk, tot dinsdag van de laatste week. Ik werd ongi(twee dagen te vroeg) en ik baalde echt enorm. Voor mij waren er alleen maar donkere wolken te zien in plaats van de zonneschijn. We waren met een stel vrienden (we hebben beiden twee kinderen in dezelfde leeftijd) en ik kon natuurlijk niet de sfeer voor iedereen verpesten. Maar ik kon wel janken!
Ik ga mee steeds meer beseffen dat mijn grootste wens zeer waarschijnlijk niet gaat uitkomen: Een derde kindje. We zijn nu al twee jaar bezig en ik weet niet of ik nog veel langer de teleurstelling, elke maand weer, aan kan.
Van tevoren hebben we afgesproken dat het op een natuurlijke manier zou moeten gebeuren, we wilden niet het medische circuit in. Dus dat is geen optie.
We hebben twee gezonde kinderen en daar zijn we heel erg gelukkig mee, maar voor mijn gevoel is mijn gezinnetje nog niet compleet, en wordt het waarschijnlijk ook niet.......

Een sombere Els
 
Hi Els,

Ik kan het niet nalaten om even te reageren op je bericht.

Ik merk dat ik jouw bericht over het verlangen naar een derde kind met gemengde gevoelens lees. Enerzijds met een gevoel van begrip, maar anderzijds kan ik er toch niet helemaal inkomen.

Ik merk dat ik stiekum de neiging heb te denken: meid, je hebt toch al twee kinderen? Wees blij!

Maar tegelijkertijd herken ik mezelf volledig in je verhaal als je je verlangen omschrijft: het voelt waarschijnlijk hetzelfde als het verlangen naar een eerste kind.

Het klinkt misschien gek, maar dat ik er niet helemaal kan inkomen, ondanks je herkenbare beschrijving van het gemis van een kind, zal overeenkomen met de mensen die mij raar aankijken als ik zeg dat ik verlang naar een eerste kind, depri ben over mijn ongi's en soms een oorverdovende stilte in mij ervaar... Zij maken dan opmerkingen van hetzelfde kaliber als de gedachte die ik hierboven omschreef: Meid, je hebt toch alles wat je hartje begeerd?

Noem het een tekort aan inlevingsvermogen of onnadenkendheid, maar dat dit de oorzaak is van het gevoel op een eiland te zitten met je verlangen, is wel duidelijk.

Zo zie je maar weer hoe makkelijk het is in een valkuil te stappen en andermans gevoel te bagatelliseren...

Hoop dat je wens uitkomt,

liefs
Lara

 
Hoi Lara, ik kan me voorstellen dat mijn verlangen naar een derde kindje sommigen in het verkeerde keelgat schiet omdat er een heleboel hier zijn die nog geen kindje hebben. Dat besef ik me heel goed. Maar je moet van mij aannemen dat ik ontzettend dankbaar ben dat ik al twee kindjes heb mogen krijgen, en ik ben dolgelukkig met ze. Ik heb alleen nog steeds het verlangen naar een derde kindje, zonder wat af te doen aan mijn twee andere wondertjes.En het verlangen is inderdaad net zo sterk als het verlangen naar je eerste kindje.
 
Terug
Bovenaan