Wat ik me afvraag: zijn er meer moeders hier op het forum, die door de week alleen zijn met hun spruit, door het werk van hun partner. In mijn geval werkt mijn man, Jasper (wat klinkt dat toch altijd tuttig) bij defensie en is dus vaak weg. Nu heb ik nog 1 kindje (rohan 5 maanden) en gaat het nog prima. Maarrrrr ik wil het niet bij 1 kindje laten dus: zijn er moeders op het forum met meerdere kinderen en een man van huis? Hoe doen jullie dat? Waar loop je tegen aan?
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
door de week alleen
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
hallo,
Ik zie nu pas je berichtje, anders had ik wel eerder gereageerd. Ik ben niet zozeer doordeweeks alleen, maar wel 6 weken achter elkaar. Mijn man Maarten is zeevarende, en steeds 6 weken weg, en daarna 6 weken thuis.
Ons zoontje Jesse is nu 13 maanden oud, en ik ben 37 wk zwanger van de tweede. Ik kan ook erg onzeker zijn over de toekomst, met twee hele jonge kindjes thuis, zijn 6 weken wel lang. gelukkig heeft mijn moeder 1 vaste oppasdag, en die dag heb ik dan ook helemaal voor mezelf. Ik hoef dan van mezelf geen huishoudelijke dingen te doen, maar mag lekker op de bank liggen met een boek, shoppen, of nu ik weer zwanger ben gebruik ik die tijd om bij te sapen. Die ene dag heb ik echt nodig hoor!
we hebben er bewust voor gekozen dat ik de eerste jaren van de kids niet zou werken (eigenlijk was de hoofdreden dat ik gewoon niks van mijn kind wil missen, en zelf de opvoeding wil doen omdat ik dit zo leuk vind. niet omdat we denken dat een kdv slecht zou zijn, ik werkte zelf ook op een kdv.) Zo is er voor jesse wel een stabiele situatie thuis.
Je vraagt waar mensen tegenaanlopen als ze twee kinderen hebben en doordeweeks alleen zijn. Ik kan daar (nog) geen antwoord op geven omdat ik nu nog maar één kind heb. Maar natuurlijk zijn er nu ook dingen waar ik moeite mee heb/tegenaanloop, en dat zal denk ik straks gewoon verterkt worden.
Een vn die dingen is ziekte. als jesse ziek is, of ik, dan is het wel even zwaar om er alleen voor te staan. Gelukkig heb ik dan weer die lieve en onmisbare moeder die dan soms komt logeren om een nacht over te nemen, of 's ochtends Jesse uit bed haalt, zodat ik even kan slapen tot zij om een uur of 10 naar haar werk moet.
Een ander punt is voor ons de eerste tijd dat maarten thuis is. dan moeten we allemaal weer even wennen aan het met zijn drieen zijn. ik heb met jesse een heel ritme en gang van zaken opgebouwd, met onze gewoontes en vaste rituelen, en daar stroom je na 6 weken niet zomaar even in. dat weten we nu ondertussen, en houden die eerste week wat meer rekening met elkaar.
Bij jou is de situatie natuurlijk anders, en ik heb daar geen ervaring mee. ik begrijp uit je verhaal dat hij ook niet altijd weg is doordeweeks?
maar ik weet wel wat het is om er gedeeltelijk alleen voor te staan, en hoewe het soms dus behoorlijk pittig kan zijn, heb ik ook gemerkt dat het prima te doen is. samen met je kind kom je in een ritme en naarmate hij ouder wordt wordt het steeds iets makkelijker. ik zie soms echt wel op tegen de eerste keer dat ik straks met twee kids thuisblijf voor 6 weken. maar ik weet dat er heel wat moeders zijn die het helemaal alleen moeten doen, en die redden het ook. dat hou ik mezelf voor op moelijke momenten.
mijn grote angst op dit moment is eigenlijk dat ik onverwacht een keizersnede moet en daar door een tijd niet mag en kan tillen, terwijl maarten 3 weken na de bevalling wel gewoon weer weg gaat... ze zeggen dat heet herstel wel 6 weken duurt...
Ik hoor altijd dat de overgang van geen naar één kind veel groter is dan de overgang van één naar twee. Ik zie de toekomst wel positief in, en verwacht dat als ik het met éen kind redt, dat het met twee ook wel moet lukken. Jesse slaapt de nachten al goed door (tenzij hij ziek is dus..) en ik kan die nachten dus alle aandacht geven aan het voeden van de baby. Jesse vermaakt zich overrdag ook redelijk zelf, dus ik hoop dat hij ook niet jaloers is als ik de baby voedt. we zien wel hoe het loopt.
mijn tip voor jou: als jullie echt graag een tweede willen, dan zou ik dat zeker proberen. wat je goed moet afwegen is denk ik meer de timing (mijn ervaring is trouwens dat kinderen zich niet laten plannen, maar dat ter zijde). Je kan bijvoorbeeld wachten tot je zoontje redelijk zelfstandig is, wat betreft verzorging: aankleden eten enzo zelf kunnen doen. dan heb je letterlijk meer handen vrij voor je nieuwe baby. je kan bijvoorbeeld ook wachten tot de oudste naar school gaat, en je op die mannier weer wat vrijheid hebt. mijn eigen overweging om ze zo snel op elkaar te hebben is dat ik dan relatief korte tijd in de luiers zit, en het nu wel wat drukker is, maar dat dat ook sneller voorbij is. daarnaast moesten we op jesse hheel lang wachten, en vonden we het heel tegennatuurlijk voelen om de tweede, die we zeker weten wel wilden, in eerste instantie tegen te houden dmv voorbehoedsmiddelen.
ik wens je veel sterkte met je keuze, en natuurlijk ook met je kleine die je hebt.
suc6!
sil
37+4 zwanger van de tweede
Ik zie nu pas je berichtje, anders had ik wel eerder gereageerd. Ik ben niet zozeer doordeweeks alleen, maar wel 6 weken achter elkaar. Mijn man Maarten is zeevarende, en steeds 6 weken weg, en daarna 6 weken thuis.
