doodop...

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hi dames,

zo ff van me af schrijven want ik zie het allemaal niet meer zitten..
ik ben zwanger van de 2e (de eerste  is inmiddels net 4 geworden) en dat is nogal een druk mannetje met een hele grote mond  en een  sterk karaktertje..ik werk zelf in de kinderopvang dus ik ben wel wat gewend maar nu rijst het de pan uit...
hij is echt niet te doen, en daar zit ik dan 4 weken mee, ook als ik iets gezelligs plan loopt hij continue te klieren, ik wordt er doodmoe van.
s'Avonds ben ik gewoon helemaal gevloerd en heeft mijn man niets aan me.
Nu vandaag is de boel echt fout gegaan en ik ben er gewoon verdrietig om.
Helaas heb ik ook geen mensen met kinderen om mij heen dat mijn zoontje daar eens kan spelen zodat ik ff vrij heb en kan relaxen.
Het lijkt wel alsof hij het leuk vindt om mij aan het werk te zetten, hij zoekt gewoon dingen om uit te vreten dan wel niet om mij te laten doen... het is zo vermoeiend...
iedere dag strijd en het wordt alleen maar erger..
Het zal wel weer overgaan....hoop ik...hopelijk is de vakantie gauw over en ik kijk al uit naar het eind, dan heb ik rust als hij op school zit...
sorry hoor meiden dat ik zo zit te klagen maar ik zit er even doorheen....

groetjes san

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo San,
Kleuters kunnen af en toe erug vermoeiend zijn, en ze hebben goed in de gaten dat je het even niet zo trekt allemaal, en zullen dat gelijk uitbuiten, hun grenzen gaan verleggen enzo.
Meestal maakt dit het er niet gezelliger op.
Je zal toch even op je strepen moeten gaan staan en hem wat kort houden, niet overal z'n zin in geven enzo. Dit is vaak wel erg vermoeiend maar daarna zie je toch dat het weer beter gaat,dan weten ze weer waar ze aan toe zijn.
En als ie niet wil luisteren of erg stout is gewoon op de gang zetten en hem negeren.
Hopelijk voor jou gaat het snel weer beter,en word de vacantie toch nog gezellig.
Veel succes,
Dees

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi San,

Ik herken erg veel uit je verhaal. Hier loopt ook zo'n kwallebal van 3,5 rond (en toch hou ik van haar ondanks...) begint 'sochtends al met het opstaan!! Ze mag niet in de kledingkast komen dus hebben we enige tijd geleden bovenaan een haakje gemaakt (bleef die kleren opvouwen grrr) zodat ze de kast niet meer open kon krijgen. Nou daar heeft het dametje een oplossing voor gevonden. Ze pakt een schoen of laars, gaat op het eind van haar bed staan en wipt zo het haakt ervan af en gaat zich heerlijk aankleden. MAAR het is een meisje dus ja dan moet je wel ieder kleding stuk passen! Het ontbijt gaat redelijk tot goed (hopen dat dat zo blijft) de enige discussie die we dan hebben is dat zij chocomelk wil en ik zeg dat ze melk krijgt maar dat valt nog mee en dan begint de dag pas echt. Overal om zeuren dreinen huilen klagen etc nis is goed of het deugt niet. Nu kan ik me daar redelijk goed voor afsluiten maar af en toe gaat het zo kriebelen. Boodschappen doen is helemaal een ramp want we de winkel nog niet in of mevrouw begint al ik wil een karretje als ze zo'n ding heeft lijkt het super wel een racebaan en er zijn ook van die heerlijke verstop plekjes. Dus tegenwoordig moet ze in de buggie maarja dan is het brullen uiteraard met een scheldtornado toe. Ze mag nooit wat, mama is stom, ze zoekt wel een andere mama en noem maar op. Avond eten weigert ze 9 op de 10 keer. Als ze dan naar bed gaat komt ze er maar een keer of 5 uit met allerlei smoesjes om na een flink dreigement toch maar eieren voor d'r geld te kiezen en te gaan slapen. Op naar de volgende dag zucht...
Het onverstelbare is dat ze ook zo heerlijk kan zitten spelen maar zodra ik maar even beweeg hup dan gaat ze weer.
Of te wel tis hier ook heerlijk gezellig ik blijf maar vast houden aan het feit dat het ooit over gaat en dit ook een fase is en ondertussen is mijn regel wet ookal zou een rolletje behang af en toe heerlijk zijn.

Succes ermee en een schrale troost tis niet alleen bij jou.

Groetjes Anja.