Drama's voor het slapengaan

A

ANONYMOUS_USERNAME

Mijn zoontje van 10 maanden heeft sinds een paar dagen heel veel moeite met inslapen.Overdag gaat het wel redelijk als je er even naast gaat zitten, dan is hij zo vertrokken. Maar 's avonds is het een ander verhaal. Zodra je z'n kamer uitgaat, gaat hij in z'n bed staan en krijst werkelijk de hele buurt bij elkaar. We laten 'm even gaan, gaan na een kwartier terug en leggen hem weer neer. Zolang we in de kamer zijn is hij rustig, en zakt af en toe weg. Zodra we de kamer uitgaan, begint het hele verhaal binnen no time weer opnieuw. Ik heb het cb gebeld en daar zeggen ze; laat hem maar staan, hij valt vanzelf wel om. Noem me een softie, maar dat kan ik dus niet. Zeker niet met deze temperaturen. Ik heb het een half uur geprobeerd, maar dat kind drijft echt helemaal weg.

Heeft iemand hier ervaring mee? Wat moet ik doen? Vanavond heb ik na een uur heen en weer pendelen hem toch even uit bed gehaald, gewiegd en weer teruggelegd. Toen was het binnen 5 minuten helemaal stil. Maar ik weet ook niet of ik daar nu weer goed aan gedaan heb, vreselijk al dat twijfelen!
 
Wat voor 'bedrituelen' heb je voor het naar bed gaan? Misschien moet je en wat meer een ritueel van maken ofzo.
Wij doen het zo: flesje melk bij papa of mama op schoot. Dan tandenpoetsen, even knuffelen, in bed leggen en dan de pop even gedag zeggen (oh, pop slaap al...sssst) verhaaltje voorlezen, hem zelf nog even wat dingen laten aanwijzen en er over praten. Let op, hou alles kort. Het moet niet een lang bedritueel worden, zo lijkt dat van ons wel, maar alles is heel kort!
Vanaf 10 maanden kun je best al voorlezen, dat vinden ze fijn, of zingen.
En ja, een half uur laten huilen en dan even kijken, weer laten huilen....toch echt daar mee doorzetten denk ik! Hoe moeilijk dat ook is... het werkt wel na een week ofzo, of misschien al eerder.
Wij hebben deze periodes ook wel (gehad). We hebben hem echt laten krijsen!!! Want hij dééd het er gewoon om, hij had het dondersgoed in de gaten dat hij dan aandacht kreeg! En niet uit bed halen. Dat in slaap wiegen, is misschien een goed ritueel vóór dat je hem in bed legt.
Succes!
 
Misschien is hij ergens van geschrokken en heb je soms schimmen/schaduwen op de muur voor sommige kinderen is dit al rede genoeg om in paniek te raken.
ik denk dat ik mijn dochter ook niet zo lang zou laten huilen.
En inderdaad een ritueel er van maken.
Lamp aandoen kindje uit laten doen als het klaar is voor de nacht enz.

Succes
groetjes Willeke
Mama van Suzanne en groepsleidster op een kinderdagverblijf

 
Bedankt voor jullie reacties!

Tja, we hebben wel wat bedrituelen. Tanden poetsen, alle beestjes gedag zeggen, even kletsen (nou ja, ik klets dan), dikke knuffel en dan erin. Ik vind het ook zo raar dat het nu ineens begint en ik ga dan al snel een oorzaak zoeken, het warme weer ofzo.

In het begin leek het echt blinde paniek op het moment dat wij de kamer uitliepen, dat vond ik zo sneu. Maar gisteravond heb ik geprobeerd om eerst even bij het bed te blijven zitten om te kijken of hij zo zou gaan slapen (dat werkt 's middags prima). Maar hij ging om de haverklap zitten, toen had ik wel het gevoel dat er een spelletje met me gespeeld werd! Toen was het inderdaad een aandachtskwestie geworden! Vandaar dat ik ook niet zo'n heel goed gevoel had dat ik hem had opgepakt omdat ik daarmee natuurlijk toegegeven heb en hij 'gewonnen' had.

Nou ja, vanavond nieuwe ronde, nieuwe kansen. Ik ga hem iets langer ophouden, iets langer knuffelen voor hij er in gaat en dan inderdaad maar even doorbijten met het huilen.

Ik hoop dat het zó snel beter zal gaan! Een keertje gaat wel, maar avond na avond, ik word er bloednerveus van!
 
Hoi,

het komt inderdaad ineens op. Ik heb er met Rosa nog geen ervaring mee (ze is 6 maanden), maar mijn moeder heeft met mij ook heel wat te stellen gehad. Het belangrijkste is dat je je kindje nooit uit bed haalt. In bed is in bed. Inderdaad af en toe even kijken, laten weten dat je er nog bent, en dan weer weg gaan. Heeft bij mij toen anderhalve week geduurd.

Succes,

Desiree
 
We zijn op de goede weg, het gaat al een stuk beter. Overdag gaat hij eigenlijk gewoon direct slapen. 's Avonds protesteert hij nog wel even, maar het echte krijsen is gelukkig over, daar werd ik echt nerveus van. Het was even doorbijten, maar we hebben het maar een beetje laten gaan en ieder kwartiertje kijken. Je zag dat het iedere avond beter ging, dat hielp wel om het vol te houden.              

Ik denk dat het een beetje verlatingsangst was in combinatie met een of andere fase. En gelukkig gaan die fases ook altijd weer over, zodat je achteraf weer opgelucht adem kunt halen.

Ik ben in ieder geval blij dat het weer de goede kant op gaat, iedereen bedankt voor het meedenken!!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan