Wij komen ook weer net uit zo'n fase... gesloopt ben ik er altijd door... ik zit nu voor de eerste avond gewoon weer beneden een theetje te drinken en de "babywekker" ging pas om 7.20... sinds een lange week drama (en al weken lang iedere ochtend 6.00 wakker)
Afgelopen week gooide hij steeds zijn knuffel uit bed, en dan was het huilen. Dus ik heb 3 dutjes en avonden bij hem op zijn kamer gezeten tot hij sliep, soms wel 1,5 uur in het duister ?
Mijn vriend heeft op een gegeven moment de knuffel gewoon weggehaald en ik ben vervolgens met de deur op een kier op de gang gaan zitten, met het zolderlicht aan, zodat het niet te fel was op zijn kamer. Ook weer tot hij sliep en dat ook weer voor 3 dagen.
Nu voor het eerst gewoon weer zijn deurtje dicht (we hebben 2 katten, dus de deur onbeheerd open laten is geen optie, want dan is het feest op zijn kamertje) en toen hij even begon te miepen geruststellend "ssstttt" gezegd. Ligt nu in zichzelf lief wat te kletsen.. zo blij dat het weer achter de rug lijkt te zijn.
Daarnaast ben ik stiekem blij dat hij nu ook geen knuffel meer in bed heeft... want wat er niet is, kun je er ook niet uitgooien ?