Ons zoontje Jesse is nu 13 maanden oud, en ik ben 37 wk zwanger van de tweede. Ik kan ook erg onzeker zijn over de toekomst, met twee hele jonge kindjes thuis, zijn 6 weken wel lang. gelukkig heeft mijn moeder 1 vaste oppasdag, en die dag heb ik dan ook helemaal voor mezelf. Ik hoef dan van mezelf geen huishoudelijke dingen te doen, maar mag lekker op de bank liggen met een boek, shoppen, of nu ik weer zwanger ben gebruik ik die tijd om bij te sapen. Die ene dag heb ik echt nodig hoor!
we hebben er bewust voor gekozen dat ik de eerste jaren van de kids niet zou werken (eigenlijk was de hoofdreden dat ik gewoon niks van mijn kind wil missen, en zelf de opvoeding wil doen omdat ik dit zo leuk vind. niet omdat we denken dat een kdv slecht zou zijn, ik werkte zelf ook op een kdv.) Zo is er voor jesse wel een stabiele situatie thuis.
Je vraagt waar mensen tegenaanlopen als ze twee kinderen hebben en doordeweeks alleen zijn. Ik kan daar (nog) geen antwoord op geven omdat ik nu nog maar één kind heb. Maar natuurlijk zijn er nu ook dingen waar ik moeite mee heb/tegenaanloop, en dat zal denk ik straks gewoon verterkt worden.
Een vn die dingen is ziekte. als jesse ziek is, of ik, dan is het wel even zwaar om er alleen voor te staan. Gelukkig heb ik dan weer die lieve en onmisbare moeder die dan soms komt logeren om een nacht over te nemen, of 's ochtends Jesse uit bed haalt, zodat ik even kan slapen tot zij om een uur of 10 naar haar werk moet.
Een ander punt is voor ons de eerste tijd dat maarten thuis is. dan moeten we allemaal weer even wennen aan het met zijn drieen zijn. ik heb met jesse een heel ritme en gang van zaken opgebouwd, met onze gewoontes en vaste rituelen, en daar stroom je na 6 weken niet zomaar even in. dat weten we nu ondertussen, en houden die eerste week wat meer rekening met elkaar.
Bij jou is de situatie natuurlijk anders, en ik heb daar geen ervaring mee. ik begrijp uit je verhaal dat hij ook niet altijd weg is doordeweeks?
maar ik weet wel wat het is om er gedeeltelijk alleen voor te staan, en hoewe het soms dus behoorlijk pittig kan zijn, heb ik ook gemerkt dat het prima te doen is. samen met je kind kom je in een ritme en naarmate hij ouder wordt wordt het steeds iets makkelijker. ik zie soms echt wel op tegen de eerste keer dat ik straks met twee kids thuisblijf voor 6 weken. maar ik weet dat er heel wat moeders zijn die het helemaal alleen moeten doen, en die redden het ook. dat hou ik mezelf voor op moelijke momenten.
mijn grote angst op dit moment is eigenlijk dat ik onverwacht een keizersnede moet en daar door een tijd niet mag en kan tillen, terwijl maarten 3 weken na de bevalling wel gewoon weer weg gaat... ze zeggen dat heet herstel wel 6 weken duurt...
Ik hoor altijd dat de overgang van geen naar één kind veel groter is dan de overgang van één naar twee. Ik zie de toekomst wel positief in, en verwacht dat als ik het met éen kind redt, dat het met twee ook wel moet lukken. Jesse slaapt de nachten al goed door (tenzij hij ziek is dus..) en ik kan die nachten dus alle aandacht geven aan het voeden van de baby. Jesse vermaakt zich overrdag ook redelijk zelf, dus ik hoop dat hij ook niet jaloers is als ik de baby voedt. we zien wel hoe het loopt.
mijn tip voor jou: als jullie echt graag een tweede willen, dan zou ik dat zeker proberen. wat je goed moet afwegen is denk ik meer de timing (mijn ervaring is trouwens dat kinderen zich niet laten plannen, maar dat ter zijde). Je kan bijvoorbeeld wachten tot je zoontje redelijk zelfstandig is, wat betreft verzorging: aankleden eten enzo zelf kunnen doen. dan heb je letterlijk meer handen vrij voor je nieuwe baby. je kan bijvoorbeeld ook wachten tot de oudste naar school gaat, en je op die mannier weer wat vrijheid hebt. mijn eigen overweging om ze zo snel op elkaar te hebben is dat ik dan relatief korte tijd in de luiers zit, en het nu wel wat drukker is, maar dat dat ook sneller voorbij is. daarnaast moesten we op jesse hheel lang wachten, en vonden we het heel tegennatuurlijk voelen om de tweede, die we zeker weten wel wilden, in eerste instantie tegen te houden dmv voorbehoedsmiddelen.
ik wens je veel sterkte met je keuze, en natuurlijk ook met je kleine die je hebt.
suc6!
sil
37+4 zwanger van de tweede