DRAAGMOEDER

A

ANONYMOUS_USERNAME

HI!

Ik vroeg mij af of iemand ervaring heeft met draagmoederschap of iemand kennen die daar ervaring mee hebben.

Het nichtje van mijn man heeft door kanker haar baarmoeder verloren en ik heb nu aangeboden om over een paar jaar de draagmoeder te zijn voor hun kind als dit natuurlijk lukt en haar eicellen nog goed genoeg zijn. Mijn man heeft hier wel enige moeite mee maar ik sta er 100% achter. Dit is hun enige manier om een kind te krijgen, door haar ziekte komt ze ook niet aan merking voor adoptie.
Het lijkt mij heel bijzonder om dit voor hun te doen.

gr
Marielle
 
Jeetje, wat een stap zeg!
Dit zijn altijd van die ethische kwesties, waar je volgens mij nooit uit komt, maar waar je het met de betrokkenen wel goed over moet hebben.
Het moet ook geen impulsbeslissing zijn (dit zeg ik in het algemeen, ik weet niet of dit bij jou ook zo is). Verder is het wel mooi dat het kan en dat je ze er mee kan helpen.

Ik vind het wel knap dat je dit kan. Ik kan het niet hoor, het lijkt me zo moeilijk om het kindje als het geboren is te moeten 'afgeven' aan de biologische ouders.
Je hebt het kindje dan toch 9 maanden mogen dragen en een soort van band opgebouwd.
Dus ik kan het niet, maar wel goed dat er mensen zijn die denken (je weet het nl nooit zeker totdat je het zelf een keer gedaan hebt) dat ze het wel aankunnen.

Wat ik wel vind is dat allebei de ouderechtparen, dus ook je man!, er volledig achter moeten staan. Het heeft nl ook een grote impact op zijn leven.

Dus, succes...

Jeske
 
Toen ze ziek werd en bleek dat alles eruit moest heb ik meteen gedacht dat ik haar zou kunnen helpen. Mijn man staat nu ook achter mijn beslissing (dus nu onze beslissing), hij is gewoon bang voor complicaties.
We hebben afgelopen weekend alleen kenbaar gemaakt aan hun dat we open staan voor draagmoederschap. We zullen nog heel veel moeten praten voordat we uiteindelijk de stap zullen nemen. Wel heb ik aangegeven dat beide onze kinderen naar school moeten gaan zodat ik zeker weet dat ik mijn rust kan nemen en dat ik mijn eigen kinderen niet hoef te tillen tijdens de zwangerschap ivm bekkenklachten. Dit zou dus op z'n vroegst pas over 2,5 jaar zijn. Gelukkig is zij nog in de twintig en ik pas 34 dus we hebben de tijd.
Ik zou geen moeite hebben om de baby af te staan omdat ik weet dat het niet mijn kind is en ik weet hoe liefdevol zij zijn. ik ben heel rationeel anders zou ik dit niet kunnen doen.

Maar de komende maanden moet het nichtje eerst aansterken want ze is  nog herstellende   van de chemo en dan praten we verder. Maar het feit dat ze nu weet dat iemand draagmoeder voor haar zou willen zijn geeft haar al zoveel rust.

We wachten dus voorlopig even af!

x
Marielle
 

Hier log ik even voor in...

Ik lees dit echt met tranen over mijn wangen, wil je alleen maar even zeggen Petje af!! Ook ik zou dit absoluut niet kunnen, emotioneel dan , dit weet ik echt zeker! Maar dat er mensen bestaan die dit wel kunnen en doen vind ik echt super!!

Echt heeel lief van jullie...Veel succes er allemaal mee.. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat lopen en hoop dat ze goed hersteld van de chemo....Kan me echt helemaal voorstellen dat die meid rust krijgt bij de gedachten dat ze ooit ook een lief kindje in haar armen mag sluiten! geweldig !

Liefs Lonneke
 
Heb geen ervaring met draagmoederschap, en ken er ook geen.

Het getuigt van naastenliefde dat je dit voor haar wilt doen. Heel bijzonder. Behalve dat jij er nu nog niet aan toe bent, zal zij ook eerst haar tijd nodig hebben om het een en ander te verwerken.
Ik ga  heel hard duimen dat haar eierstok(ken) niet teveel door de chemo worden aangetast!

Groetjes,
Ellen mv Julian
 
Dag marielle (hopelijk heb ik je naam goed).

Draagmoederschap is een gedachte waar ik ook wel eens mee speel. Een goede vriendin kan namelijk geen kinderen krijgen. Maar ik durf het eigenlijk niet zo goed aan haar te vragen, hoe zij er tegenover staat. Ik wil haar namelijk geen valse hoop geven voor als alles toch niet door kan gaan. Er moeten namemlijk 4 mensen 100% achterstaan. En of mijn man en haar man dat zullen doen? Ik heb het er wel eens met mijn man over en hij staat niet te springen. Overhalen is er wat mij betreft niet bij. Hij moet er echt 100% achter kunnen staan. En ik denk dat haar man er ook niet heel veel voor zal voelen. Ach ik zie wel hoe het loopt. En als jullie er tzt wel voor gaan SUPER!

Annemieke
 
hi,

Bedankt voor jullie reacties!!

Ik hoop zo dat ik in de toekomst hun kindje mag dragen want er zoveel onzekerheden: blijft de kanker  weg? zijn de eieren nog intact? worden we geaccepteerd als wens en draagouders? (nl is heel streng mbt draagmoederschap) en ga ik uiteindelijk echt zwanger worden en een gezond kind voor ze baren? Als ik dit allemaal  bedenk dan moet er wel een wonder gebeuren maar wonderen bestaan!!

x
Marielle
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan