Down Syndroom

A

ANONYMOUS_USERNAME

Een vriendin van mij is net bevallen van een prachtige zoon.......wel had ze 3 liter bloed verloren en moest met spoed naar het ziekenhuis. Toen ze uit de ok kwam kregen ze van kinderarts te horen dat hun zoon vermoedelijk Down Syndroom heeft.
Voor hen maakt het niets uit......het is hun zoon en houden van hen. Twee dagen later kregen ze te horen dat hun zoon inderdaad Down heeft......maar ze hadden het al geaccepteerd. Ze gaan er zo fantastisch mee om. Ik heb al paar keer met hun gesproken. En ze zijn alleen maar trotse en blije ouders.
Ik ben zo trots op hen hoe zij ermee omgaan......en wil het gewoon even kwijt. Ik heb namelijk ook andere verhalen gehoord....dat ouders hun kind niet willen zien en er heel veel moeite hebben om ermee om te gaan. Want je toekomstbeeld van je kind verandert helemaal.

groetjes Chantal

 
Hoi,
Super dat je trots bent op je vriendin en dat je laat weten dat het ook positief kan zijn. Wij hebben zelf een zoon met Downsyndroom, van 4 jan 2005, en wij zijn ook heel erg blij en trots. Inderdaad je wereld staat opz'n kop als je het niet verwacht en zo ineens na de geboorte hoort. Er  kunnen  veel medische complicaties optreden die het heel moeilijk maken om er meteen vanaf het begin goed mee om te kunnen gaan. Maar het zijn heerlijke mensjes, ik kan niet anders zeggen dat jasper iets heel ontwapenends heeft naar andere mensen toe en ik denk dat de mensen in onze omgeving heel veel van hem en ons leren. Het is net als ieder ander kind een groots bezit en downkindjes kunnen zich prima ontwikkelen, het duurt alleen iets langer, maar met de juiste positieve energie en houding van ouders en omgeving kan het kind een ontzetten mooi leven hebben en iedereen die het kind kent. Ik zeg steeds maar: we hebben het een plekje gegeven en er is pas sprake van acceptatie als je weet wat je precies moet leren accepteren, dat komt met de tijd en zo door de maanden heen hebben we een paar van die stapjes moeten nemen maar allemaal met een enorm gevoel van trots naar die kleine man, die het geweldig doet. Bovendien zijn onze familie en vrienden goud waard, dus ik denk dat je heel veel positieve steun voor je vriendin bent door zo trots te zijn, volhouden! We staan zelf in de ouders van nu van nov 2005, als je zin hebt moet je dat maar eens lezen.

groet Marjan
 
En zo kan het dus ook. Heel goed meiden, toppie!
Ik heb een gezonde zoon gekregen, maar ik heb altijd gezegd en dat geldt nog steeds voor de toekomst: "Ik laat mijn kindje NOOIT weghalen mochten we erachter komen dat het kindje iets mankeert." Mensen begrijpen mij vaak niet en denken dat zo'n kind geen toekomst heeft in deze maatschappij.
Ik vind dat niet een toonbeeld van LIEFDE als je  je kind weg laat halen, omdat  hij/zij het syndroom van Down schijnt te hebben.

Ik denk dat alles een reden heeft. Mocht het jou overkomen dat zo'n kindje in jouw gezin terecht komt, ben je er kenbaar sterk genoeg voor om dat aan te kunnen.
Natuurlijk zul je heus een traan laten bij het krijgen van zulk nieuws, maar daarna krijg je weer de kracht om door te gaan. Mensen zijn sterker dan ze zelf denken.
Ik vind het jammer dat mensen zo vooroordelend zijn over die kindjes. Ze zijn zo puur.

Ik merk aan sommige mensen die wel een gezond kindje hebben dat als vanzelfsprekend beschouwen dat vind ik jammer. Een kind is zoiets speciaals ongeacht hoe hij of zij ook is. Elk kindje is uniek!

Het geeft mij juist een trots gevoel over jullie om in jullie berichtjes te lezen dat er nog wel mensen positief mee omgaan. Ga zo door.

