Ik zal nooit meer roepen dat iets mij niet kan overkomen. Vanochtend had ik lekker gewandeld met Nova. Bij thuiskomst pap gegeten en daarna naar boven. De laatste dagen tuk ik vaak even samen met haar een half uurtje, omdat de warmte mij ook aardig moe maakt. Ik leg haar dus op ons grote bed (in de breedte) en ze dommelt meteen weg. Ik denk, gooi er nog effe snel een wasje in. De badkamer zit naast onze kamer, dus elke halve minuut steek ik mijn hoofd om de hoek van de deur om te checken of alles nog goed is. Elke keer lag ze lekker te dommelen. De zoveelste keer dat ik binnenloop zie ik haar zo van bed afvallen. Zo plat op d'r buikje. Ik dacht dat ik gek werd. Ik weet niet wie het hardst huilde... Allebei gelukkig vooral van de schrik. Ik heb meteen haar papa gebeld, die was in vijf minuten thuis. Na een heleboel rondjes lopen, troosten, liedjes zingen en knuffelen heb ik de dokter gebeld. Eerst had ik trouwens nog alles gecheckt. Ze reageerde goed, volgde d'r speeltje met d'r ogen en hoofdje en pakte het met beide handjes aan. Ook heb ik zachtjes op haar buikje gedrukt maar ze gaf geen krimp.
Vanmiddag heeft ze wel langer geslapen dan normaal, toch beetje van de schrik. Maar nu ligt ze (eindelijk) lekker te slapen en heeft dus goddank nergens last van.
Zijn er meer mama's die dit wel eens hebben meegemaakt? En had je kindje er later nog last van? Waar kan ik het beste op letten buiten spugen en sufheid??
Ik voel me nu echt een domme mama... Zal wel weer over gaan. Maar dat dit nu net mij weer moet gebeuren. Ze is zo watervlug, onvoorstelbaar. Ze lag notabene haast te slapen!! En binnen de minuut lag ze op de grond. Ik ben me echt wild geschrokken.
Zo, moest het effe kwijt. Ik ga er gewoon vanuit dat er niets aan de hand is (zei de dokter ook, dat die kleintjes heel veel kunnen hebben...). Maar het blijft je kindje die je zo van haast een meter hoog naar beneden ziet vallen en je kan niets doen!!! Ik vergeet dit vast nooit meer. En ik laat haar ook noooit meer alleen op bed liggen.
Iris
Vanmiddag heeft ze wel langer geslapen dan normaal, toch beetje van de schrik. Maar nu ligt ze (eindelijk) lekker te slapen en heeft dus goddank nergens last van.
Zijn er meer mama's die dit wel eens hebben meegemaakt? En had je kindje er later nog last van? Waar kan ik het beste op letten buiten spugen en sufheid??
Ik voel me nu echt een domme mama... Zal wel weer over gaan. Maar dat dit nu net mij weer moet gebeuren. Ze is zo watervlug, onvoorstelbaar. Ze lag notabene haast te slapen!! En binnen de minuut lag ze op de grond. Ik ben me echt wild geschrokken.
Zo, moest het effe kwijt. Ik ga er gewoon vanuit dat er niets aan de hand is (zei de dokter ook, dat die kleintjes heel veel kunnen hebben...). Maar het blijft je kindje die je zo van haast een meter hoog naar beneden ziet vallen en je kan niets doen!!! Ik vergeet dit vast nooit meer. En ik laat haar ook noooit meer alleen op bed liggen.
Iris