Wendela
 
hallo
Mijn zoontje nu 1 jaar lag tijdens de zwangerschap in een stuitligging en tijdens de 20 wkn echo konden ze zijn ruggegraat niet zien hij lag namelijk met zijn rug tegen die van mij aan en de verpleegkundige van het ziekenhuis vond dit erg jammer en   heeft een nieuwe afspraak gemaakt en ook op deze afspraak voor de echo lag in de stuit en zeiden dat ze niet konden controleren of het kindje "gezond"was of niet waarop mijn antwoord en die van mijn man het maakt ons niet uit of het wel of niet gezond is het kindje is erg welkom. Met dat wij dat zeiden keek ze ons toch aan van of wij wel goed bij ons hoofd waren. Wij hebben allemaal wel het liefst een gezond kindje maar als er iets mis mee is is het ook bij ons erg welkom het zal wel wennen zijn maar dat heb je  er toch wel voor over niet dan. Uiteindelijk hebben we een keizersnee gekregen omdat onze zoon steeds in de stuit lag maar hij is wel gezond maar als dat niet het geval was geweest waren we net zo trots op hem geweest als nu.
Vaak als ik een kindje zie met het downsyndroom "speel of praat" ik wel ertegen en dat waarderen de moeders ook erg dat je met ze omgaat ook al zijn ze anders.
Ik vind het erg knap van moeders die dit mee maken en vind het erg goed hoe ze ermee omgaan echt een lintje waard
groetjes en veel plezier met de kleintjes
 
Hoi,

Aller eerst wil ik zeggen dat ik enorm veel respect heb voor de mensen die het zo goed kunnen accepteren als hun kindje down syndroom hebben!
Ikzelf werk met verstandelijk gehandicapten en heb echt elke vorm en elk niveau gezien en naar de hand daarvan heb ik besloten als ik erachter kom tijdens mijn zwangerschap dat het kindje niet in orde is ik het wel weg laat halen!
En dat zal niet zijn omdat ik geen liefde zal hebben voor het kind want ik weet zeker dat ik dat wel zal hebben en er alles aan zal doen om het goed op te laten groeien. Maar zoals ik al zei ik heb elk niveau gezien en ik wil niet dat mijn kindje er als een kasplantje bij zal komen te zitten en geen zinvol iets in het leven heeft behalve te ademen! Ik vind het egoïstisch van mezelf als ik zo'n kind wel te wereld zal laten komen!

Meeste mensen denken dat down sydroom en verstandelijke handicap alleen maar lachen en vrolijk zijn is, maar het kan ook heel anders zijn! Ze kunnen onwijs driftig zijn en soms als het echt uit de hand loopt plat gespoten worden (om het maar even grof te zeggen) en vervolgens in een time out gezet worden! En dat zou ik echt niet voor me kind willen!!!

Maar dat is mijn mening...
Maar zoals ik al zei ik heb respect voor de mensen die het wel doen hoor, ik zal het nooit uit hun hoofd praten, maar ik vind wel dat ze de voors en tegens tegen elkaar af moeten wegen om tot een goed oordeel te kunnen komen!

Groetjes Saskia mv Lisette (17-2-2005)
 
Toch fijn al jullie reacties. En zoals Saskia ook heeft gezegd zijn er natuurlijk ook de vervelende kanten. En natuurlijk weet je nooit hoe je kind zal ontwikkelen.Dat is afwachten. Dat weten ouders van een normaal gezond kindje natuurlijk ook niet. Maar bij een kindje van Down of bij andere afwijkinge of bepaalde ziektes heb je een onzekere factor erbij.
En wat doe je als je tijdens je zwangerschap ontdekt dat je kindje een afwijking hebt....?? Dat is natuurlijk weer afhankelijk van wat het kindje heeft. Ik ben in ieder geval dankbaar dat ik nooit daar heb over hoeven nadenken. En waarschijnlijk ook nooit hoef. Ons gezin met 2 kinderen is compleet. En we verwachten niet dat er een 3e komt. Maar ja, dat weet je nooit, zoals paar keer is gebleken in onze vriendenkring.
Ik heb veel respect en leef mee met de ouders die wel hierover moeten beslissen.

Mijn vrienden wisten niet dat ze een kindje met Down zouden krijgen. Ze zitten niet in de risisogroep. Ik bedoel 36 jaar of ouder. Dus er is nooit een test gedaan. En maar 1 echo gehad.
Het gaat trouwens goed met ze. Hun zoontje is nu 3 wken oud. En hij drinkt en groeit goed. En ze krijgen veel lieve reacties. En hun famlie steunt en zal hen steunen.

Bedankt, groetjes
Chantal
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan